MISSTaken

Chapter 3.

Pumasok na ako sa silid ng mga kasambay nila tiya.

Nakita ko yung dalawang babae at sinusuri ako kung sino ako.

" ikaw ba yung sinsabi ni mang nestor na kamag anak ni donya?" panimulang tanung sa akin nung mejo bata pa.
Ngumiti na lamang ako sa knila.

"Bakit nandito ka sa silid ng mga ksambahay diba dapat nasa taas ka". Tanung naman nung mejo may edad na babae siguro nasa 40's something sya.

"Kasambhay din ako dito at ska ayaw ipaalam ni tiya na kamag anak nila ako". Nakita kung nagulat ang dalawang babae sa sinabi ko. Kahit din naman ako nagulat sa sinabi ng tiya ko.

"Ako nga pla si edna rosales dlawang taon na ako naninilbihan dito kla donya". Saad ng may edad na babae.

"ako si minerva aquino bago plang ako dito kla donya". Ngumiti ako at lumahad ang palad ko para ipakita na natutuwa ako sa kanilang pag papakilala.

"Angelica Mae Sebastian".
Buti na lamang at mga mababait ang mga ksma ko sa salid na ito.

Makalipas ang ilang minuto sa pagpapakilala sa kanila.
May kumatok sa pintuan namin at parehas kaming napabalikwas ng ayos.

"Aba'y bat naririto kayong dalawa sa silid nyo tapos naba kayo sa mga gawain nyo". Mataray na sabi ni donya sa dlawa kung ksma. Karamdam ko ang takot sa knilang mukha at dali dali sila lumabas sa silid.

"At ikaw sumunod ka sa akin may pag uusapan tayo".
Nagitla ako sa pagturo sa akin ni donya kaya agad agad akong sumunod sa knia.

Pumasok kami sa isang silid sa 2nd floor. Kung pagbabasihan mo yung silid parang iba punong puno ng mga libro at yung isang table mga papelis ang alaman.

Para syang office ang dating.

"Maupo ka dyan angelica".
Umupi na ako agad at yung tingin ko sa tiya ko di natitinag.
Anu ba ang pag uusapan namin ni tiya.

"Alam mo naman kung ano ang pinag usapan ntin bago ka dumating dito tama ba?".

"oho tiya alam ko ho ang mga consequences ng pagpapaaral nyo sa akin dito. Hindi ko alm pero ang lakas ng tibok ng puso ko sa nerbyos.

"ilang ulit ko bang sasabihin sayo na donya ang itawag mo sa akin. Hindi mo ako tiya naiintindihan mo ba?". Nakikitaan ko kay donya ang pagkainis sa akin. Bakit ba ayaw mo na ipaalam n kamag anak kita.

"oho donya" hinge ko ng paumanhin.

"ayoko na masabihan ng mga kakilala ko dito na may pamangkin akong hapas lupa". Yung luha ko gustong gusto ng lumabas pero pinipilit kung pigilan.

"sa bahay ko kasambahay ka at kahit sino pang magtanung sayo kung kamag anak kita wag na wag kang magkakamali na umamin kung hindi patitigilin kita sa pag aaral mo". Si Cindy pressmaun ang nag iisang anak ni donya sa kanyang dayuhan na asawa. Balita ko brat daw iyon at masama ang ugali katulad ng kanyamg ina.

"Alalay ka ni cindy doon ikaw ang mgbibitbit ng mga gamit ng anak ko. Babantayan mo sya sa oras na nalaman ko na napahamak yung anak ko sinasabi ko sayo angelica malilintikan ka sa akin". Alalay ako? At kasambhay.

"Mahal ang tuition sa school nyo ng anak ko kaya doon din kita pinapapasok para bantay bantayan ang anak ko. Wag na wag kang lalapit sa knia naiintindihan mo ba".

"oho donya".masakit man ang katotohan kailngan kung tanggapin yun.

"sige lumabas kna at tulungan mo na yung mga katulong doon sa paghanda ng hapunan". Lumabas ako ng silid na iyon na katulala.

Hindi ko lubos aklain na ganun pla si tiya este donya.

Kamag anak nya ako pero kung tratuhin ako parang ibang tao.

Mas maganda pa ang trato sa akin ng mga kasma kung kasambahay.

Eto ang mahirap sa mga taong nakatikim lang ng ginto sa mga labi eh kung umasta na akala mo sila na ang pinakamayamang tao.

Kahit ang mga kamag anak hahamakin nila.