"จ จอง กะ กุก ช่วย ดะ ด้วย"
คนตัวเล็กดิ้นทรมานอย่างสยดสยอง ความรู้สึกในตอนนี้มันเจ็บไปหมด เหมือนมีอะไรมาทุบที่ท้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งรู้สึกถึงความเปียกแฉะตรงต้นขานั่นด้วยแล้ว ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามันทรมานสุดๆ ความเจ็บมันยังริ้วแล่นไปทั่วทั้งร่างกายไปหมด
...เหมือนกำลังจะตายเข้าไปทุกที...
จีมินได้แต่เฝ้าสวดภาวนาในใจให้จองกุกเข้ามาสักที หรือจะเป็นใครก็ได้ที่มาช่วยให้เขาหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้ ความทรมานขั้นสุดนี้เขาไม่อาจที่จะทนมันได้อีกต่อไป
ทรมานเหลือเกิน...
พ่อครับ...
แม่ครับ....
ถ้าหากว่าจีมินคนนี้ตายไปจะได้เจอหน้าพ่อแม่ไหม พ่อแม่จะให้อภัยลูกคนนี้ได้ไหม คนที่ไม่เคยที่จะทันได้ตอบแทนบุญคุณอะไร ถ้าเกิดชาติหน้ามีจริง เขาก็อยากที่จะเกิดมาเป็นลูกพ่อแม่อีกครั้ง วอนพระเจ้าจงเมตตาจีมินคนนี้ด้วยเถิด
ฮึก...
ไม่นานนักก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาจากด้านนอก จีมินชื้นใจได้เปราะนึง แต่ความทรมานนี่สิ มันไม่รับรู้กับเขาเลย พระเจ้าคงไม่อยากให้ลูกอยู่ต่อแล้วใช่ไหม ถึงได้เป็นแบบนี้ แต่ไม่หรอก.. มันจะไม่จบแบบนี้
...เชื่อสิ...
แต่มันก็คงไม่ทันแล้วล่ะ....
ยื่นมือไปให้คนตัวสูงหวังว่าเขาจะกอบกุมมันไว้ด้วยแรงฮึดสุดท้ายที่มีอยู่...
แต่เขาก็ยังคงยืนอยู่อย่างนั้น หึ.... น่าสมเพชในสิ่งที่ตนทำจริงๆ
ลาก่อนจองกุก...
ความรักของเรามันคงไม่มีจริงๆ สินะ....
"จะ จอง ก กุก ฝาก ล ลูก ด้วย นะ"
ลมหายใจสุดท้ายที่มีอยู่ ค่อยๆ หมดลงไปช้าๆ ช้าๆ... อย่างงี้สินะ หึ... พ่อแม่ครับ รอผมก่อนนะ... ขอทำอะไรสักอย่างก่อนที่จะไปเจอ...
- - - - -
ตอนจบมาพรุ่งนี้เน้ออ เผื่อมีคนยังไม่ได้อ่าน
เจอกันที่เก่าเวลาเดิมเคิ้บบบ
ESTÁS LEYENDO
OS/SF KookMin•AllMin | Between Us
FanficWhen the clock moving again. Everything is past. #KOOKMIN #Allmin
