Yalnızlığa Mahkum

Kaderini belirleme

Yine çaresiz bir gece yine yalnızlığımın beni ele geçirdiği bir gece bugün kendi kaderimi belirleme günü ya bu dipsiz bucaksız kör kuyumdan çıkacak yalnız kalmayacağım.

Yada bu kör kuyuda yalnız başıma öleceğim ben yalnızlığa mahkum kalan insanlardanım küçük yaşta ailemin beni terk ettiği ve arkadaşlarımın bana ihanet ettiği günden beri yalnızım daha doğrusu yalnızlığa mahkum bırakıldım.

Kaç aydır bir kırık dökük kulübede yalnız herşeyi herkesi soyutlanmış olarak yaşıyorum bugün ilk defa yapmadığım bişey yaparak insanların içine karışacagım hemen oturduğum yerden kalktım.

Pek şık olmayan kıyafetlerimi üzerime geçirdim kendini bildim bileli saçlarım dalgalı ve koyu mavi nasıl oluyorda saçın mavi diye sormayın bende bilmiyorum saçlarımı normal bıraktıktan sonra kendimi dışarı attım yavaş yavaş yürüyor üstüne etrafı kesfediyordum şehir merkezine doğru yaklaşırken geri dönmek le ilerlemek arasında kararsız kaldım ama ayaklarım benden izinsiz şehir merkezine doğru ilerliyordu.

Burası harika biyerdi şimdiye kadar hiç şehir merkezine inmemiştim hep ormandaki harabe gibi yıkık evde oturur ormandan dışarı çıkmadım ben şehir merkezinde ilerlerken bir korna sesi duyuldu o tarafa döndüğümde bir kız yerde kanlar içinde yatıyor.

Diğer insalar hiç bir şey yapmadan kızı izliyorlardı çarpan adam ise arabasından inmiyordu bile hemen kızın yanına koşarak nabzını kontrol ettim ve bağırarak"Hemen bir ambulans çağırın ne bakıyorsunuz hemen ambulansı arayın"sonunda insanlar şoktan çıkıp ambulansı aradılar sonunda kız çarpan kişi arabasından çıkabildi ve çok rahat davranıyordu.

Sonunda ambulans gelmişti ve adını bilmediğim kızı sedyeye koyarak götürmeye başladılar bende onlarla gitmek istediğini söylediğimde ise izin vermediler kıza çarpan adam ise arabasına çoktan binmişti sinirli bir şekilde kapıyı açıp arabasına bindim.

Adam bana dönerek"Naptığını sanıyorsun sen"diye bağırdı bağırdı demek olmaz resmen gürledi adam dedigime bakmayın benle aynı yaşta falan"Arabayı çalıştır ve ambulansı takip et"diye uyarıda bulunmuştum adama "Sen delirmiş olmalısın şuan kimin arabasına bindiginin ve kime emir veridigini bilmiyormusun sen"diye yeniden bağırmaya başladı genç adam"Kıza çarpıp öyle kolay gidebileceginimi mi zannettin"genç adam büyük bir sabır çekerek arabayı çalıştırdı ve son sürat ambulansı takip etmeye başladı.

Sonunda hastaneye gelmiştik sinirden ne o konustu nede ben hastane kapısında durar durmaz hemen kendimi dışarı attım o ise hala hiç bir ayakta bulunmamıştı.

"İnmeyecekmisin?"
Sinirle bana dönüp derin bir nefes aldı ve hızla arabadan bindi acile doğru koşmaya başladım ve kızın nerde olduğunu öğrenmeye çalıştım sonunda durumun iyi olduğunu ve pek bişey olmadığını ama bir süre iyi bakılması gerekildigini söylediler kızın kaldığı odaya girerek kendimi koltuga attim o ise hala konusmuyor ve oyle bos bos etrafa bakıyordu.

Sonunda sarışın kız uyanmaya başlıyordu hemen baş ucuna gittim"nerdeyim ben"diye bir soru yönelttiginde hemen cevap verdim"hastanedeyiz küçük bir kaza gecirdin sadece"diye cevap verdim.
"Sende kimsin"diye sorunca ne diyeceğimi şaşırdım"alya ben"diye yanıtladım ve kısa kısaca olup bitenleri anlattım o adam ise bizi izliyor ve boş bakışlar atmaya devam ediyordu kızın adı gizem biz kızla çok iyi anlaştık hatta bir süre onun yanında kalıp ona ben bakıcam.

Gizeme çarpan adam konuşmaya başlayınca gizemle ben ona döndük"Kız iyi olduğuna göre gidebilirim ben"diye alayla konuştu bende sinirlenip adamı kolundan tutup dışarı çıkardım"Sen kaptığını sanıyorsun he hem kıza çarp hemde kac sen kimsin he kimsin?diye bağırınca beni duvara ittirdi ve"Aras DEMIR ben Aras Demirim artık bu ismi cok duyacaksın küçük hanım" dedi ve beni ittirip gitti neydi şimdi bu tehdit mi etti beni?

Umursamadan gizemin yanına geri döndüm.
"Canım daha iyimisin?
Diye bir soru yönelttigimde ağzını açıp geri kapatmıştı ağrısı vardı galiba ben doktoru çağırmak için dışarı doğru harakete geçerken bi ses gitmemi engelledi.
"Alya iyiyim doktoru çağırmana gerek yok "diyerek benim gitmemi engellemişti bende eski yerime geçerek kendimi resmen fırlattım ben adının aras olduğunu öğrendiğim çocuğun bana dediklerini düşünürken bi sesle irkildim.

"Alya iyimisin alya kime diyorum acaba alya!
Gizemin bana seslendiğini gördüğümde kendime gelerek cevap verdim.

"Efendim gizem ne bağırıyorsun kulağımın dibinde?Diye hemen yanıt vermiştim.
"Dalmışsın bende ne oldu iyimisin diye bağırdım"aklıma yeniden Arasın dedikleri geldi gizeme anlatıp anlatmamak arasında kaldım ama anlatmaya karar verdim gizeme baştan sona olanları anlattım gizem ise şaşkınlıkla beni dinliyordu.

"Sen naptın alya al başına belayı Aras Demire nasıl diklenebilirsin"
anlamıyorum neden bu kadar korkuyor kim bu adam
"Kim bu adam neden bu kadar korkuyorsun"
dediğimde gizem hemen cevap verdi.

"Bak beni iyi dinle Aras Demir en büyük mafya babalarından birinin oğlu üstüne psikopatın önde gideni ve insanların canını yakmayı onlara çeşitli işkenceler yaptığını duymuştum hatta bi adamın bağırsakların'ı söküp adama yedirmeye çalıştığını biliyorum" gizemin anlattıklarıyla kanımın çekildiğini hissettim ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyordum sadece salak salak duvara bakıyordum ne konuşuyor nede haraket edebiliyordum.

Sonunda kendime gelebilmistim aradan nerdeyse 30 dakika geçmişti bende gizemin çıkış işlemlerini başlatıp gizemi hazırladım bi taksiye binip gizemin evine gelmiştik bile içeri girdiğimizde bi kaç adam vardı.

Gizem hemen panikledi ve neler olduğunu çözmeye çalışır gibi bi hali vardı adamlar birden kolumuzdan tutup sürüklemeye başlamıştı ben debeleniyordum tabikide gizem ise bağırmaya başlamıştı bile
"Ne yapıyorsunuz bırakın bizi"
Adam dediğim cümlenin üzerine yeniden konuşmaya başladı.
"Aras abinin selamı var sizle görülecek hesabı varmış"
Işte şimdi sıçtık korkudan hiç bir şey diyememistim bile birden adam beni bi arabanın içine itmişti gizemi'de benim yanıma yaka paça atmıştı adamın biri şoför koltuğuna biri on koltuğa oturmuştu ve arabayı çalıştırmaya başladı.

Ben yolu izliyor nereye gittimizi merak ediyordum birden orman yoluna sapınca korkmaya başladım.

Gizem'inde benden bir farkı yoktu araba durunca etrafa bakındım bir dağ evine gelmiştik iri adamlar yeniden bizi sürüklemeye başlayınca ilki gibi zorluk çıkarmadan paşa paşa kendimiz yürümeye başladık evin kapısı açılınca şaşırmıştım açıkmıydı kapı adamlar bizi içeri getirip hızlıca yere fırlatmış'tı alaylı bir ses duyduğumda o tarafa dönmeye çalıştım.
"Aa ayıp oluyor misafirlerimize nazik davranın biraz"
Bu oydu namı değer psikopat Aras DEMİR.