LETHAL GÜÇ (Ara verildi- Düzenlemede)

1.BÖLÜM:"SON 3 AY"

*Medyada Liya ve Aras Doktor var.*

Bugün kendimi şaşırtarak erken kalktım. Kendime, erken kalktığım için, sayarken ellerimi ve yüzümü yıkadım. Karnım guruldayınca aç olduğumu anladım. Mutfağa girip kahvaltı yapmak için mutfağı baştan aşağı, sanki kumların arasında pul arar gibi, süzdüm. Buzdolabını açıp yine, aynı şekilde, süzdüm. Kahvaltılık bir şey olmadığı için buzdolabını kapatacakken gözüm bitter çikolatama ilişti, gözlerim iri iri açılırken, canımdan çok sevdiğim, burasını biraz abartmış olabilirim, bitter çikolatamı elime alıp mutfaktan çıktım. Delirmiş olmalıyım sabah sabah, birde aç karna çikolata yiyorum, ama bir çikolataya asla 'hayır.' diyemem, hele bu bitter çikolataysa. Bitter çikolata ise ne olursa olsun kesinlikle yerim. Mutfaktan çıkıp kendimi kanepeye attım, çikolatamı yavaş yavaş yerken gözlerim masada duran takvime ilişti. Gözlerimi iri iri açıp kanepeden panikle kalktım. Bunu nasıl unutmuş olabilirim? 

Bugün hastaneye gidecektim, Doktor Aras Bey ile randevum vardı, sonuçlarımı alacaktım. Bitter çikolatama veda edip odama geçtim. Odamın duvar rengi buz mavisi. Balkona açılan kapı camdan, beyaz tül perdeler, yatağım beyaz örtülü, duvarda koyu mavinin baskın olduğu tablolar var, yatağımın karşısında beyaz büyük bir dolap var, yatağımın hemen solunda komodin var, yatağımın sol tarafına düşen beyaz şifonyer var, balkonun kapısının tarafında yani yatağımın sağında buz mavisi renginde iki adet küçük berjer var. Mavi odama kısaca gülüp dolabıma geçtim. Dolabı kısaca süzdükten sonra hemen kararımı verdim. 

Siyah dar pantolon, üzerine beyaz bol gömlek giydim, saçlarımı düzleştirip hafifçe bir makyaj yaptım, ince kısa siyah topuklu ayakkabılarımı giydim. Aynadan kendime bakıp "Çok güzelim." dedim. Koluma saat taktım, geniş camlı siyah gözlüğümü taktım. Siyah çantamın içerisine ev ve araba anahtarımı, telofonumu, cüzdanımı ve birkaç tane makyaj malzemesi koydum.  hastaneye gidiyorum diye makyaj yapmayacağım anlamına gelmez, hem Aras Bey'ciğimin yanına gideceğim, yakışıklımın yanına özensiz gidemem. Ondan hafif hoşlanıyorum, onu doktorum bilmezken tanıyıp hoşlanmaya başlamıştım. Zaten doktora onun için gidiyorum, gerçi doktorum o ama olsun. Onu görebilmek için bilerek hasta olurum.

Merdivenlerden hızlıca inip evden çıktım, arabaya girdim, arabayı çalıştırıp yola döndüm.  Hastaneye gitmekten nefret ederim ama 6 aydır çektiğim baş ağrısı, birde ailemin zoruyla Aras'ıma görünmeye karar verdim. Benim baş ağrımı iyiye yorumlamıyor ama ben takmıyorum bile. Baş ağrısından ne olabilir? Ailemde o kadar çok abartıyorlar ki sanki ateşten kadına dönüşecekmişim gibi.  Aslında benimde işime geliyor, en ufak ağrıda Aras'ıma gidiyorum.

Hastaneye vardığımda arabaya park ettim. Hemen hastaneye girip Aras Bey'in olduğu kata çıktım. Danışmaya Aras Bey'i sordum, canım doktorum beni bekliyormuş. Aras Bey'i bekletmemek için hemen odasına girip geç kaldığım için özür diledim, ikili koltuklardan birine oturdum.

Aras Bey, genç bir doktor. Oldukça yakışıklı birisi. Uzun ve hafif dalgalı, gökyüzü kadar sonu gözükmeyen mavi gözleri var. Boyu çok uzun olmasa da benden uzun. Kusursuz olmasa da benim için kusursuz bir cilde sahip.  Ona göre her şeyin mükemmel olması düşüncesi olduğu için ona "Bay Mükemmelliyetçi" diyorum.  Oda bana "Bayan Çocuksu" ve "Bayan Masumiyetçi" diyor. Sinir olsam da belli etmiyorum çünkü hoşuma gidiyor. Aslında Aamir KHAN'a 'Bay Mükemmelliyeçi' deniyor ama Aras için kullanıyorum ki bunu lakabı taktıktan sonra öğrendim.

Aras, koltuğuna gergin bir şekilde oturdu, gergin olması sebebiyle kaşlarımı çatarken bende arkama yaslandım.  Aras bana bakmamak için büyük uğraş gösterse de ben bilerek ona baktım.

"Ölecek miyim, Bay Mükemmelliyetçi?" dedim alayla.

Aras gözlerini gözlerime dikti. Başını eğip önündeki onlarca dosyaların içinden bir dosya aldı, aradığı dosyayı bulunca eline aldı, kaşlarını çatarak dosyayı uzunca inceledi. Sorduğum soruma cevap vermemesi beni sinirlendirmiş olsa da belli etmedim. Öleceksem söyleyebilir, sonuçta her insan ölecek değil mi?