BİR YAZ GÜNÜ

bölüm 2

Şok olmuştum ... Ne demem gerektiği hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Evet desem , onu seviyordum fakat başına iş açılırdı ; hayır desem... bunu bende istiyordum ...

Sonunda evet deyiverdim...boş bulundum çünkü daha fazla beklersem düşündüğümü fark edicek ve kalbi kırılacaktı.Böyle olmasını hiç istemezdim. "Peki o zaman gidelim sevgilim" dedi . Çok karmaşık bir duygu içindeydim. Hava iyice kararmıştı ve koca bir ormanın içinde tek başımızaydık. Ve gelen giden de yoktu. "Napıcaz şimdi?" Dedim. O ise bir an kafasını kaşıyıp , ağaçlardan birisine doğru koştu. Bir sırt çantası ile koşageldi . Büyükçe bir çantaydı bu. İçinden bir kaç sopa çıkarıp birleştirmeye başlamıştı. "Bu da ne ?"diye sordum. "Kamp yapmaya ne dersin " dedi .

-Tabikide evet!
-iyi o zaman bana yardım edersen sevinirim
-Ne demek ...
-Peki ne zaman geri dönücez?
-Dönmek zorunda değiliz... burada kendi krallığımızı kurarız

Vay canına kendi krallığımız...
-Ama yine de dönelim ailem çok merak eder
- Tamam sen nasıl istersen ...
  
Kamp kurduk beraber uzun uzun sohbet ettik ardından sabah yola doğru yürümeye çalıştık biraz geçte olsa yolu bulduk . Ve yoldan geçen bir otomobil ile evlerimize döndük . Çok değişik bir gündü bu günü asla unutmayacaktım . Eve geldiğimde kapının önünde polis aravası vardı . Koşarak içeri girdim annem ağlıyordu. Babam ise ellerini yüzüne koymuş bir şeyler düşünüyordu . Annem birden "KIZIMM!"diye bağırdı. Babamda bana baktı . Anlaşılan benim kaybolduğumu sanmışlardı. Nerelerdeydin, saba ne oldu , iyi misin ? Gibi sorular sordular ... Bende tabiki doğruyu söylemedim . Otobüs bozuldu ormanın içinde kalakaldık birisinin yanında da kamp eşyaları varmış şöforle beraber kamp kurduk dedim.

Babam: Bu mazeret değil bi kere telefonun var senin

Ben: Şarjım bitmiş.

Annem:Tabi yedek telefonlarının da şarjı bitmiştir kesin..

Ben:Anne sapasağlam karşındayım işte daha ne istiyorsun .

Annem: Konuyu değiştirmede soruma cevap ver.

Ben: Bak anne zengin olabiliriz ama normal bütün insanların bir telefonu var.Ben de normal insanlar gibi olmak istediğimden yedek telefonlarımı yanıma almadım.

Annem : Kızım seni anlıyorum , yani anlamaya çalışıyorum. Fakat onların fakir olması bizi ilgilendirmez.

Ben: Anne bir an beni anladığını sanmıştım.

Annem: Deniz hemen odana gidiyorsun kızım . Dört saat boyunca odandan çıkamazsın. Derhal ...

Annem : Bayan Elvin lütfen Deniz'in kapısının önünden ayrılmayınız ...

Bayan Elvin : Peki hanımefendi...

Bayan Elvin bizim evin çalışanlarından sadece biridir. Kendisi çok nazik bir insandır. Annem ne derse onu yapar.