•Τοσο ηλιθια.•

826 158 34
                                    

"Γαμωτο", αναφωνεί φανερα εκνευρισμένος. Τι αμαρτίες πληρώνουμε; Γιατί σε εμας; Σηκώνεται απο πανω μου και κατευθύνεται προς την πόρτα. I cri.

"Πάω στο δωμάτιο σου. Δεν έχω καμια όρεξη να είναι οι γονεις μου και μετα να με σπάσουν, επειδή τους είπα ψέματα!", αποκρινομαι κάνοντας τη φωνη μου να ακούγεται πιο ψιλή, ενω παρατηρώ την τουρτα στο προσωπο του. Καλυτερα να μην τον αφήσω να γίνει ρεζίλι. Τουλαχιστον οχι τώρα.

"Ελα να σε καθαρισω ρε βλακα!", αναφωνω, και εκεινος υπακουει. Αρχιζω να τρωω κυριολεκτικα την τουρτα απο το προσωπο του, αφηνοντας πεταχτα φιλια, ενω εκείνος παιρνει στις χούφτες του τα οπίσθια μου.

"Θα σε κανονισω μετα για το βλακας", ψελλιζει στο αυτί μου, ενω μου κλείνει το μάτι. Δεν φαντάζεσαι ποσο θέλω να με κανονισεις, σκέφτομαι καθώς ενα μειδίαμα κανει την εμφάνιση του στο προσωπο μου. Ωστόσο το κουδούνι χτυπαει ξανα.

"Να ξαναπαρουμε τετοια τουρτα", ειναι το μονο που λεω, και το χερι του χτυπα δυνατα τους γοφους μου. Δαγκωνω ασυναισθητα το κατω χειλος μου και προχωρω προς στο δωμάτιο του. Κλείνω την πόρτα, ενώ τον ακούω να γελάει. Πεφτω με τα μούτρα στο κρεβάτι του και τυλιγομαι με τα σεντονια, τα οποια γεμιζουν με τουρτα. Το αρωμα του τρυπαει τη μυτη μου και δημιουργει πεταλουδες στο στομαχι μου. Εχω αρχίσει να τα χάνω μαζί του.

Κάποιος ειναι εξω. Και κλαίει με λυγμούς.

"Τι να πω. Αν μπορώ θα σε βοηθήσω", ακουγεται ο Δημήτρης. Ανοίγω την πόρτα δειλά δειλά, ίσα για να δω ποιος ειναι. Ε δεν το πιστεύω! ΘΑ ΤΗ ΣΚΟΤΩΣΩ. Ειναι η Γεωργία. Βγαινω απο το δωμάτιο και κατευθυνομαι βιαστικα προς το μέρος της. Παρατηρώ βαλίτσες δίπλα της. Μπιτς θα πεθάνεις.

"Τι θες εσύ εδώ;", ρωταω με δυνατή φωνη, σηκώνοντας το φρύδι μου, σε ένδειξη υποτίμησης, ενω εκεινη με παρατηρει εκπληκτη. Δεν ειναι οτι ειμαι σνομπ ή κατι τέτοιο, αλλα αυτό έλλειπε να έχουμε σε εκτίμηση καποια που πηγαινει με τον εναν και με τον άλλον. Μια πουτα για να είμαι σαφής.

"Εσύ μην ανακατεύεσαι. Μιλάω με τον Δημήτρη και όχι μαζί σου", αποκρίνεται ψευδα, ενώ δάκρυα τρέχουν απο τα ματια της. Ναι, κανε μας και κουμαντο ποτε θα μιλησουμε κιολας! Συγγνώμη πριν μέρες τον απατούσε και εγω δεν ξερω με ποσους και έλεγε πως δεν ήθελε να τον ξαναδεί μπροστά της και τώρα αυτό; Το τελευταιο πράγμα που περίμενα να δω πάντως, ειναι αυτη και μάλιστα να κλαίει. Η όλη φαση με ξεπερνάει.

Steps.Where stories live. Discover now