she bad (magcon)

ตอนที่10

มันโหดร้ายเกินไปไหม

คำถามนี้ผุดขึ้นมาในหัวของผม

ผู้หญิงที่ผมแสนรักและหวงแหนมาตลอดกำลังนอนสลบสไลที่ไร้การปูพรมหรืออะไรที่ทำให้นุ่มมากกว่านี้ข้างๆผม ใบหน้าของเธอมีคราบอะไรเปื้อนไปหมดไม่ว่าจะเป็น น้ำตา เลือดจากริมฝีปาก หรือ.....(ผมรู้ว่าคุณเดาได้) เนื้อตัวบางส่วนช้ำจนถึงขั้นม่วงจากการออกแรงเยอะเกินไป

ผมของเธอฟูไม่เป็นทรงเนื่องจากการดิ้นอย่างหนัก ริมฝีปากบวมเจ่อ แก้มทั้งสองข้่างแดงจัดเนื่องจากผมโมโหไปเล็กน้อย(จริงๆ) ผมลูบหัวเธอเบาๆแล้วอุ้มเธอไปวางไว้บนเตียง เธอค่อยๆหายใจเข้า-ออก ช้าๆ ผมทำกับเธอแรงไปงั้นเหรอ สมองของผมมันเริ่มประมวลความคิดมาทีละนิดๆ

ว่ามันสมควร? ถึงมันจะไม่ก็เถอะ แต่ผมก็ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม จริงไหม ไม่งั้นเธออาจจะพัฒนาการแล้วเริ่มแข็งข้อขึ้นถุกวันก็ได้

"ถ้าไม่เป็นการรบกวน ชั้นขอให้นายเขยิบออกจากตัวฉันไปเดี๋ยวนี้" เสียงครางเงี้ยวง้าวของแมวน้อยที่เหมือนจะพยายามขู่ให้ผมกลัวดังขึ้นมาฟ่อๆ แต่ยังไงก็เถอะ แมวก็ต้องเป็นแมววันยันค่ำ มันคงพัฒนาการไปเป็นอย่างอื่นหรอก

"ตื่นมาก็ไล่ชั้นก่อนเลยนะ" ผมเอานิ้วไปจิ้มๆที่แก้มของเธอ เธอปัดออกแล้วส่งเสียงจิ๊จ๊ะมา

"ชั้นขอพูดอีกรอบว่า เขยิบออกไป" ผมไม่ได้คิดจะฟังที่เธอพูดอยู่แล้ว แต่ผมกลับกอดเธอให้แนบแน่นกว่าเดิมเสียนด้วยซ้ำ

rin part

"ทำไมชั้นต้องทำตามที่เธอบอกด้วย" เสียงทะเล้นๆที่เขาพูดออกมาจากปากนั่นทำให้ชั้นรำคาณและอย่าจะถีบเขาไปไกลๆนั่นดังเข้ามาใกล้ๆ

"เพราะชั้นขยะแขยงนาย"ชั้นพูดออกไป ชั้นเห็นใบหน้าของเขาดูซีดเล็กน้อยก่อนที่จะเปลี่ยนไปเป็นเช่นเดิม

"ยินดีด้วย เธอได้ผัวที่น่าขยะแขยง"

"ใครไปแต่งตั้งนายกัน ว่านายเป็น'ผัว'ชั้น ห๊ะ" เขาไม่ตอบ เพียงแต่เลื่อนผ้าห่มบริเวณหน้าอกชั้นออกแล้วใช้นิ้มจิ้มไปที่รอยแปลเป็นที่เขากรีดเอาไว้อย่างแรงจนชั้นรู้สึกเจ็บ