Hafıza

1. Bölüm

Yazarın ağzından
Doktor Alp bey trafik kazası geçiren anne ve kızdan çok umutluydu. Nedense onların ölmesini istemiyordu. Bir hastaya ilk kez bağlanmıştı belkide. Biliyordu bu çok yanlıştı ama elinden bir şey gelmiyordu. Haklarını da bildiği tek şey annesinin adının İnci,yaşının 44, kızının adının Mira olması ve yaşının 17 olmasıydı.
Bir hemşire koşturarak Alp beyin yanına geldi ve biraz soluklanıp
-"35 Nolu odadaki hastanızda ameliyat başarılı sonuç vermedi. Kaybettik." Dedi.
35 numara kim var diye düşünürken bi anda aklına dank etti. İnci hanım... Tarif edemeyeceği bir kırgınlık ile "Tamam. Kızı ne durumda?" Diye sorabilmişti.
-"Daha henüz bir yaşam belirtisi göstermedi,bekliyoruz." Dedi. İçinden bu kızın yaşayacağına kendine söz vermişti. Neden bilmiyordu ama kendi kızı gibi görmüştü onu. Bu gerçekten çok yanlış bir şeydi! Önce annesine aşık olup kızına değer vermesi... Böyle bir şey olmadı diye kendini toparlamaya çalıştı.

2 gün sonra
Doktor Alp Beyin ağzından---
Halletmem gereken bir sürü dosya yazısı varken. Birden içeri hışımla giren bir genç adam,
-"Hastanenizde Mira adlı bir hastanız var mı?" Diye sordu büyük bir ümit ile.
-"Neyi oluyorsunuz?" Diye sordum. Kazadan sonra hiç bir yakınına ulaşamamıştık. Bi anda bu adama güvenemezdik.
-"Çocukluk arkadaşıyım. Kaza yaptıklarını 6 gün önce öğrendim." Bir kanıt olmadan buna güvenemezdim.
-"Bir kanıtınız olmadan size güvenemem kusuru bakmayın."
-"Bu bizim 1 ay önce çekilmiş bir fotoğrafımız." Elindeki fotoğrafa dikkatlice baktığımda, hiçde fotoshop gibi görünmüyordu.
-"34 Numarada. 2 Haftadır bir yaşam belirtisi göstermedi. Bu sıralar bir yaşam belirtisi göstermesini bekliyoruz. Ancak maalesef annesi İnci Hanımı kaybettik. Hiç bir yakınına ulaşamadık. Akrabalarını çok aradık fakat hiç biri bu konu ile ilgilenmedi. Babasına ise ulaşamadık. "
Genç adam buruk bir gülümseme ile
-" Babasını ve kardeşini 6 yıl önce kaybetti... Akrabaları ise annesini hiç bir zaman sevmemiştir. Annesini sevmeyince Mirayada pek sıcak gözle bakmadılar."
Düşündüğüm tek şey Mira bu hayata nasıl devam edicekti? Bir yetimdi artık.... Kalacak bir yeri olup olmadığını düşündüm.
-"Beyefendi,sizden bir ricam var."
-"Adım Rüzgar bana Rüzgar diyebilirsiniz, ricanızı dinliyorum."
-"Annesini kaybettiği için bir sarsılma yaşayacaktır. Hayatının geri kalanında yalnız yaşamaması çok iyi olur. Onu lütfen yalnız bırakmayın."
-" Bir evim var, kız kardeşim ile birlikte orda yaşıyoruz. Onu asla bundan sonra  yalnız bırakmam." Dedi ve teşekkür ederek odadan çıktı.
-----------------------------
Kitabı daha yeni yazmaya başladığım için yazım hatalarım olursa kusuruma bakmayın. Biraz kısa bir bölüm oldu. Bir dahaki bölümü 3 güne yazmaya çalışacağım. İyi okumalar! :))