REISHAN
4 months. Agony, Misery. All in 4 months.
I'm not really expecting this kind of pain in that 2 years of happiness. Time really fly so fast. I wish I had a remote back then to rewind those times when we were just strangers.
"Hey rei, tara na."
Tumango lang ako tsaka tumayo ng nakatungo.
"Re--bullshit" My brother knows me very well. He knows everything. My family knows everything.
Niyakap ako ni kuya na naging dahilan ng malakas ko pang paghikbi.
"Hey. Shhh makakalimutan mo din siya. Tahan na sis, you'll get over him soon."
Di ako nagsalita. Umiyak lang ako. Letting all the emotions flow. Then I felt another arm hugging me.
"Princess."
By hearing his voice, I cried so hard like a hungry baby.
"D-dad"
My dad. I never tell him the whole story. I even told him that I'm okay. That I'm not that hurt. That it's not that painful.But he knew me too well.
"Tama na. Ayosin mo na ang sarili't mo at naghihintay na ang Mommy mo sa baba." Bumitaw na si kuya at Dad at nung tingnan ko sila, mapapansin mo ang awa sa kanilang nga mata.
Nagbabadya na namang tumulo ang luha ko kaya tumingala na ako. Nung naramdaman kong okay na ako eh hinarap ko na sila with a fake smile and a swollen eyes.
"Tara na po. Baka umakyat pa dito si Mom."
Nauna na akong maglakad sa kanila kase pag di pa ako gumalaw pangangaralan na naman ako ni kuya.
'You don't need to smile specially when you wanna cry so bad.'
Well I'm sorry kuya if it will lessen the burden that I cause I will smile even though I look like a retard.
"Mom."
Lumapit ako kay Mom with my fake smile. "Tara na Mom."
Tinitigan lang ako ni Mom kagaya ng mga titig nina Dad kanina kaya umiwas na ako at nauna ng maglakad palabas.
Ayaw ko talaga maging pabigat sa kanila.I already cause too much trouble. And I think it's enough.
*fast forward*
I've already pass my requirements to the registrar at heto ako ngayon nililibot ang buong campus.
Everything that sorrounds me is so new.
May napapansin akong grupo ng mga students nasa lounge at masayang nagkekwentuhan.
Sila kaya..
Ano kaya ginagawa nila ngayon?
Masaya kaya sila?
Ano kaya and magiging reaksyon nila pag nalaman nilang lumipat na ako?
Para akong natulala habang naglalaro sa isipan ko ang mga tanong na iyon.
Siya kaya?
