FAVORI IZMIR (ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ)

Κεφάλαιο πρώτο

Ο Σπύρος ο Σερμπέτογλου δεν έκανε το κόπο να ετοιμαστεί για τη δεξίωση."Θα κοτσάρω ένα κουστουμάκι και έτοιμος θα 'μαι" σκέφτηκε καθώς έβγαινε από το δωμάτιο του.Πήγε να κάνει ένα βήμα και κοιτώντας από την δεξιά πλευρά του διαδρόμου του αρχοντικού,το βλέμμα του έπιασε εκείνο της Χριστίνας,μιας από τις υπηρέτριες τους.

"Βρε βρε!Καλώς την!Βλέπω νωρίς νωρίς σηκώθηκες σήμερα.Αν ήταν αλλιώς θα έλεγα ότι έχεις και γκόμενο" της είπε κοροϊδευτικά.Εκείνη άφησε να φανεί ότι είχε προσβληθεί,αλλά κατά βάθος της άρεσε το θράσος του κυρίου Σπύρου - έτσι τον έλεγαν όλες οι υπηρέτριες του σπιτιού.Ο "κύριος" Σπύρος σαν είδε το ψευτοθυμωμένο μουτράκι της Χριστίνας,την ακούμπησε απαλά στον ώμο,όμως σαν ξεστόμιζε τις λέξεις έπειτα από αυτή τη πράξη,χαμήλωσε το άγγιγμα του μέχρι το γοφό της.

"Έλα βρε Χριστινάκι μου,αφού το ξέρεις ότι σε πειράζω.Εγώ όλους τους πειράζω.Αρκεί να μου το ζητήσουν.."

Με αυτά τα λόγια η κοπέλα επανήλθε στην πραγματικότητα και απομάκρυνε το χέρι του Σπύρου χρησιμοποιώντας το δικό της,και προσπάθησε να μην παρασυρθεί από τον ηλεκτρισμό που τη διαπέρασε όταν τον άγγιξε.

"Κυρ-Σπύρο δεν μας βλέπω καλά αν συνεχίσετε τα πειράγματα σας" του είπε με έναν προειδοποιητικό τόνο στη φωνή της.Αλλά πού αυτός!Συνέχισε να την πειράζει,αυτή τη φορά με τα λόγια του.

"Μας έγινες και απειλή Χριστίνα;Αν είχα χρόνο,θα καθόμουν να σου δείξω κι εγώ τις απειλές μου αλλά βλέπεις,είμαι περιζήτητος!" Ο Σπύρος πήρε ξανά το περήφανο ύφος του και χαιρετώντας απομακρύνθηκε από εκείνη.Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες και κοίταξε γύρω του για να σιγουρευτεί ότι δεν τον είδε κανείς,αλλά τη τελευταία στιγμή όρμησε κατ' επάνω του η μικρή του αδελφή,η Μαρίνα.

"Για που το έβαλες,Σπύρο μου;Το ξέχασες άνθρωπε μου ότι σήμερα έχουμε γιορτή;"

"Μακάρι να το 'χα ξεχάσει!Εσύ τι κάμεις τέτοια ώρα εδώ;Σε παράτησε ο Λεντής* ή ο Παυλούκος μας και μ' ήρθες εδώ να μου κάμεις σκηνή που δε ντύνομαι για τη παλιογιορτή;"

"Πώς μιλάς έτσι,ασίκη μ';Ο αδερφός μας παντρεύτηκε,δε θα του κάμουμε γιορτή για το γάμο του;"

"Έχε χάρη Γιώργη!Αυτός σκυλοπνίχτηκε έτσι όπως τον εκατάφερε η Κρητικιά και τον πήρε με παπά και με κουμπάρο.Άλλος τώρα να ειδούμε!"

"Βρε τι κάθουμαι κι μιλώ μαζί σου,σάμπως δεν ηξεύρω τον αδελφό μου τι τεμπελχανάς είναι;Βρε αντε στρίβε από δω πέρα κι άσε με να ετοιμαστώ.Κι μην ξαναπείς τα αδέλφια μας Λεντή και Παυλούκο,κοτζάμ' παλικάρια δύο μέτρα!"