Kaybediş

Bölüm 4 "Ceza"

Tüm teneffüs boyunca oturmuş ve boş şeyler hakkında konuşmuştuk. Konuşmaya Ateş ve Aras katılmamıştı. Böyle sessiz kalmaları canımı gerçekten çok sıkıyordu. Yine de sesimi çıkarmamıştım. Zilin sesi kulaklarım delip geçerken ayağa kalktım. Kimseye bir şey söylemden sınıfa çıktım. Biraz yorgundum ve bazı şeyleri düşünmem gerekiyordu. Şu anda düşünmem gereken konu. Aras ve Ateş'ti. Madem çıkmışlardı o zaman neden ayrılmışlardı ki? İkisini yan yana hayal ettim. Aslında çok yakışıyorlardı. Madem sevgilileri o zaman hâlâ nasıl akadaşlıklarına devam edebiliyorlardı? Sınıfa geldiğimde içeri girdim. Sınıftaki insanlar konuşup gülüşüyorlardı. Lara sırasının üstüne oturmuştu. Kerem onu öpüyordu. Bu ortalalık yerde yapılacak bir şey değildi. Midemi bulandırmaya yetmişti. Sınıftan kimse onlara bakmıyorlardı. Bende bakışlarımı başka yere çevirdim. Onları unutmuştum galiba. İlk önce çok acı çekmiştim ama şimdi geçmişti. Hâlâ üzülüyordum onları böyle görünce ama ilk baştaki kadar da üzülmüyordum. Sırama oturdum. Elimi cebime attığımda siyah zarfın orada olduğunu fark ettim. Siyah zarfı çantamın içine attım. Çok merak ediyordum ama okul çıkışında bakmalıydım. Yanıma Aras geldi ve oturdu. Hoca da zaten birkaç sıkıcı dakikadan sonra gelmişti.

Ders bittikten sonra ne yapacağımı bilmiyordum. Biraz uykum vardı. Ahenk'in yanına gitmek istemiyordum. Bu uyku ile onu çekebileceğimi sanmıyordum. Kafamı sıraya gömdüm ve uyudum. O kadar çok uykum vardı ki. Gözlerimi kapattığım an o kadar gürültü içerisinde uyumuşum.

Birisi beni dürttüğünde gözlerimi açtım. Matematik hocası beni cetveli ile dürtüyordu. Bana değişik bir biçimde baktı. Bakışlarını çözebilmiş değildim. Beni neden Aras uyandırmamıştı ki! Biraz iyi bir çocuk olsa ne olurdu.

"Niye okulda uyuyorsun kızım sana yakışıyor mu?"

"Pardon hocam bir anda şey oldu."

"Bak saygısızlık bak. Benimle konuşurken ayağa kalkılacak Arya Hanım." Dediğinde sıramdan kalktım. Bu uyuşukluk ile nereye gideceğimi gerçekten bilmiyorum.

"Peki hocam."

"Oturabilirsin şimdi." Dediğinde oturdum. Başımı tekrar sıraya koyup uyumak istiyordum ama bu imkansız gibi görünüyordu. Tek çare hocayı dinlemekti. Elimi çenemin altına koydum ve baygın, uykusuz bakışlarla hocayı dinlemeye başladım.

Birkaç ders sonrasında okul bitmişti. Çantamı aldım. Çok uykum vardı eve gidince ilk işim uyumak olacaktı. Okuldan çıktığımda önümde Ateş vardı. Babasının evine gidecekti. Babası ona vuracaktı. Bu kaldıramazdım. Koşarak ona yetiştim.

"Ateş sana bir şey söylemem gerek."

"Ne oldu Arya."

"İki hafta benimle kal."

"Anlamadım?"

"Bak bu hafta annemde diğer hafta ise babamda kalalım."

"Arya üzgünüm sana bu kadar yük olamam."

"Ateş bu hafta çalışacağız ve iki haftada topladığımız para ile ev alacağız."

"Bunu ne zaman düşündün?"

"Son ders."

"Beki de sonra daha derinden düşünürüz."

"Ateş bunu benden daha çok istiyorsun, biliyorum." Bana kızgınca baktı ve ses tonuna hakim olamadan konuştu.

"Sen hiçbir şeyi bilemezsin. Bana seni anlıyorum sakın deme. Senin nasıl bir kız olduğunu çok iyi biliyorum. Sakın bana yaklaşma. Uzak dur benden." Dediğinde onu kolundan tuttum ve eve doğru sürükledim. Kızınca çok kötü kızıyordu ama biliyordum o da bunu yapmak istiyordu. Kolunu kurtarıp bana baktı.