Her High School Romance

Prologue

A Few Years Ago

Saskia's POV

"I don't love you... No, I never loved you." he looked at me straight in the eye. No hindi nangyayari ito. He loves me I know it kasi nakikita ko iyon sa mga actions niya this past 3 months.

"You're just joking.. Come on, Rei. Hindi ka nakakatuwa." I said then I held his hand. Sinubukan niyang alisin ang mga kamay niya sa pagkakahawak ko.

"It's the truth.. I'm sorry Sas... Goodbye." Dahan-dahan siyang naglakad papalayo ng matanggal niya ang kamay niya sa pagkakahawak ko. Napatungo na lang ako at naramdaman ko ang mabilis na pagbuhos ng aking luha. Sh*t. Aking sakit. Ang sakit sa puso. parang gusto ko ng mamatay.

Umiiyak ako habang naglalakad pauwi para nga akong sira eh buti na lang at walang masyadong tao. Ganito pala kapag broken hearted noh? Para kang timang kasi yung luha mo ay tumigil sa paglabas.

"Sas?? What happened??" Napatingin ako sa nagsalita si Ate Sam pala. Tumungo ulit ako dahil ayokong makita niya na umiiyak ako. Tumakbo ako papasok ng bahay namin dumiretso ako sa kwarto ko at doon ako nagiiyak.

Maya-maya narinig kong bumukas yung pinto. Sh*t. Hindi ko nga pala yun ni-lock. Isinubsob ko na lang yung ulo ko sa aking unan dahil ayoko ngang makita ni Ate na umiiyaka ko.

"Sas, are you ok?" tanong sa akin ni Ate.

"Yeah, I'm fine. Pagod lang ako." I tried speaking as if I'm okay but my voice croaked.

"Come on, Sas. I know you're not okay. Pwede mong sabihin at ilabas sa akin lahat ng nararamdaman mo." Umupo siya sa gilid ng kama ko. Bumangon naman ako at umupo sa tabi niya.

"Rei... H-he broke u-up with m-me." pagsisimula ko habang pinipigilang umiyak. Niyakap naman ako ni Ate.

"Why anong rason niya?" tanong niya habang iniistroke ang buhok.

"Hindi niya daw ako mahal simula pa noong una." Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya napahagulhol na lang ako. Bumalik na naman kasi yung feeling. Yung feeling na parang sinasakal yung puso ko. Kinomfort naman ako ni Ate.

"I hate him... yeah I really hate him." Dahan-dahan kong pinahid ang mga luhang lumalabas sa mga mata ko habang unti-unting napalitan ng galit ang mga nararamdaman ko. Mataimtim namang tumingin sa akin si Ate.

"Gusto mo bang sumama sa akin pabalik sa Korea?" Napatingin ako bigla sa kanya.

"What for?" I asked while trying to compose myself.

"Mas madali mo siyang makakalimutan kapag sumama ka sa akin at tutal miss ka na rin nina Mama." She smiled at me then wiped a tear that escaped my eyes.

"Sure... since I really miss Korea and Mom and Dad as well." I smiled at her. 

I really blessed right now. Kasi binigyan ako ni Lord ng isang napakaganda at napakabait na Ate. At dahil sa kanya napatunayan ko na may mga tao pang mas higit na nagpapahalaga sa akin kesa dun sa buwiset na Reichen naiyon. Buwiset siya.. I really hate him. Because he broke my heart.