UZUN MU UZUN BİR SÜREDEN SONRA YANINIZDAYIM EVET HEPİNİZİ ÇOOOOOOOOOOOOOOOOOOK AMA ÇOOOOOOOOOOOOK ÖZLEDİM UMARIM BU BÖLÜMÜ BEĞENİRSİNİZ
ayrıca
WOOOOOOOW!!! 430 OKUYUCU MU OHA SİZİ YERİM YA HEPİNİZİ ÇOOOK SEVİYORUM <3 <3 YA HALA İNANAMIYORUM O KADAR MUTLUYUM Kİ SEVİNÇTEN SANDALYEDEN DÜŞECEĞİM SİZİ ÇOK SEVİYORUM İYİKİ VARSINIZ
bir ayrca daha ama bu son bebeklerr <3
BU BÖLÜMÜ O BALLI PARMAKLARI İLE YORUM YAPAN @ _irresistibe_ YE İTHAF EDİYORUM İYİKİ VARSINIZ <3 <3
________________________________________________________________________________________________________
Sammy ile sahilde geçirdiğimiz süre boyunca çok eğlendim ve rahatladım. Her insanın onun gibi bir dosta ihdiyacı var. Seni dinleyen, anlayan, düşünen ve güldüren. Onunlayken acıyı hissetmiyordum ama o gidince acı geri geliyordu kardeşim gidince huzur da gidiyordu. Tıpkı şimdi olduğu gibi. Şu an çok ama çok korkuyordum çünkü gelecekte ne olacağını veya ne yapacağımı bilmiyordum tek bildiğim yarın olanet olası uçağa binip eski anılarımla yüzleşmek zorunda olduğumdu.
Bir zamanlar hayallerimin şehri olan Holmes Chapel şimdi kabuslarımda bile görmek istemediğim bir şehir oldu. ironinin içine düşmüştüm adeta. Hatırlıyorum da oraya ilk gittiğimde ne kadar da heyacanlı, şaşkın ve çılgındım. Sürekli sebepsizce gülüyor şarkı söylüyor ve dans ediyordum. Ve sonra onunla tanıştım. Hayatımın aşkı sandığım kişiyle ama değildi. O sadece benim lanetimdi hayattan soğutan, ölüme daha da yaklaştıran ve beni kandıran bir lanet. Onun yüzünden birçok şeyden soğudum. Birçok güzel şehirden. Birçok güzel insandan...
Şu an odamda walizimi topluyordum. Toplanacak çok şey vardı hem maddevi hem maddi. Bunlardan maddi olanları toplamak o kadar kolaydı ki ama ya manevi olanlar onları toplamak çok zordu hemde bu kadar dağılmışken.
Tüm eşyalarımı toplamıştım. Ev şu an bomboştu tabi eşyaları saymassak.Buzdolabından çikolatalı dondurmamı çıkardım ve televizyon izlemeye başladım. ve televizyon izlerken uykuya daldım...
papatyalarla dolu bir kırdaydım. Harry'nin nizlerine başını koymuştum ve bulutları izliyordum
''harry..''dedim yumuşak bir ses tonuyla
''hıııı''dedi sadece dalıp gittiği çok belliydi
''Şu bulutları görüyor musun?''diye sordum ona.
''Evet ne olmuş bulutlara '' dedi merakla hemen doğrulup yüzüne baktım ve konuşmaya başladım.
''Sabahtan beri bulutları izliyoruz ve tüm bulutlar parçalandı şu bulut hariç'' dedim elimle bulutu göstererek.
''Evet bunun sadece bir anlamı var '' dedi gülerek
''nedir o?'' diye merakla sordum
''O parçalan bulutlar benim eski sevgililerim ve bak şu da sensin ve o tam bulutta benim'' dedi ve en son parçalan bulutu gösterdi
şu da sensin...
Gözlerimi açtığımda evimdeydim sadece bir rüyaydı ama canımı çok yakmıştı acıtmıştı. Yüzümü yıkadım ama kendime gelemedim canım yanıyordu ve o rüya pardon kabus çok gerçekçiydi bulutlar, kır iğrenç iğrenç nefret ediyorm nefret nefret nefret.
Aman ne güzel yine krize girdim. Şu an çok kötüydüm sürekli ağlıyordum, çığlık arıyor lanetler okuyor ve elime geçen herçeyi fırlatıyordum.
''Senden nefret ediyorum''
''Kendimden nefret ediyorum''
''Sana inanabilecek kadar aciz, aptal, ve özürlü olduğuma inanamıyorum''
''Adi piç!''
''Orospu''
''Hayvan''
''Bulutlardan nefret ediyorum''
''Papatyalardan''
''Herşeyden, herkesten nefret ediyorum!''
Ben böyle kriz geçirirken birden kapı kırıldı ve kendimi sam in kollarında buldum. Ama hala ağrıyor ağrıyor ve titriyordum. Uzun bir süreden sonra sam beni sakinleştirdi. buna sakinleştirmek denirse içimde hala aynı şiddetde yaygaralar kopuyordu. içimdeki küçük lola ağlıyor bağrıyor defalarca kendine faça atıyordu. Lola ise uçakta tepkisizce oturuyordu herkes dışarıyı izlerken o öylece tepkisizce oturuyordu. Ne ağlıyor ne gülüyor ne de konuşuyordu.
....
Gün neredeyse bitmek üzereydi tıpkı benim gibi. Şu an saray gibi döşenmiş birsürü yeni kıyafetimin olduğu Holmes Chapel daki yeni evimdeydim. Aslında mutlu olurdum ama değilim çünkü mutlu olacak bir nedenim yok.
*Zorla buraya getirildim
* Beni öldüren rüyalar görüyorum
* ölmek, yaşamaktan daha cazip geliyor
bunlarla gülemezdim. Ama yaşayacaktım. Mecburdum.
Ağlayacaktım ama güçsüz görünmeyecektim.
Bağırıp çağıracaktım ama bana bağırmalarına izin vermeyecektim.
Artık eski lola olmayacaktım...
Artık pes etmeyecektim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SPARK (HARRY STYLES FAN FIC)
Fiksi Penggemar‘’Hadi gel Dar.’’ Harry sözünü tamamlayamamıştı çünkü karşısında o vardı. ‘’Lola!’’ ‘’Ah Merhaba Styles’’ ‘’Senin burada ne işin var?’’ ‘’Cehennemimi arıyorum unuttun mu?’ ‘’Lola bak.’’ Lola sinirle Harry’nin lafını kesti. ‘’Sus Harry. Bazı hataları...
