My imagination turns out to be a reality: Chapter 8

204 6 4
                                    

I dedicated this to her. kasi everytime na nag-aupdate ako Nilalike nya.

At dahil dyan APIR tayo girl... *pak*

ahahhaah

SALAMAT... kaya ako naiinspire dhil sa mga readers na katulad mo. SALAMAT TALAGA :D

______________________________________________________________

Chapter 8: Chasing Pavements

“Life is not about waiting for the storms to pass…

It’s about learning how to dance in the rain.”

Which means in every storm there's a rain . And I'll you have to do with it is to go with the flow.

Hindi m kelangan sabayan ang bawat agos ng ulan. Hindi palaging laging may pumapatak.

Bakit d mo gayahin ang Kulog? May nararamdaman ngunit hindi nya iyon ipinapakita sa iba.

Minsan...... pinapadama lamang

Soo... ano itong kaartihan na itech?

Aba malay ko .. ahaha

Sorry for the super late update. Enjoy reading :D

-------------KIRSTY'S POV-----------------

1 week had passed. Umiiyak parin ako. Hindi ko matanggap. Kala ko hindi totoo yung 

nararamdaman ko para kay Kyle. Niloloko ko lang pala ang sarili ko. Nagpadala lang ako sa mga

pangyayari, Okay,,,,,, masyado na akong madrama. Hahahaha

(Author:  Nakakatawa ka na?)

Ah. oo. natanggap ko na kasi na ikakasal na sya kay Jazz. Hindi ko naman matitiis na maghirap 

family nila Jazz dahil sa isang magandang babaeng tulad ko.

hahaha. Kapal ko talaga perooooo....

ang SAAAAAAAAAAAKKKKKKKKKKKIIIIIITTTTTTTTTTTTT talaga. HUHUHU (T.T)

(Author: May baliw dito!!!)

*tok*tok*tok*

Hmmmm. sino naman kaya to (--.)

"Sty, I already enter. Hindi ka kasi sumasagot eh" Mom

"ah. oo. Ok lang" ako sabay pahid ng luha sa mata ko

"Umiiyak ka ba?" MOM

"........"

Duh! obvious naman umiiyak ako nagtatanong pa to si Mommy. Kung d lang ako bad mood eh.

"Alam mo Anak, may mga bagay talagang  nangyayari ng biglaan....." 

"I-I know M-mom" ako habang hihikbi hikbi pa. Para lang akong sinisinok na bata.

Lumapit sakin si Mom at niyakap nya ako. Umalis sya sa pagkakayakap

nya at tiningnan ako sabay sabi:

"Sty, you gave to decide. If you'll give up for that love or you'll continue hurting yourself. Anak, darating

at babalik si Kyle sa buhay mo kung para kayo talaga  sa isa't isa." Mommy

Umalis narin si Mom

First time ko lang narinig si Mom na magsalita ng ganyan si Mom. Yung boses nya alalang-alala.

Tagus puso  yung mga sinabi ni Mom. Totoo lahat.

Ako lang ata ang obsess na di halata.  

Moving on is the process of forgetting the past.

Hindi pa nga sya past eh.

Para sa akin recent parin sya.

I'll just focus in my studies, activities.  That would be better. Siguro, in that way I'll forget Kyle.

I already made a choice: I'll give up, but not fully 100%, I'll left 10% for hope, hope that he will fight

for how he feel for me and unknown to him, my feelings also for him.

RADIO: Should I give up or should I keep chasing pavements.....

"Neither of the two" ako

                              (~~.) Nananadya ata tong radyo eh.

______________END_______________

My imagination turns out to be a reality[On-Hold]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon