The Slender Man (Voltooid)

Het telefoontje

Hoofdstuk 11

Ik kom thuis van school. Ik voel me zo alleen. Zonder Elina ben ik niks. We deden alles samen. Ik mis haar zo. Ik zit in tweestrijd. Zal ik naar het bos gaan om haar te zoeken? Ik wil het zo graag. Maar het is te gevaarlijk. Elina en Carla zijn allebei in het bos verdwenen. Morgen ga ik echt naar het bos. Ik ben er zeker van. Ik wil Elina terug. En Carla. Maar eigenlijk moet ik meer informatie hebben over die enge man. Elina weet misschien meer. Opeens krijg ik een idee. Ik ga in Elina haar kamer kijken. Het mag vast wel. Omdat ik haar mis. Ik bel naar Elina haar huis. ''Met Eva.''  ''Hallo, ik heb een vraag. Zal ik misschien naar Elina haar kamer mogen komen? Het klinkt raar maar ik mis haar zo en ik wil nog aan haar denken en..''  de moeder van Elina begint zachtjes te huilen. ''Ja dag mag wel.'' ''Dankuwel.'' Ik hang op. Ik pak mijn jas en trek mijn schoenen aan. Ik loop naar buiten en spring op mijn fiets. De koude wind doet me goed. Ik ben bij Elina haar huis. De deur is los. Ik stap zachtjes naar binnen. ''Dag mevrouw.'' ik groet Elina haar moeder. Ze probeert naar me te glimlachen. Wat zal het ook moeilijk voor haar zijn. ''Ga maar.'' zegt ze. Ik loop de trap op. Dit voelt zo vertrouwt. Ik denk aan het moment dat ik hier voor de eerste keer kwam. Elina en ik hadden lol. Alles hier voelt zo fijn. De bovenste krakende trede van de trap, de vrolijke deur met allemaal stickers van Elina. Langzaam open ik de deur van Elina haar kamer. Alles hier doet me aan haar herinneren. Ze heeft een gezellige kamer. Waar zal ik zoeken? Mijn oog valt op gaat bureau. Er ligt een frans boek op met een knalrode kaft. Ik heb er met koeienletters opgeschreven ik hou van je. Ik ga aan haar bureau zitten. Dan zie ik de computer. Ik start hem op. Op de achtergrond van de computer is een foto van mij en Elina samen. Ik klik op internet. Dan op geschiedenis. Ik scroll langzaam naar beneden. School site, youtube, google, google en nog eens google. Ik klik de laatste aan. Dan schrik ik. Elina heeft gezocht op 'man met wit gezicht en zwart pak.' Geen resultaten. Ik klik de eerste google aan in de zoek geschiedenis. Ik kom op een site genaamd The Slender Man. Apart. Het lijkt wel een blog. Met grote letters staat geschreven: 'It is just a game. If you dont find 8 pages he will get you.'  Ik scroll naar beneden. Elina heeft ook iets er op gezet! 'Hallo, ik heb briefjes in het bos zien hangen met run er op en meer teksten. Ik heb er ook 1 gevonden met er op staan dat ik vanavond naar het bos moet om ze te gaan zoeken. Dat ga ik ook doen! Is dit echt of is dit een grap van iemand? Groetjes Elina.' Tranen prikken achter mijn ogen. Ik bekijk de reacties. 'Hallo Elina. Luister naar me. Haal meteen de politie erbij of je overleeft het niet. Schiet op. Anders overleven je vrienden en familie het ook niet Elina.' ik begrijp er niets van. Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Ik schrik van mijn mobiel. 'bliep bliep. Bliep bliep' ik neem op. Met Emmie. ''Emmie... Help me. Ik ben het. Carla. Elina is... Ik ben zo bang maar Elina is... Emmie...'' ''Carla! Ben jij dit echt? Waar ben je?'' Carla lacht. ''In het bos Emmie. Het heeft geen zin meer Emmie. We gaan toch dood. Ik moet...'' een lange piep. Emmie heeft opgehangen. Ik kan het niet geloven. Het was Carla. Het was echt Carla. Maar wat is er met Elina? Ik probeer terug te bellen. Er wordt opgenomen. ''Hallo? Carla? Elina?'' zeg ik. Het is stil aan de andere kant. Ik hoor zachtjes gehijg en geritsel. ''Emmie!'' wordt er dan opeens geschreeuwd. ''Elina! Ben jij dat?'' het is stil. Dan hoor ik geruis. ''Emmie...'' ik verstijf. Mijn nekharen staan overeind. Zo'n stem heb ik nog nooit gehoord. Het is een zware, angstaanjagende stem. ''Wie is dit?! Waar zijn Elina en Carla?!'' ik hoor weer gehijg. ''Emmie... Jij wordt de volgende...'' Ik laat mijn telefoon van schrik vallen. Ik begin te huilen. En te gillen. Elina haar moeder komt de trap op gestormd.

''Was het Carla haar stem die je hoorde?'' ik zit op het politiebureau. Een agent stelt mij vragen. Ik knik. ''Ik weet het honderd procent zeker. En ik hoorde Elina haar stem ook. Die herken ik uit duizenden. En die rare stem... Het was zo eng, ik...'' ''Rustig maar.'' zegt de agent. Ik begin te huilen. ''Ik ben zo bang.'' zeg ik zachtjes. ''Dat snap ik.'' zegt de agent. ''Vanaf nu hoef je niet meer bang te zijn. Wij beschermen je Emmie. Maar nu moet je ons helpen om Elina en Carla te vinden. Wil je mij nu vertellen waar dit allemaal begon?'' ik knik. ''Drie weken geleden was ik met Elina in de discotheek. Daar zag ze het eerste briefje.'' ik leg alles aan de agent uit vanaf dat we in de discotheek waren tot nu. ''Bedankt Emmie. We zullen onderzoeken waar het telefoonnummer vandaan komt. Met deze informatie kunnen we verder. Mijn collega brengt je naar huis.''