Wenny spojrzała na mapę,a wzrok jej przykuła polana o nazwie ,,zielony kamień",więc poszli w jej kierunku.rz
Gdy na nią dotarli,otworzyli buzię na jej widok,czemu się nie da dziwić,bo zamiast trawy rosły cienkie szafirki,a dookoła były poustawiane kamienne rzeźby wilków.Na samym środku tej polany była kamienna tablica ,obrośnięta bluszczem.
Wenny podeszła do kamiennych posągów.W jednym z wilków rozpoznała oczy swej matki, a w drugim oczy swego ojca.
Zaciekawiona poszła do tablicy z szafirem w ręku.W tablicy było wyrąbane miejsce,gdzie można było coś włożyć.
Wenny chwilę się zastanawiała,a potem szybko włożyła Szafirowe Serce do ,,szczeliny" i stało się coś niesamowitego dla
Wenny.Z szafiru zaczęło tryskać zielone światło,a Wenny i jej przyjaciele zobaczyli jak posągi zaczynają się kruszyć,a z nich wyskakiwać żywe wilki.Nagle Wenny usłyszała za sobą głos.Odwróciła się i zobaczyła wilki z oczami jej matki i jej ojca.
-Witaj Wenny.-powiedzieli
-Mama i tata???-odpowiedziała
-Skąd wiedziałaś!?
-Widziałam was pięć lat i chyba zdążyłam zapamiętać wasze oczy.
-Brawo córciu,jesteśmy z ciebie dumni!
Wieczorem wszystkie wilki zebrały się przy wielkim ogniu,tańczyli i bawili się.
Potem mianowano Wenny,bohaterką Wilkołaków Zielonego Kamienia,Lupusa mianowano najbardziej pomocnym i najbardziej przyjacielskim wilkiem.Zamieszkali razem za swoimi rodzinami w przytulnej grocie.
Adalbert odnalazł swoich synów i wnucząt.Mały kotek Black zamieszkał z rodziną Kieł i Wolf,gdzie codziennie dostawał wielkie porcje świeżych pstrągów.Wenny nie musiała już chodzić do normalnej szkoły(chodziła do wilczej szkoły z Lupusem).
I tak Wilkołaki Zielonego Kamienia żyły w przyjaźni i zgodzie na zawsze.
