ΟΜΕΡΤΑ

κεφάλαιο 4 συνάντηση με το πεπρωμένο μου

Διανύουμε κιόλας τον δευτερο μήνα του καλοκαιριού ,οι μέρες ζεστές μα οι νύχτες ερχονται να σε αποζημιώσουν με την δροσιά τους και το απαλό τους αεράκι.Τα νεα απο την πρωτεύουσα και τον πατέρα μου εφταναν ευτυχώς αρκετά συχνά και ετσι στο σπιτι επικρατούσε μια σχετική ηρεμία ,σε αυτο βοηθούσε και το γεγονός πως υπήρχαν αρκετές δουλειές που επρεπε να γινουν  τοσο μέσα στο σπιτι ,οσο και στο μικρο κτημα και στον περίβολο γυρω απο αυτο.Εμοιαζε λες και ολοι ετρεχαν να προλάβουν να προετοιμαστούν για το αναπόφευκτο.

Ο ρολος του Μιχάλη καθοριστικός,στο κελάρι μπορούσε καποιος να βρεί σχεδόν τα παντα,η περιφραξη τοσο του σπιτιου,οσο και του κτηματος εμοιαζε σχεδόν απροσπέλαστη,πραγματικό στήριγμα για ολους ,ηταν και φιλος και αδελφός, πατέρας ,   μα και συζυγος,τελικα ειχε δικαιο ο πατερας μου να τον θεωρεί ανθρωπο δικο του και να τον τιμά με την εμπιστοσύνη του.

Απο την αλλη οι τρείς γυναικες η μητέρα μου, η θεία Αγνη και η Ειρηνη ειχαν συναψει  την δικη τους άτυπη μα τοσο ισχυρή συμμαχία κατι που αν και τωρα δεν το γνωριζαν αργοτερα θα επαιζε καταλυτικό ρολο στην εκβαση των πραγμάτων.

Κατω απο αυτήν την ηρεμη επιφανειακά κατάσταση ξημέρωσε  η πιο σημαντική ισως  ημερα της ζωης μου,εφτά ιουλιου και στο διπλάνο χωριο γινότανε οπως και κάθε χρονο αλλωστε μεγάλο πανηγυρι,πρεπει να πάμε μου ειπε η Αννα ευκαιρία να ξεσκάσουμε και να ξεκουραστούμε λιγάκι,μα εγω ηξερα και ας μην το ομολογούσα, πως ηθελε να βρεθεί εστω και για λιγο μαζι με τον Χρήστο,ερωτας της ελεγα και γελούσα,κατακοκκινη μεχρι της ρίζες των ομορφων μαλλιων της η  Αννουλα μας ,που να ξερα πως απο την ιδια κιόλας μερα τα βέλη τουερωτα θα χτυπούσαν οριστικά και τοσο αμετακλητα και εμενα την ιδια.

Ξεκινήσαμε για την μεγάλη γιορτή  απο  νωρίς, κανείς δεν ηθελε να χασει το παραμικρό ενας καινούργιος κόσμος αυτος της διασκέδασης και της χαράς εκανε την εμφανιση του, μονο που θα ηταν προσκαιρος και ουτοπικός, αλλα εκεινη την στιγμη τιποτα απο ολα αυτα δεν ειχε για εμας καμία σημασία ,τα γελια τα ξεφωνητα και τα τραγουδια μας εκμηδένησαν την ηδη μικρη απόσταση και σε λιγο βρισκόμασταν κιολας στην καρδιά των εξελίξεων.

Μεγάλα τραπέζια στρωμένα με λευκά τραπεζομαντηλα,στολισμένα με ομορφα λουλουδια,ψησταριές να ψήνουν και οι ομορφες λαχταριστές μυρωδιες να γεμίζουν τον αέρα παιδιά να παιζουν και να τρέχουν,και αλλα να παρακολουθούν με δεος τα διάφορα θεαματα ,μια μικρη ορχηστρα  στημένη στην ακρη ειχε αρχισει να παίζει δειλά  τα πρωτα  αναγνωριστικά μουσικά κομματια ,και τα   ζευγαρια εκαναν σιγά σιγά, την εμφανιση τους στην αυτοσχέδια πιστα, κατω απο τα αδιακριτα βλεμματα των μεγαλύτερων σε ηλικία,ο χρηστος με τον μανωλη  μετα απο προτροπή δικη μας εφυγαν για να θαυμασουν τα διάφορα εκθεματα των στημένων πάγκων απο τρόφιμα,ποτά, και γλυκά,μεχρι χειροποίητα μαχαίρια ,δερμάτινα παπουτσια και ζωνες,κοσμηματα και τοσα αλλα.