Love Is A Beautiful Pain

His work

~Kent POV~

'Sige po maraming salamat at pumayag po kayo' sabi ko kay Mr. Wang
'Ahhh walang anuman hijo, basta ikaw'matanda na si Mr. Wang at palabiro pa ito. Isa siya sa napakayaman sa bansang ito.
'Maraming salamat po talaga ulit' Para akong bata na paulit ulit sabihin ang mga nasabi ko na.
'Ahhh sige hijo, mauna na ako sa inyo'
'Sige po' sagot ko na man sa kanya.

Tumunog yong phone nya at narinig ko yong sabi nya dito.

'Hello... ano? Ngayon na.. may nangyari bang masama sa apo ko. Ha. Sige sige punta agad ako dyan. Saang hospital ba? O sige sige kita tayo dyan' nakabahan na man ako dito kay Mr. Wang sa sinabi nya

Kaya agad ko siyang tinanong
'Mr. Wang may nangyari bang hindi maganda?' Tanong ko sa matanda na parang nag-alala na
'Ahhh. Oo yong apo ko kasi manganganak na' hindi ko maintindihan kung anong reaksiyon ang ipinapakita ni Mr. Wang sa akin. Masaya ba o malungkot.

'Sige po. Puntahan nyo na' parang nakadama din ako ng lungkot sa sinabi ko. Dapat sana ay may pamilya na rin ako ngayon ehhh.
'Sige sige' nagmamadali na siyang lumabas habang akay akay siya nito ng mga bodyguard nya kasi may pagka matanda na talaga itong si Mr. Wang
Ehh.

lumabas na ako pagkatapos umalis ni Mr. Wang.

Habang nagdadrive ako biglang napatawag si Althea at agad ko naman itong sinagot

'Hi babe, napatawag ka'
'I miss you babe' sabi sa kabilang linya.
'I miss you too babe' kung hindi lang dumating sa buhay ko si Andrei ehhh di may pamilya na ako ngayon. A happy family.
'Saan ka ba ngayon?' Tanong nya. At bigla na man akong napangiti dahil sobrang miss na nya talaga ako
'Ganyan mo na ba talaga ako ka miss para sumimangot ka' alam kung ginawa nya yon dahil alam ko na lahat ng kilos nya kahit hindi ko siya nakikita.
'Bakit alam mo?' See? Hahaha. Ang cute pa naman nya kapag nakasimangot.
'Wala lang, ikaw saan ka ba ngayon' tanong ko na man dahil gusto ko siyang puntahan dahil miss ko na rin siya.
Dalawang araw ko ng hindi ko siya nakita dahil busy ako sa work.
'Sa bahay, bakit?'
'Ahhh wala nagtanong lang hahaha'
'Sige babe papatayin ko na ito ha'
'Sige, bye. I love you'
'Lab you. Mwuah' pinatay ko na ito at ipinagpatuloy ang pagdrive ko. Bago ako umuwi ay dumiretso muna ako sa bahay nila althea.

Lumabas ako ng kotse at nag door bell. Nakaraming beses na akong nag door bell pero wala pa ring althea na lumabas.

Hanggang sa may isang babae ang nagsalita.

'Wala ang may-ari ng bahay dyan' sabi nya nandito lang siya sa bahay. Pero bakit wala siya.

Hanggang sa naisipan kung sumakay na ulit sa kotse ko at dumiretso sa opisina ko para magtrabaho ulit.

Makalipas ang ilang oras ay umuwi na ako ng bahay. Gabi na ng makauwi ako dahil sa traffic.

As usual pagdating ko may nakahanda na ng pagkain sa lamesa at nakita ko ang napakaganda kung asawa.oo aaminin ko na maganda siya mabait at inosente pero hindi ko siya kayang mahalin dahil may nag mamay-ari na ng puso ko kundi si Althea.

Hindi ko siya kayang saktan siya lang 'tong umaasa sa wala.

'Kumain ka na ba?' Ang ganda talaga nya. Lalong lalo na kapag ngumiti siya.
'Hindi pa' sabi ko habang nakatitig sa kanya.
'Halika sabay na tayong kumain' bakit ako pa ang minahal mo andrei masasaktan ka lang sa mga pinag gagawa mo dahil kahit kailan hindi kita matutunang mahalin.

Lumapit ako sa lamesa at umupo.
Siya pa talaga ang naglagay ng plate kutsara at tinidor.

nilagyan nya yong plato ko ng mga pagkain at nagsimula na kaming kumain.

Pagkatapos kung kumain at uminom ay didiretso na sana ako sa taas ng bigla nya akong tinawag
'Salamat dahil for the first time kumain ka na rin sa niluto ko' kung hindi mo lang ako pinakasalan hindi ka makakadanas ng ganito ka kasakit andrei... Im so sorry. Alam kung hindi sapat na mag sorry ako sa'yo dahil marami ka ng pinagdaanan sa akin. Lalong lalo na't wala ako sa mode.
Hindi ko siya sinagot instead ay tinitingnan ko lang siya kung gaano siya kasaya sabihin iyon.

....

~Someone's POV~

'Sure ka bang makakaya mong umuwi ng mag-isa'

'Oo.... naman... ako pa...'

'Pwede na man kita ihatid ehhh'

'Wag na baka makita pa tayo ng boyfriend ko at magselos pa yon'

'Hindi na man tayo makikita non ehhh'

'Pero kahit na... ' di nya matapos ang kanyang sasabihin ng hinalikan siya nito.

'Ano ba'

'Sige na. Ngayon lang na man ehhh'

'Sige pagbibigyan kita pero sa isang kondisyon'

'Hindi natin gagawin dito kundi sa bahay namin. Baka may makakita pa sa atin dito'

'Ohh sige sige. Hindi na ako makapaghintay pa'

Agad na pinaharurot ang sinasakyan nilang dalawa.

....

~Andrei's POV~

Sobrang saya ko ngayon. Awiee... may pag-asa pa talaga ako sa iyo kent.

Dahil hindi ako makatulog kaya naisipan kung pumunta muna doon sa Garden para magpahangin kahit may aircon na man yong kwarto ko pero mas iba yong natural lang talaga.

Nakaupo ako ngayon sa ilalim ng puno. Ang sarap talaga kapag natural yong hangin na lalabas. Naalala ko na man yong dati.

Flashback

Hindi ko namalayan sa kalalaro ko ay napadpad ako dito sa park. Kaya naisipan kung umupo muna doon sa bench malapit sa puno.

Ang sarap talaga kapag galing talaga ang hangin sa kalikasan.
'Ang ganda na man' sabi ko pero nabigla na lang ako na may nagsalita sa likod ko
'Anong maganda?' Kaya agad akong lumingon sa nagsasalita.
'Hi miss'
'Hello' okay na man siguro na makipag kaibigan sa hindi ko kakilala dahil parang katulad ko lang na man rin siya.
'Anong magandang sinasabi mo?' Tanong nya ulit
'Ahhh. Yong play ground'
'Ahhhhh'

Simula noon ay palagi kaming nagkikita sa park na iyon na hindi nagpapaalam sa magulang ko.

Pero kahit magkakilala na kami hindi ko pa rin alam ang pangalan nya.

End of flashback

....

Napansin kung parang may nagmamasid lang sa akin kaya naisipan kung pumasok na lang sa aking kwarto at napilitan akong matulog kahit hindi na man ako inaantok.

[A/N: Sorry sa wrong grammar at wrong typos]

Vote/Comment/Share