LACİVERT

✂LACİVERT-TANITIM ✂

Bir insanı en fazla ne kadar sevebilirsiniz? Belki bir anne kadar seversiniz.Ne kadar kızsanız da bağırsanız da yine ona sarılırsınız.Yine onun omzunda ağlarsınız.Ben öyle sevdim işte.

Ağlayan bendim.

Giden o.

Hıçkıran bendim.

Susan o.

Belki sinirim sevgime meydan okudu.Bilmiyorum.Ama o an görmedi gözüm.Gidiyorum dedi.Git dedim.Suçluydu.Dudaklarını başka bir kızın zehri ile birleştirmişti.Giderken beni de aldı yanına.O içinde sarıldığımız, bana ilk hediyesini verdiği,kokusuyla tanıştığım arabada son sürat giderken,benim sesli çığlıklarım onun gür sesini bastıramadı.İlk kez seni seviyorum dediği yere götüyordu.Çakıl taşlarının sesi bastırıyordu çığlıklarımı.Sadece 10 saniye.

Sadece 10...

Hayatımda Deniz olmadan yaşamak zorunda kalmama sebep olan 10 saniye.Gözümü açtığımda uçurumun kenarında ters dönmüş arabanın içinde canımı kurtarmaya çalıştım.Kendimi boşverdim.canımı,Denizimi kurtarmaya çalıştım.O hurdanın içinden çıktığımızda kollarımda sesimle öldü.

Denizim öldü.

Denizim kurudu.

Kumsala vuracak dalga yok oldu.

Canım gibi...

Yok oldu.

Sonra yeniden doğdu güneş.Doğan bendim.Hani hep bilindik bir sahne vardır.Uçurumun kenarında güneş tam doğmak üzereyken,yarısı denizin altında yarısı gecenin karanlıgındadır.Ben tam ordaki güneşim.Batarsam gece,doğarsam aydınlık.Denizim kurudu belki,ama canlandırmam gereken 2 kalp var.Birbiri için atması gereken 2 kalp.Birleşince tek nefes olacak 2 yürek.

Doğuyorum.

Gece için doğuyorum.Aydınlığı yaratıyorum.Ben,gecenin nefesi olmaya geliyorum.Ben LACİVERT geceyi aydınlatmaya geliyorum.

Ben Lacivert gülüşlü adamın Agafya'sı olmaya geliyorum.