thorns have roses

chapter three

*kring kring* ginising ako ng alarm clock kong pagkalakas-lakas at bumangon na ako sa kama para kumain at maligo. pagkatapos kong magbihis, lumabas na ako  sa bahay namin at pumasok na sa sasakyan na wala man lang ka exa-excite sa katawan. ninenenerbyos pa rin ako, kasi baka may kababalaghan pang mangyari sa school  pagdating ko. ilang minuto lang dumating na ako sa school at di ako binigo ng gut feeling ko dahil sa pagpasok ko palang sa campus napatigil na ako sa paglakad ko.alam niyo kung bakit? NAKATAYO SA HARAPAN KO ANG TAONG I MET YESTERDAY!!! "jake" i whispered to myself " coincidence lang naman siguro to na parehos pa siya ng pinagaralan ni gil noh????"..... "ahh basta bahala na nga... precious nandito ka para mag-aral at di para mag solve ng hopeless case na baka si jake at si gil ay iisa ok"...sa katutulala ko dahil sakanya di ko namalayang kumakaway na pala siya papunta sa direction ko. " hi precious what a coincidence, dito ka pala nag-aaral!" tumango lang ako dahil hanggang ngayon lutang parin ako. "hello precious... huyyy" i snapped out of my thoughts agad "ahh oo i study here nga... umm new student ka?" "ahh oo bago pa ako dito. medyonaliligaw pa nga ako ehh" "ahh ganun ba ? kung gusto mo i tour nalang kita sa campus mayang lunch break" "ayy wag na nakakahiya ehh" "ok lang tsaka isipin mo nalang tong thank you gift for yesterday" thank you kasi naging most memorable momment ko yun!!! "sabi ko na nga sayo, kalimutan mo na yun, ala yun pero sige payag na ako total ala naman akong kasama sa lunch ehh" namula ako bigla dahil naalala ko na naman yung ginawa ko kahapon... urgg tanga tanga ko kasi bigla ko nalang siyang hinalikan dahil lang sa mikha niya hayy!!! "ang cute mo talaga lalo na if your blushing" sabay pinch sa cheeks ko at dahil sa grabe nang tibok tibok ng heart kong sasabog na ata ay bigla kong tinggal kaay niya sabay sabi " a-ahh he-he-he th-thanks. si-ge punta n-n-na ko sa class-r-room k-ko baka ma-ma-malate p-pako ehh" w/ a shy smile. hayy grabe kung sweswertehin ako at makapasa to sa standards ko ako na manliligaw dito... behave precious behave "ahh sige bye kita tayo mamayang lunch ha" yun lang sabi niya. "o sige" "sige bye for now precious" at naglakad na siya na parang alam na alam niya kung nasan yung classroom niya, at sa kaka digest ko nung nangyari kanina na hanggang ngayon di ko pa malunok-lunok ngayon ko lang narealize na di panga alam ni labida--- este mr future--- mali ni ano pala ni jake ang mga ways dito kaya 100 out of 100 chances na maliligaw siya.. i instantly snapped out of my thought at tinawag siya "JAKE" i shouted to the top of my lungs while running as fast as i could para maabutan siya kasi sa kaka daydream ko kanina ang layo na nang nalakad niya swerte ko lang narinig niya kaya he stopped walking and turned to my direction with an obvious confused look on his face "bakit? may problema ba?" "a-ka-la ko ---ba---hi-nd-i--m-o ----pa --a-lam yung--------ways ng--campus?" hingal na hingal kong tinanong "oo hindi pa masyado bakit? anong meron" "edi ihatid nalang kita sa classroom niyo baka maligaw ka pa" "ha hindi na i know naman yung way to our classroom, its just near the locker area, i know na din my sched for today nakuha ko na sa principal natin" nashock ako sa mga sinabi niya. di pa niya alam ang ways sa campus niyan ehh yung mga main places sa campus memorize na memorize na niya nagawa na nga niyang kunin class sched niya ehh meaning alam na niya kung san yung principals office di nadaanan na niya lahat ng rooms sa 3rd floor edi parang alam na din niya pasikot sikot sa lagay na yon..."p-p-p-pa-pano mo alam? ehh sa sinabi mong yon para mo naring memorize lahat ng lugar sa campus..."  natameme lang siya sa sinabi ko na para bang may mali sa sinabi niya "ahh-uhm-ano-ano kasi-yang--yung----"*ding dong* *ding dong* di na niya natapos yung sasabihin niya dahil nagring na iyong bell. "nagring na iyong 1st bell, 30 min---huh" di ko na natapos salita ko kasi nakita ko nalang si jake na kumakaway while running "sige mamaya nalang precious" tumango lang ako and i continued to walk to our classroom. habang naglalakad ako papunta sa classroom napaisip ako sa sarili ko "ang weird talaga ng guy na yun. kala ko hindi pa niya alam yung place tas ngayon" i snapped out of my thoughts ng may narinig akong person na sinisigaw pangalan ko na parang wala ng bukas. napalingon ako sa sumigaw pero bago ko pa magawa yun napadapa nalang ako ng may biglang bumack hug sa akin... ang mabigat kong best friend lang naman..."aray!lumayo ka nga sa akin" sabay tulak sa kaniya "ouch naman sungit sungiit namimiss lang nga kita ehh.. sorry ha di ko alam may dalaw ka pala ngayon" "ha-ha-ha tigil-tigilan mo nga ako diyan sa mga drama mot ka pilosopohan di bAgay" "ouch-aray ang sakit" sabay acting na parang hinaheart attack "harhar, wag kana ngang mag inoa diyan anne, hindi mo ko kailangang mag acting diyan at wrestlingin ako para ipakita sa akin kung gaano mo ko namiss noh! at siyempre miss din kita lika ka nga dito" at niyakap ko siya na parang ala ng bukas. pero, sa kasamaang palad, di rin yun nagtagal dahil may biglang pumalakpaksa amin from behind at nung tiningnan namin kung sino... "sol" i whispered to myself.. hay kung sinuswerte nga naman umagang umaga sira na agad araw ko! "welcome back..." di ko nasa na siya pinansin at nagpatuloy na sa paglalakad papuntang classroom namin nang may sinabi siyang salita na nagpalingon sa akin "murderer" "anong sinabi mo?, pakiulit nga kasi di ko narinig ehh" respond ko sa kaniya with a deep growl. sa galit ko di ko na napansin na nandito pa pala bff ko, at nung hinawakan na niya braso ko "anne mauna ka na sa loob, ok pa ako. i just need to give this female dog a peice of my brain". alam na alam ni anne ang ugali ko kaya agad na siyang pumasok sa classroom. "o, so kumusta na ms. murderer. anong feeling na paglaroan mo ang isang lalake enjoy ba?" *SLAP* ala na di ko na mapigil sinampal ko na siya ng pagkalakas lakas na napaluhod siya sa impact ng sampal ko... o di ayun cry baby agad tiningnan ko yung oras..20 minutes pa bago mag klase kaya hinila ko buhok niya at kinalad kad siya papuntang banyo, para di masyadong ma tsismis yung gagawin kong pagrevise ng mukha niya "aray!! huhhuhuhu please nasasaktan na ako"marami nang tumitingin sa amin kaya binilisan ko na ang lakad ko... pagpasok na pagpasok palang namin sa banyo hinagis ko na siya kaya nasubsub ulit siya at ni lock ko na yung pinto.tumayo din naman siya yun nga lang slow mo.. nung tumayo na siya "so---" *SLAP* mag sosorry siguro pero sa galit ko di ko na pinatapos ano ba naman kasing magagawa ng sorry niya buti sana kung mareresurrect niya si gil ehh di naman diba..ayun nasubsub na naman siya sa sampal at umiyak na naman ng umiyak "i dont care whether you hate me or you just wanna make my life miserable for being your exs girlfriend, pero magingat ingat ka sa mga salita mo at baka di lang yan aabutin mo sa susunod" umiiyak pa rin siya at pati ako napapaiyak na din dahil na alala ko ulit yung nangyari. "hindi mo alam kung anong pinagdadaanan ko sol, kaya wala kang  karapatan para pangalanan akong ms. murderer!! BAKIT? KASALANAN KO BANA NAG BREAK UP KAYO NI GIL DAHIL DIYAN SA KALANDIAN MO?!!!! KASALANAN KO BA KUNG BAT AKO ANG PINILI NI GIL NA MAGING KAPALIT MO!! DAHIL DI HAMAK NAMAN NA MAS MATINO AKONG BABAE KAYSA SAYO!!!. BAKIT HA? SINABI KO BANG LANDIIN MO SI CHRIS PARA BREAK APAN KA NI GIL AT MAGING KAMI?!! HINDI NAMAN DIBA? SARILI MO YUNG KAGAGAWAN!!. BAKIT? ALAM MO BA *SOB SOB* ANG PAKIRAMDAM NA ISANG ARAW TAWAGAN KA NG *SOB SOB* KAIBIGAN NG MAHAL MO PARA LANG SABIHING PATAY NA SIYA HA??!!!! HINDI MO YUN ALAM SOL KAYA AYUSIN MO YUNG SARILI MO SOL, ALAM NATING PAREHO NA NAGHIWALAY SINA CHRIS AT ANNE NANG DAHIL SAYO"sabay turo sa kaniya na hanggang ngayon umiiyak pa. "AT IKAW DIN ANG DAHILAN KUNG BAKIT HINDI NA KAYO MAGKAIBIGAN NI CASEY NGAYON." i wiped my tears muna at nagpatuloy na "magpakatino ka sol, dahil sa susunod na uulitin mo to, baka di ko na mapigila sarili ko at maitabi kita sa puntod ng lola mo dahil sa kalandian at walang preno na dila mo" at ayon humagulgul na siya "so-so" di ko na pinatapos, lumabas na ako kung ano pang magawa ko dun. napabuntong hininga ako at tiningnan ko na kung anong oras na, pagtingin ko ay tumakbo na ako ng mabilis papunta sa classroom namin... 2 minutes nalang bago mag klase. grabe ganun ba ako kagalit na di ko na namalayan yung oras. papasok na sana akong klase nun at humahangos pa from the running marathon na ginawa ko, pero nakasalubong ko si mam monique. "o, buti naman pumasok kana precious"