Horrorverhalen *GESTOPT*

Bij bewustzijn

Ik word wakker door een snerpende pijn in mijn borst. Ik wil mijn ogen openen, maar ik word verblind door een lamp zo fel als de zon. Als ik na een tijdje toch mijn ogen open kan doen, kijk ik om me heen, voor zover ik kan want mijn hoofd ligt vastgemaakt op een soort van tafel. 'Waar ben ik in hemelsnaam beland?' vraag ik me af. Dan pas valt mijn oog op de mensen die hier rondlopen.

Na een tijd merk ik dat ik op een operatietafel lig. Ik word dus geopereerd. Maar ik ben nog bij bewustzijn. Ik zie dat de zuster de chirurg de scalpel aangeeft. Ik wil aangeven dat ik nog bij bewustzijn ben, maar ik ben blijkbaar gedeeltelijk verdoofd, en kan me dus niet bewegen.

Mijn hele lichaam brand en het liefst zou ik het uitschreeuwen van de pijn, maar dat lukt niet. De chirurg is gelukkig wel klaar met de operatie. Dan komt de zuster terug met de chirurg. Ik raak in paniek. De chirurg loopt achter de operatietafel. De zuster komt naast me staan. 'Heeft ze echt niet door dat ik bij ben?!' denk ik bij mezelf. Ze kijkt me aan. 'Dit is mijn kans!' denk ik. Wanneer onze ogen elkaar kruisen, kijk ik haar aan met een blik op mijn gezicht waar ze vanaf kan lezen dat ik verschrikkelijke pijn heb. Als ze me ziet glimlacht ze duister. Ik kijk verbaast terug. Mijn blik vol met pijn verandert langzaam in een blik van pure angst. Op dat moment komt de chirurg aanlopen, ook duister glimlachend. Hij pakt de scalpel, en begint aan een open-hart-operatie. Hij steekt de scalpel in mijn hart en zegt: "Dacht je nou echt dat we niet door hadden dat je bij was?"