Her aşıklar gibi bizim de bir yıldızımız olmadı. Diyorum ki acaba sahipsiz yıldız mı kalmadı da bizim yıldızımız olmadı. Sonra aklıma geliyor hiç biz diye birşey olmadı ki. Bazen bir başıma sırt üstü uzanıp yıldızları izleyebileceğim düz bir ova arayasım geliyor.
Hayallerim yıldızlara fazla gelir bilirim. Ben hayallerimi içim de sakladım. Yıldızlara bile yetmeyen hayallerimi yumruk kadar kalbime sakladım ben. Ve bunu bildiğim halde devam ettim hayallerimi kurmaya. Sonra küçücük kalbimde kocaman bir ütopya yarattım. Benim ütopyam da kural da sensin adalette. Ve yine adalet yok. Ne tesadüf değil mi? Gerçek dünyada da adalet yok hayali dünyada da.
