Kül Kedisi

Adı Efran'mış

@EnesAydn273 yorum için gerçekten teşekkürler 😄

Medya : Meltem

Kumral kıvırcık şaçları olan çocuğun yanında dikilip "Merhaba," dedim. Karşılıklı oturan gruptakilerin gözleri tek tek bana çevrilirken, bir tanesinin hiç ilgisini çekmişe benzemiyordum. Tarzları o kadar da fena değildi. Yırtık kot pantolonları hiçbir zaman tercih etmemiştim ama bazı kızlar çok iyi taşıyordu. Kendimle kıyaslama yapmam çok saçma olurdu. Benim zaten 4-5 tane pantolonum vardı . Ben elbise kızıydım.  Bana bakan gözlere odaklanıp, "ismim, Dolunay. Okula yeni kaydoldum," dün ki çocuk -şu aralarında iyiye benziyen çocuk- Elini uzatıp "Uras Demirel" biraz şaşırdım okulun sahibinin çocuğu ve tipi sokak tarzı ve uzattığı eli sıktım. "Memnun oldum," diye mırıldandım, içlerinden bir tanesinin sıcakkanlı olmasının verdiği rahatlamayla.

Uras oturduğu yerde sağa doğru kayarken "bizim kim olduğumuzu biliyormusun,"diye sordu. Benim için ayrıldığı yere otururken, turuncu-kızıl saçlı kız lafa atlayarak "tanısa burada ne işi var, "dedi. Kızın soğuk bakışlarından pek dost canlısı olmadığını düşündüm. "Tanımıyorum 😞 " dedim Uras ' a bakarak o kızla muhatap olmak istemiyor. Kız bu sefer de " yaa tanısan gideceksin zaten şimdi hadi bakalım uza" .  Tanımadığım bir kızla 'istanbula dönmek için sizi kullanıyorum ' tartışmasına girmek hiç mantıklı değildi ama bir an bunu istedim. Beni durduran şey olmasaydı, bunu yapabilirdim de. Yanında oturduğu metal çocuk, başını kaldırmaya zahmet etmeden göz ucuyla ona bakınca kız omuzlarını düşürdü. Sevgililer miydi?

"Her neyse, ben sizi tanımıyorum. Tanısaydım eğer dış görünüşe bakmadan yargılamazdım önyargılı biri değilim en azından. Merak ettiğiniz buysa eğer."

Grubun en dost canlısı olan Uras omuzlarını silkip "Meltem çok yabanidir, aldırma," dedi. Adının Meltem olduğunu öğrendiğim turuncu-kızıl saçlı kız,  Uras'ın bacağına bir tekme atınca, Uras öfkelenerek öne doğru eğildi. Tam ağzını açmak üzereydi ki,bir anda durdu. Gruptaki havanın birden değişmesini sebep olan şey, Metal çocuğun keskin bakışlarını onlara yöneltmesi olmuştu. Otoritesini hissetmemek için duygu eksikliği problemi yaşamak gerekirdi.

" Ne zamandan beri kendi içimizde kavga eder olduk?" diye bir soru dudaklarından dökülürken,gözlerimi kırpmadan ona bakıyordum. Duyduğum ses ilk gün duyduğum daki gibi içimde tarif edemediği bir duygu karmaşası yaratmıştı. Bunu daha önce yaşamamıştım. Onu ilk gördüğüm andan beri aklımdaydı ama sadece botlarıyla ve köpeğiyle hatırladığım bir çocuktu. Bakışlarını bir anlığına bile bana çevirmedi. Kahverengi gözlerini tekrar bahçe kapısına  çevirdiğinde Uras arkasına yaslandı,  Meltemde oturduğu yere iyice sindi . Meltem'in kızgın bakışlarını hissediyordum ama onunla konuşmak isteyen yanım ağır basıyordu. Bana bakmasını istiyordum. Beni görmezden gelmesi sinir bozucuydu.

"O gün için özür dilerim. "

Ilk performansım alkış tutulacak şekildeydi. Iki kelimeyi aşmayan cümleler kurmak büyük alkış gerektirirdi ne de olsa! Bana bakması için can attığım çocuk bana bakmaya tenezzül etmeden " Aptal ve Sakar birisin normal," dediğinde, sinirlendiğimi belli eden homurtular çıkardım.

"Aptal değilim, " derken aynı homurtunun devamı kendini kelimelere baskı yaparak hissettirince, çocuk kaşlarını alaya kaldırarak bana baktı. İlgisini çekmeyi başarmıştım sonunda. Sesimin kızgın gibi çıkmasıyla ilgisini çektiğim çocuğa gülümsemeye çalışarak , yüzümü zor bir gülümseme ve gözlerimi pörtletip baktım eminim şu an tam aptal gibi duruyorumdur. Bana sorunluymuşum gibi bakan çocuğa biraz daha gülümsemeye çalışıp  "Gerçekten Özür dilerim,"  deyip çenemi kapadım.

Hızlı haraketlerle ayağa kalktı.  Pantolonu hiç de belinden düşecek gibi durmuyordu - aksine, bacaklarını sarmak için özel olarak üretilmiş gibiydi - ama o yinede pantolonunu tutup yukarı çekti ve sonra Uras'a doğru eğildi. Nefes almayı kesip onu izledim. Kokusu... Hımm... Sigara. Çok ağır sigara ve bunun yanında çok rahatlatıcı ve huzur veren başka bir şey.