Bu durumda sessiz kalmak zor geliyor insana. Ellerinizin için açarak istedikleriniz, ellerinin dışıyla itiyor sizi-bizi-
Ben şimdi sevdiğimi söyledim. Tamam bir şey kaybetmedim ama 'onu' kaybedebilirdim. Benimle konuşurken sürekli teşekkür etti. Hiç değilse bunu düşündü. Mutluydu. Sevineyim mi üzüleyim mi bilemiyorum.
Olumlu olan şey-> Zoru başarabilmiştim. Onu sevdiğimi söylemiştim. Artık tek yapmam gereken şey yazmak ve beklemek...
Olumsuz olan şey-> Tek taraflı olması. Hani eğer oda benim için bir şeyler düşünüyor olsaydı benim için farklı şeyler söylerdi. O bana böyle bir sürpriz yapmış olsaydı gidip bende ona karşı olan hislerimi söylerdim. Bir çoğumuz böyle yapardık belki.
Bunu kim yapmaz ?
-> Kendisiyle aynı duyguları hissetmeyen kişiler.
Vazgeçmeli miydim ? Bunun için çok erkendi. Her şey zamana bağlıydı. Neler olacağı, ne yaşayacağım zamanla ilgiliydi. Kendisi gelip beni sevmediğini söyleyene kadar ağlamıyacam 'SÖZ' veriyorum :)
Aklıma bir şey geldi de... Ben onunla sınıfa doğru giderken çevresine bakınıyordu. Arkadaşlarını mu arıyorsun ? Diye sormuştum 'evet ama yoklar' dedi. Ben aramıyordum çünkü onunla onunla vakit geçirmek çok güzeldi.
Şimd belki diyordur benim neyimi seviyor diye. Onuda söyleyeyim; Aynanın karşısına geç ve gülümse... İşte ben onu sevdim.
Belki beni sevmeyi deneyebilirsin sende ? Tamam zorla değil tabi kii. Mutlu olabileceğine inanıyorsan sev. Seni waffle,elmalı pie ve basketboldan çok sevebilirim. Waffle mı ? O mu ? Diye sorarlarsa 'o' diye yanıtlayabilirim. Birlikte yabancı dizileri izleyebiliriz. One tree hill, supernatural, family guy... Seninle basketbol oynayabiliriz. Yağmur altında yürüyebiliriz. Bisiklet sürebiliriz. Yemek yapabiliriz. Her şey olabilir ^^
Şuan tam karşımda; bakıyorum yine. Servisin en arka koltuğunda oturuyorum ve bunları yazıyorum. Yine gülümsüyor. Ona bakarken nefes almadığımı fark ettim :D Her cümlemde ona bakıp yazıyorum. Kendileri bana bakmadığından istediğin zaman istediğim kadar bakıyorum. Şuan konuştuğu kızın yerinde ben olabilirdim ama değilim. Aslında o kızı ben küçükken çok dövermişim kendisi bana söylemişti. Bende diyorum bunu nereden tanıyorum diye meğer ki habire dövüyor muşum ^^ tekra tekrar yine dövebilirim. *şaka*
Bakıyorumm yine bakıyorum hep bakıyorum. Sesini duyuyorum. Hafızama kaydediyorum eve gidince son ses açıp dinliyorum :p :p
Sonunda önümdeki çocukta kalktı tam görebiliyorum derken oturdu bir yere -_- şuan arkadan sadece kafasını görebiliyorum. Onunla dünyanın bir ucundan diğer ucuna gidebilirim.
Ahhh... Onun bir arkadaşı var benim sevisten ineceğim sıralar 'onun' bugün bir tenefüste 2 kızı idare ettiğini söyledi*bana değil tabi*
O bunu itiraz etti zaten bende inanmadım o böyle birisi değil. Ama sinirleniyor insan işte. Sadece kızlarla konuşsa bile.
Kıskançlıkta sessizce oluyor. Sessizce kıskanıyorum bende. Onun baş ucundaki kitabı bile.. Çünkü kitap benden daha yakın ona...
Eve geldim...Hemen yayınlıyorum bunları okusun işte ^^ <3
