Güzellik, bakmayı bilen gözdedir sevgilim. Artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende. Bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. Eskisi gibi değilim. Neden mi senden çok daha öndeyim? Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim. Sen olup bitenlerle ilgilenirken, ben olmayanın izindeydim.
Çivi çiviyi sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. İşte ben bu şekilde hayata karşı direndim. Keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak kadar beni sevseydin. Ben, bir çocukluk edip büyüdüm işte! Sen büyümüşsün ama doğmamışsın bile. Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin.
Eğer bir gün birisini seversen sakın ona nefesim deme !
Unutma her nefes geri veriliyor.
Gözlerinin içine bakınca çok farklı hissediyorum.
Sanki ben 'ben' değilmişim gibi. Beni alıp götürüyorsun. Kalbine koyuyorsun. Hissediyorum gözlerindeki karmaşıklığı.
Sana ihtiyacım var sevgine,sıcaklığına,kalbine...
Bazen hayal kuruyorum, beraber çimlerde uzanmış yıldızları izliyoruz o anda elini tutuyorum senin. Daha sonra gözlerimi açıyorum ve sadece odamda oluyorum. Yine müzik beni almış götürmüş...
Sonra gözlerimi yine kapatıyorum ve bir hayal daha; ikimiz bisiklet sürüyoruz. Yağmur başlıyor ve beraber bir yerin altına girip yağmurun dinmesini bekliyoruz. Üşüyorum sana sarılıyorum. Gözlerimi açtığımda tekrar gitmiş oluyorsun.
Gözlerimi açmaktan korkuyorum. Çünkü yanımda değilsin. Sadece kalbimde ağır bir his oluşuyor. Tarif edilemiyor. Nefes alamıyorsun sanki ve yine sessizce ağlıyorsun.
Neden mi mesaj atmıyoruz ? Onlar atmıyor çünkü.
Konuşmak isteseydi yazarlardı.
Eğer bizi-sizi- biraz sevselerdi akıllarına gelirdik,özler dayanamazlardı.
Ne gurur, ne yüzsüzlük bu sadece üzülmek istemiyoruz.
'Ay mesaj attı' duygusu var ama biz hiç yaşamadık.
Pinhani-Çok Aşık dinlemelisiniz.
Kendimi bir an radyo programı sunar gibi hissettim.
Boğuluyorum bazen, sessizce ağlarken boğuluyorum. Boğazım ağrıyor. Kalbimle göz yaşlarım arasındaki hisleri anlayamıyorum. Her şey göz yaşlarımda bitiyor. Mutluluktan mı ? Üzüntüden mi ? Hissizlikten aslında. Hiçbir şey olmaması zor geliyor insana.
- Çözemediğimiz olayları zamana bırakıp beklemekten başka çare yoktur.
Seni sevdiğimi söylüyorum belki ama bu yalan. Çünkü; sana olan hislerim o kadar ağır ve üstün ki onlara isim bulamadım.
Her hareketi üstünüze alınmak istersiniz,
Ama onlar başkasına aittir; kalbi de dahil.
Bir şey sorucam...
MÜSAİTSEN SENİ SEVMEK İSTİYORUM ?
İstemsiz ağlamayı da öğrendim bugün... Gözlerimden yaş geliyordu. Ağlamıyordum oysaki. Biraz düşündüm de... Ben ağlamıyorum. Kalbim ağlıyor. Kalbim acıyor.
Serviste yine ağladım. Çünkü karşımda duruyor ve ben ne konuşabiliyorum ne başka bir şey yapabiliyorum. Tek yapabildiğim bakmak. Sadece bakıyorum aslında.
Dün arkadaşımla hayal kuruyordum. Gözlerimizi kapattık. Arkadaşım anlatıyor bense gözlerim kapalı o hayalleri canlandırıyordum. Sonra gözlerim kapalı ağladım. Buda oluyormuş. Bilmiyordum oysaki. Sessizce ağladım ve onu dinledim. Lise hayatımızdan yaşlılığımıza kadar anlattı. En son daha fazla dayanamayıp gözlerimi açtım. Yine yoktu. Değişen hiçbir şey yoktu. Her şey aynıydı. Oda karanlıktı karşımda arkadaşım duruyordu ve ben ağlıyordum. Beni teselli ediyordu ama beceremiyordu. Her şey ortaydı. Kendisi de seviyor birisini. Bugün sevdiği çocuk arkadaşımın boynuna atkısını takmış. Daha burada beni teselli ediyor. Bende isterim neden istemeyim onunki gibi bir şeyler yaşamayı. Ama olmuyorsa ne yapabilirim ?
Ben seni uzaklarda sevdim.
Tıpkı yanımdaymış gibi sevdim.
Sanki kalbindeymiş gibi...
Sadece sevdim.
