Yine mi fare? Zif gibi karanlık şu odada tek arkadaşıydı belki. Biraz gürültü yapsa bir sorun olmazdı değil mi?
Yatakta doğruldu. Taşları odanın en güzel köşesindeydi. Odada güneş olmamasına rağmen parlıyorlardı. Yada en azından Jungkook için böyleydi.
Kahvaltısını yüksek masanın üstüne bırakmışlardı. Ama kahvaltıdan önce tatması gereken daha mühim bir şey vardı.
Yataktan çıktı. Bacakları güçsüz hissediyordu. Uzun zamandan beri doğru düzgün yürümemişti. Belki de yürümeyi unuturdu, bu zindanda kalarak. .
Daima siyah giyerdi. Tüm kıyafetleri siyahtı. Birisi ona renkli bir şey alsa redderdi yada alıp odasındaki aynayı silmek için küçük parçalara ayırırdı.
Ayna.. Evet gün içinde bolca aynaya bakardı. Daima iyi görünmek isterdi. Kimse için değil kendi için iyi görünmek. . Ne de olsa onu burada kimse görmüyordu..
Köşedeki taşlara doğru yürüdü. Bugün farklı bir yerden çokça darbe vuracaktı. Çok daha fazlasını istiyordu. En uzun ve en sivri taşı aldı. Sol kol kasına batırdı hemen çekmedi, yavaş yavaş derin bir yarık açtı. Manzara mükemmeldi kıpkırmızıydı. Siyah kadar asil olmasa da onun kadar tutkuluydu kırmızı .. Ayak üstü olmazdı. Yatağına oturdu ve tüm kanı emdi. Mükemmeldi. Daha fazlasını istiyordu ama şimdilik bu kadar yeterdi. Yemek yememiş olduğu için daha fazlası halsizlik yapabilirdi
