...قصــه.... جــــوازه بــالتدبيـــس

11

الحلقه الحاديه عشر

صحى مصطفى تانى يوم بص حواليه بتعب شاف مها نايمه جنبه ولاول مره كان يشوفها كدا !

وفضل باصص عليها

مصطفى ( يااه يا مها لو تفضلى كدا كانت كل حاجه اتحلت )

مها وفتحت عينها بالصدفه

وحطت ايديها على شعرها مها : ايه دا مصطفى انت صحيت

مصطفى بعد وشه للناحيه التانيه : اه انتى نايمه كدا ليه

مها : مفيش مش نايمه كنت قاعده جنبك بس

حمد الله على السلامه يا سيدى

مصطفى : هو فى ايه

مها : مفيش دا برد شديد وسخونيه بس طلعت عينى

وقامت تشيل الطبق اللى فيه الكمادات

مصطفى : انتى عملتى كمادات كمان اسف تعبتك

مها : اولا بصلى وانت بتكلمنى

مصطفى بصلها وشاور ع راسها

مها : ماانا عارفه انى سايبه شعرى

ثانيا مفيش تعب ولا حاجه احنا اخوات

مصطفى : اخوات !

مها : انا فكرت نعمل اتفاق مع بعض ايه رأيك

مصطفى : اتفاق ايه ؟

مها بتنهيده : بص احنا ملناش نصيب فى بعض ليه نانرجعش اخوات تانى ونتعامل كويس زى زمان

مصطفى وسكت خالص من الصدمه

مها : انا مش هاخد منك قرار دلوقتى رد عليا براحتك

مصطفى بهدوء : ان شاء الله

مها بضحك : استنى بقى اجيبلك الحقنه اللى اخدتها لتكون مخدرات ولا حاجه انت مش صيدلى برده ولا ايه

مصطفى : هههههه ماشى

وبعد شويه دخلت مها ومعاها صينية اكل كبيره

مصطفى : هى دى الحقنه

مها : هههههه اه حقنه كبييره

بص انا فاشله جدا فى شوربه الخضار بس انت وحظك بقى

مصطفى : لا لا مش بحبها

مها : مفيش حاجه اسمها مش بحبها دى مفيده جدا للبرد وكمان عشان الدوا شديد انا برده اللى هقولك ولا ايه يا دكتور

مصطفى : مها معلش اعفينى

مها بطفوليه : عشان خاطرى يا مثطفى

مصطفى : ههههههه ضيعتى اسمى

مها : يلا بقى بلاش كلام كتير

ورن جرس الباب

مها : استنى هفتح واجى

وراحت مها تفتح الباب

مها : ماما