De Moordhut

3

Niet lang daarna kwamen we aan bij de hut, er was één hut voor de meiden en een aparte voor de jongens. We kwamen rond 1 uur aan en we waren allemaal bekaf. We hebben even gepraat, gegeten en zijn toen rond 8 uur al naar bed gegaan. Die nacht was raar. Ik werd rond 3 uur wakker en ik wou wat water pakken uit mijn tas. Ik deed een lampje achter me aan en keek even rond, tot ik me dood schrok. Ik zag Sophie, rechtop zitten met haar zwarte haren door de war en haar ogen zo dood als de nacht. Ze keek naar me, ze zei niks. "Sophie?" Zei ik met een trillerige stem. "Sophie gaat het?" Nog steeds geen reactie, alleen de donkere staar recht in mijn ziel. Sophie stond op, ze liep naar de woonkamer. Ik volgde haar. Sophie stond recht in het midden van de woonkamer, ik zei nog een keer: "Sophie?" Dit was ongeloofelijk wat er daarna gebeurde. Haar hoofd draaide compleet naar achter terwijl haar lichaam daar bleef staan. Ze keek me aan, plots schreeuwde ze en viel ze als een pudding naar de grond. Dit was geen gewone meidenschreeuw, onee, dit was een schreeuw die tot de dag van vandaag nog steeds in mijn nachtmerries voorkomen. Toen kwamen de andere 3 meiden naar me toe en schreeuwde het uit van de horror die ze zagen. We hebben een ambulance gebeld maar ze konden niet detimineren wat er was. Het enige wat ze wisten was: Sophie was dood.