SAUDADE

1. Ateş Kafalı Minik Kız ve Küpeli Çocuk

Bir varmış,bir yokmuş.Biri ölmüş,biri doğmuş.Biri aşık olmuş,biri çok güvenmiş.Biri mutluyken,biri çok acı çekmiş.Bir kız varmış bu zamanlarda,acıyı,kötüyü sevmiş.Bu sevginin kaynağı ise olmayanı seven koca yürekli bir adammış.

Kızın adı Gece,oğlanınki ise Özgür'müş.Masalın ana karakterleri bir takside tanışmışlar.Kız taksiye bindikten bir saniye sonra oğlan da aynı taksiye binmiş.Sanki çok normal bir şeymiş gibi hiç konuşmadan gidecekleri yere gitmişler ve yol boyunca hiç bakışmamışlar.

Kız hep merak etmiş,taksiye bir anda binen küpeli çocuğu.Çocuk ise kızın saçlarını unutamamış.Nedense o kadar dikkatini çekmişki sırf saçları yüzünden o kızı bulmak istemiş.

Oğlanımız,zengin,ailesinden bağımsız,kafasına göre yaşayan biriymiş.Bulmuş kızı.Ama onun için en ufak bir sevgi hissetmiyormuş.Dedim ya sadece saçını çok beğenmiş.

Kızın üniversitesini bulmuş bizim oğlan.Son sınıf tabi ikiside.O yüzden hiç zorlanmamış,onun sınıfına girmiş.

İlk gün sabah erkenden kalkmış ve okula gitmiş.Kız uzun süre gelmemiş.Bilerek kimseyi de yanına oturturmamış.Ders başladıktan beş dakika sonra kız gelmiş.Bir bakışmışlar.Kırmızı kafalı kız çok şaşırmış tabi.Bir inanamamış.Hocaları"Gece yeni gelen arkadaşımızın yanı boş.Oraya otur.Bu arada adı Özgür.Herkes tanışır."diyene kadar orada öylece ona bakmış.Hocasının bu sözlerinden sonra gidip yanına oturmuş.Derste pek birşey yapmamışlar.Zaten ders pekte önemli değilmiş.Gece sadece başka ders bulamadığı için geliyormuş bu derse.

Ders bitince bizim kahramanlar tanışmışlar.Özgür Gece'yle tanışmak istediği oçin bu okula geldiğini söylemiş.Gece mutlu olmuş tabii.Sonuçta okulundan ve arkadaşlarından ayrılmış Özgür,onun için.

Bizim kahramanlar kaynaşmışlar ilk günden.Tanıştıkalrı güne gülmüşler.Kız hep karşısındakine bakmış.Hiç ayırmaksızın gözlerini doya doya bakmış ona.

Oğlan yaptığına gülmüş hep,bir kızın ķırmızı saçı için sırf okul deyiştirdiğine gülmüş.Özgür kızın ona nasıl baktığını anlamamış.Sanki karşısında koca bir çikolata şelalesi var ve kız,yemeye kıyamayıp gözlerini doyuruyor gibi bir hali varmış.

"Gece!Bu akşam geliyosun dimi?Bak ben yapıyorum yemeği.Ediz'de geliyo bak unutma.Ah merhaba!Ben Petünya.Sen şu yeni çocuksun."ve yine gelmiş,bizim prensesin en yakını.Kız biraz sinir olmuş ona.Çünkü prensi ona yanağındaki en güzel gamzeyi gösterirken pat diye çıkıvermiş ortaya.

"Merhaba!Evet Özgür ben."

"Özgür.Bu akşam evime gelmek istermiydin.Hem seni tanımış oluruz hem de Ediz'le tanışırsın."Gece heyecanla Küpeli Çocuğa bakmış.

Özgür karşısındaki minik kızın bir ihtimale bile bu kadar mutlu olmasına şaşırarak kabul etmiş ona gelen teklifi.

Tuhaf Petünya yanlarından gidince Gece'ye dönmüş.

"Bir ihtimale bile bu kadara sevinen,kafasına ejderha ateşini üfelemiş ve kafan ateşin rengine özenip o renge bürünmüş,minik bir kız gibisin."minik kız gülmüş buna.

"Ateş kafalı minik kız.Sevdim."demiş küpeli oğlana.

"Ateş kafalı minik kızım.Ben de sevdim."demiş minik kızına.Onu kardeşi gibi görmeye başlamış Küpeli çocuk.Kız ise ona hayran olmaya ve sanırım aşık olmaya başlamış.

"Peki Küpeli Çocuk.Zil çaldı.Ben sana evin adresini atarım.Orda buluşuruz o zaman?"

Küpeli Çocuk gülmüş minik kızına.

"Peli Ateş akfalı minik kız.Orda görüşürüz."demiş ve kapıdan çıkmış Özgür.

Bizim Ateş Kafalı Kızımız ise eve gelene kadar,bu günü yaşmış kafasında.Her seferinde daha da mutlu olmuş.