Elevator Boy

Chapter Seven - Still can't stop thinking about Him

Chapter Seven 

Days passed..

Weeks,

And until a month..

But i still can't stop thinking about Him.

Gosh, i hate my life......... and myself!!

Pero syempre, ayoko ng magaalala friends ko sakin kaya di ko na lang pinapahalata, pero napapansin ko na minsan ay napapansin din nila na wala ako sa mood or malungkot. Pero dahil ayaw nila na mas malungkot ako, di na nila ako pinapansin. Sinabi ko kasi sakanila dati na pag may problems ako ayaw ko na sobrang may pumapansin sakin, and things.. Kaya ayun. And alam nilang magagalit ako sakanila pag ginawa nila ulit yun.

Hm, 'ulit'? yes ulit!

Dati kasi may family problem ako, tas ayun sobrang paulit-ulit nila ako'ng linalapitan and kinakausap, as in yung sobra siguro more that 50x nila yun ginawa or more. As in yung feeling na gusto mo na sila'ng saktan sa sobrang paulit-ulit.

So, eto na nga..

Kasi diba, ang hirap pigilan ng ganun, yung taong sobrang mahal mo ay nahuli mo na may iba. And syempre duh!! Di ako tao'ng na mabilis makalimot kahit gaano pa kaliit yun, kaya lalo naman to'ng break up namin ni brandon.

Hay buhay, bakit ganyan ka, sobrang unfair mo sakin, ano ba'ng kasalanan nagawa ko ba't mo ko pinaparusahan ng ganto ha? Sabihin mo na please para mabago ko, nagmamakaawa na ko sayo ayusin mo na buhay ko.

Tulungan mo ko tanggalin si brandon sa isip at puso ko, ew panget pakinggan pero yan ang totoo....

"TRACEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!" ano ba yan, sino ba kasi yun ang oa kung makatawag akala mo wala ng bukas.

"Ay, sorry!! Bakit geanine?" Ay si geanine pala, akala ko naman kung sino. Nagulat pa tuloy ako, pano ba naman kasi kaharap ko na nga lang, kailangan pa ko'ng sigawan ng pagkalakas-lakas. Hay nako nga naman oh Geanine!!

"Ano ba tracy! Kanina ka pa namin kinakausap ha, tulala ka nanaman, palagi ka ng ganyan. Ano ba talaga meron? May problema ka ba? O sadyang may malalim ka lang na iniiisip?" Oops, nakatulala nanaman pala ako. Nakalimutan ko may kinikwento nga pala si Haze tungkol sa napahiya siya sa room nila Mika.

"Ay sorry, may naalala lang kasi ako. Sorry!! Ano nga ulit yung nangyari Mika?" Napahiya na medyo nahihiya ko'ng sinabi sakanilang lahat.

Pero nako please lang Lord, sana di nila mahalata yung mga naiisip ko. Lalo na to'ng si Mika, mabilis kasi makaramdam to eh.

Siya madalas ang nagsasabi samin ng naffeel niya, tas biglang maya-maya malalaman namin totoo pala yung naffeel niya.

"Hay nako Tracy, eto lang masasabi ko sayo. Kung ano man yang problema mo, sabihin mo na. Ikaw din mahihirapan nyan sa ginagawa mo. Alam namin na ayaw mo na linalapitan or kinakausap ka namim everytime na may problems ka, pero trace mukhang iba na to eh. Parang napakalaki ng problema mo, palagi ka ng tulala, malungkot, wala sa mood, okaya naman ay masama pakiramdam. Sa tingin naming lahat na mau something talaga eh, kaya kinausap ka na namin para pagusapan kung ano man yan. Magalit ka man or hindi, kailangan mo ng ilabas samin yang kung ano mang problema mo at paguusapin natin yan ngayon, okay ba? So ano nga yang problema na palaging mo'ng iniisip? For sure meron yan. Kilala ka namin trace, kaibigan mo kami kaya alam namin kung may problema ba or wala. Kaya wag ka ng nagdeny na wala kang problema, go ilabas mo na yang matagal mo ng gustong isigaw!!" Awtsu, Mika talaga oh. Okay, seriously medyo natouch, na medyong gustong umiyak na ewan nafeel ko dun ah.

"Wala nga, may naalala lang ako." Sabi ko ng medyo naiinis na boses or more like nakokonsensya. Di ko alam pero mukhang tama nga si Mika. Mas pinapahirapan ko lang sarili ko eh.

Sasabihin ko na ba?

Pero naiiyak na din ako, mukhang kailangan ko na na sabihin sakanila eto'ng nangyayari slash bumabagabag sa isip ko. Alam ko namang mapagkakatiwalaan ko sila eh, and besides kaibigan ko sila.

Pero kahit kailangan, eh hindi ko pa din kaya iopen to'ng topic na to. Hindi ko kayang pagusapan, dahil alam ko iiyak lang ako.

"Sigurado ka ba dyan sa sinasabi mo ha? Tignan mo mukhang may iniisip ka nanaman na malalim dyan oh

Please trace, you've got to tell us whatever problem that's bothering you." Tanong naman ng makulit na si Kim.

Hay, ang hirap pakinggan ng nga sinasabi nila. Alam ko'ng ang unfair ko masyado kung hindi ko sasabihin sakanila, pero mahirap pagusapan eh.. hindi ko pa din kaya.

"......" Bigla ako'ng naiyak, hala ano ba mga luha!! Bumalik nga kayo sa pinanggalingan niyo, hindi na nakakatuwa ha. Hala, pano ba to, ano na gagawin ko. Sunod sunod na yung luha ko, di ko na talaga mapigilan.

Kaya naisipan ko na din na kailangan ko ng sabihin sakanila, and tutal di ko na to kayang itago sa sarili ko. Kailangan ko ng mga kaibigan na makakaintindi at tutulong sakin..

"T.. Trace.." Sabay sabay nilang sinabi. Naramdaman ko ang pagkalungkot sa kanilang pagsalita. Hala, pano na ba to? Ano na mangyayari? Okay, kalma lang tracy. Sasabihin mo na sakanila right? Kaya go na, hayaan mo munang ilabas lahat ng nararamdam mo okay?

"B.. ba.. bakit ganito girls? Bakit hindi ko pa din siya makalimutan after all the p.... pain.... painful things that he did to me? Baliw na ba ako? O sadyang nanaginip lang ako?" So eto na, nailabas ko na.Mahirap, dahil hindi pa buo ang pagtanggap ko sa break up namin ni brandon eh. Humahagulgul na ata ako.

"Uhm trace.. look it's not your fault na g..g...gust.. gusto mo pa siya. Pero don't worry, tutulungan ka namin para gawin lahat ng pwede mo'ng gawin para lang makalimutan mo siya, okay? Kaya please trace, alam ko'ng mahirap pero tulungan mo din ang sarili mo para mawala na sa isip at puso mo yung brandon na yun. And remember, he's not worth for your tears, okay?"

Hindi pa ko makapagsalita, di ko alam pero mukhang sumama pakiramdam ko sa mga naiisip at sa mga totoong nangyayari. Hindi ko na talaga kaya to'ng mga 'to.

Alam ko tama lahat ng sinabi ni Kim, pero sobrang napakahirap talaga eh.

Bakit ba kasi after all the things that he's done to me, eh mahal ko pa siya. Ugh ew

Argh i so hate him for occupying my mind, and making it more worst for me!!

"Onga trace! Wag ka magaalala andito kaming mga kaibigan mo, at tutulungan ka namin para kalimutan yung brandon na yun, right girls?" Sabi naman ni Haze ng seryoso.

"Onaman, and i have a suggestion. How about wag ng banggitin ang name na 'brandon' sinula ngayon para mas makalimutan na talaga ni trace? Watcha think girls?"

"You're right Mika, that's a great idea!!" Nakangiti naman na sinabi ni Kim.

"So what girls, deal na ba? We'll all help you deal with your problems trace, ayaw ka naming nakikita na nakatulala kakaisip sa mga problema mo or malungkot kaya don't worry gagawin namin to para sayo." Sinabi ni geanine, at nag-agree naman silang lahat dun.

Hay thank you lord for giving me this kind of friends, i really appreciated their help. And it really did get better that i decided to tell them my problem.

But well, i hope their plan will work.

Gabi na pala, ano ba yan. Kung ano-ano nanaman naiisip ko'ng non-sense.

Onga pala, medyo okay na ko ngayon. Nabawasan sama ng loob ko kahit onti. At least gumaan ng onti.

Thank you talaga sa mga kaibigan ko.

Excited na ko pumasok para makita sina geanine, kim, mika and haze. I wanna tell them how i feel na may nasabihan na ko sa problema ko. Sobrang bigat ang hirap kasi nung wala pa kong naiiyakan at  napagsasabihan neto eh. Tsaka di na ko masyadong nakapagsalita kanina dahil sumama nga pakiramdam ko, pero at the same time mabilis naman ako um-okay.

Di ko rin sila masyadong nakausap ng matino after nung pinagusapan namin kanina dahil sa sobrang tagal magprocess ng utak ko kanina. Sa dinami-dami ba naman ng nagyari ngayon no.