My name is D' Ark. Spark D' Ark. (Winner Wattys2016, Trailblazers)

XXX. III.

- Θες τσιγάρο; Κερνάω εγώ. Αυτή τη φορά.

Σταματώ. Από έρχεται η φωνή;

- Χάρισμά σου και η φωτιά.

Μια γυναίκα κάθεται στα σκαλιά και καπνίζει. Δεν μπορώ να την

δω καθαρά. Κοιτάω τα φώτα, που ακολουθώ μηχανικά.

- Ό,τι ζήτησες, θα 'ρθει να σε βρει. Μα δεν θα 'χεις μάτια να το

αναγνωρίσεις. Ο πόνος του αποχωρισμού. Η στιγμή, που θα αντικρίσεις το Δέντρο πριν τον εξοστρακισμό.

Την πλησιάζω. Κάθομαι δίπλα της. Μου προσφέρει το πακέτο της.

Γυρίζω να την κοιτάξω. Απλώνει το χέρι της στα χείλη μου. Με χαϊδεύει για λίγο και μετά φέρνει τα δάχτυλά της κάτω από τη μύτη της.

- Τρικυμία...

Στα δάχτυλά της το αίμα μου. Το βλέμμα της με διαπερνά. Αρχίζει

να γλύφει ένα – ένα τα δάχτυλά της.

- Οι περισσότεροι δεν μπορούν να περιγράψουν την γεύση, που

έχει ένα κοτόπουλο. Στοιχηματίζω πως ένα κοτόπουλο θα μπορούσε να περιγράψει με ακρίβεια την δική μας, αν του δίναμε την ευκαιρία, συμπληρώνει πετώντας μου τον αναπτήρα.

- Εσύ δίνεις ευκαιρίες; Τη ρωτώ ανάβοντας το τσιγάρο μου.

- Δεν στέκεσαι εδώ; Σου πρόσφερα ένα άλλοθι να σταματήσεις,

δημιουργώντας μια ανάγκη, που δεν ήξερες καν ότι είχες. Σου φύτεψα τον σπόρο, που τώρα ανθίζει στα χείλη σου. Κάθε φορά που θα ανάβεις τσιγάρο, θα θυμάσαι τη στιγμή, που σταμάτησες να ακολουθείς το φως, μηχανικά.

- Τι γεύση έχει το αίμα μου;

- Δεν ξέρεις; Απαντά πετώντας το τσιγάρο της.

- Περιέγραψέ την. Κοτοπουλάκι μου...

- Κοίτα με! Πώς με λένε; Τα μάτια της γυαλίζουν στο ημίφως.

- Δεν μπορείς να γευτείς... Σκοτεινιάζει καθώς έρχεται

απειλητικά προς το μέρος μου.

- Το όνομά μου... η φωνή της επιτακτική. Ετοιμάζεται να μ'

Αρπάξει.

- Πώς είναι να μην μπορείς να γευτείς ό,τι πιο δικό σου; Τη ρωτώ

καθώς απομακρύνομαι.