โดยปกติทอมเป็นคนนอนหลับยากอยู่แล้ว ถ้าไม่เหนื่อยจนสลบไปจริงๆ กว่าที่เด็กหนุ่มจะข่มตาให้หลับลงได้เข็มสั้นบนหน้าปัดนาฬิกาก็ชี้ไปที่เลขสาม ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงการย้ายบ้านใหม่ สถานที่ที่ไม่คุ้นชินมันทำให้ยากแก่การข่มตาหลับเสียเหลือเกินไม่ใช่ว่าห้องนอนที่นี่จะคับแคบไม่สะดวกสบายหรอนะ ตรงกันข้ามเลยต่างหาก มันเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในบ้านเลยต่างหาก ทั้งกว้างขวาง มีห้องน้ำในตัว ภายในห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นินเจอร์มากมายทั้งโต๊ะเครื่องเขียน ตู้หนังสือที่จุไปด้วยหนังสือเก่าคร่ำครึ โซฟากำมะหยี่สีแดงเลือดหมูตั้งอยู่กลางห้อง แถมยังมีระเบียงยื่นออกมายังบริเวณหลังบ้าน สะดวกสบายเสียยิ่งกว่าบ้านไหนๆที่เคยไปอยู่
เพียงแต่ว่ามันเป็นความกว้างขวางที่ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกเงียบเหงามากว่าที่เคย
อันที่จริงเขาอยากจะได้ห้องนอนเป็นห้องในสุด ที่เป็นห้องเล็กๆหลบมุมซึ่งถ้าไม่สังเกตดีๆก็จะมองไม่เห็นเลย
เพียงแต่ว่าไม่รู้ทำไม
ตอนที่เขาเดินผ่านห้องนอนห้องใหญ่นี่กลับรู้สึก.... อืม.... เหมือนถูกดึงดูดล่ะมั้ง
มันเป็นความรู้สึกที่ทอมเองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
ทั้งๆที่เขาเดินขึ้นมายังชั้นบนสุดนี้เป็นคนแรก และบ้านหลังนี้ก็ถูกล็อคเอาไว้หมดทุกห้อง คนเดียวที่มีกุญแจก็ยังอยู่ชั้นสองของบ้าน ทว่าตอนที่เขามาถึงก็พบว่าประตูห้องได้ถูกแง้มเอาไว้เล็กน้อย แม่กุญแจขนาดใหญ่ที่เป็นรูปทรงแปลกประหลาดตกอยู่บนพื้นพรมหน้าห้อง
ทอมไม่อยากเป็นเด็กเสียมารยาทด้วยการแอบเข้าห้องใดๆในบ้านก่อนหน้าเจ้าของบ้านที่ยังเดินสำรวจอยู่ชั้นสองของบ้านจะเดินขึ้นมา ทว่าเมื่อมองลอดบานประตูเข้าไปก็เหมือนมีอะไรบางอย่างดลใจให้เขาวางมือบนประตูไม้
YOU ARE READING
Home [ Ryantom ]
Fanfiction"Home is where the heart is" บ้านของทอม คือไรอัน และบ้านของไรอัน คือทอมเช่นเดียวกัน "ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ฉันจะทำให้ทุกที่เป็นเหมือนบ้านสำหรับนาย"