Home [ Ryantom ]

- 03 -

"ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม....?"

ผู้ชายแปลกหน้าถาม น้ำเสียงทุ้มเจือไปด้วยความห่วงใยอย่างเห็นได้ชัด

ทอมกระแอมในลำคอแก้เก้อเล็กน้อยก่อนจะตอบไป

"ไม่.. ผมไม่เป็นไร ว่าแต่คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?" ทอมเงยหน้าขึ้นถาม ส่วนสูงที่ต่างกันพอประมาณทำให้เวลาที่ยืนใกล้กันขนาดนี้เขาจำเป็นที่จะต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะมองใบหน้าอีกฝ่ายให้เห็นชัดๆ

"ฉันอยู่ที่นี่ หมายถึง... เคยอยู่ แต่ก็ยังอยู่ที่นี่อยู่ดีนั่นแหละ"

คำพูดกำกวนวกไปวนมาทำให้คิ้วเรียวของเด็กหนุ่มขมวดเข้าหากัน ไม่ว่าจะคิดตามคำพูดของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ยังไงเขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

สรุปแล้วมันหมายความว่ายังไงกัน? หมายความว่าผู้ชายคนนี้อยู่ที่นี่?

แต่แถวนี้ไม่มีบ้านคนอยู่เลยนะ จะมีก็แต่แนวป่าต้นสนเท่านั้นแหละ

"บ้านฉันอยู่ในป่าตรงข้ามบ้านของนาย"

ชายแปลกหน้าเหมือนจะล่วงรู้ความคิดของเด็กหนุ่มถึงได้พูดโพล่งขึ้นมา

ทอมอดที่จะยิ่งแปลกใจมากไปกว่าเดิมไม่ได้

ผู้ชายคนนี้.... อะไรกัน...

ใช่ว่าเด็กหนุ่มจะไม่รับรู้ถึงความไม่ชอบมาพากลของคนแปลกหน้า

ทว่าน่าแปลกที่ร่างกายกลับไม่ยอมขยับหนีไปไหน

"ชู่ว... อย่ากลัว ฉันไม่ได้มาเพื่อทำร้ายนายนะเด็กน้อย"

'เด็กน้อย....'

อึก..!

จู่ๆอาการปวดศีรษะก็แล่นเข้ามาจนทอมแทบทรุดตัวลงไปอีกรอบ ดีที่ได้ฝ่ามือหนาเลื่อนมากุมหัวไหล่สองข้างเอาไว้ทันเสียก่อน เด็กหนุ่มรู้สึกปวดศีรษะจนได้แต่หลับตาปี๋ พยายามควบคุมลมหายใจเข้าออกให้เป็นจังหวะ แรงบีบกระชับเบาๆที่หัวไหล่มนช่วยเรียกสติเขาให้คืนมาอีกแรง