Different

H5.

Ik plofte op de bank en zette de tv aan.

Heb meer dan half tv gekeken.

'Nou laten we maar eens gaan.'

Mijn moeder en ik reden naar mijn school, ze zette me af en gaf me een dikke kus. 'doei schat x.' had ze me na geroepen, Waardoor iedereen me aanstaarde (dat doen ze toch al) alsof ik vloog.

Zo als gewoonlijk stopte ik mijn spullen in mijn kluisje, en liep naar de aula. Waar mijn vrienden te wachten zaten op de bel.

'Hé wat hebben we ookal weer als eerst?' Senna keek mijn kant op, en wou net antwoorden op mijn vraag. 'ohja Nederlands.'

'ik wou al zeggen, dat je dat nog niet wist!' Kayla schudde haar hoofd verwaand heen en weer. Caro stootte me aan, 'ha trek je niks van haar aan, ze is echt gestoord!' we lachte. 'helemaal gelijk!'

'Wat wie oh jij! vuile Caro!' Kayla kwam stampend naar Caro toe.

'En dat bedoel ik! echt gek! heelp moet nu rennen!' En hij rende als een gek vandoor.

Kayla rende erachteraan alsof ze met een mes rond rende, en elk moment iemand ging vermoorden.

De bel ging en les nederlands kon beginnen.

De dag ging weer best snel voorbij.

Voordat ik het wist hadden we onze laatste totdat we uit waren.

Mevrouw Jacky,

Gaf ons de laatste les.

We hadden allemaal geen zin in engels, dus ging iedereen praten.

Ik en Darly waren aan het kletsen over onze families. 'ik heb een oudere broer.' vertelde ze mij.

Opeens hoorde ik Senna snikken.

'Hé Sen wat is er?' Darly gaf haar een schouderklopje.

'Als er iets is moet je het gerust zeggen.' Ik keek haar zo lief mogelijk aan

'Nee er is echt niks.' Ik weet niet waar het opeens vandaan kwam maar ik rook ineens een vieze muffe lucht, en toen wist ik wat er was, op een een hele rare manier

'er is iets gebeurt, er is iemand overleden.'

Ze barst in tranen uit.

En liep huilend de klas uit.

'Zeg Sabrina kan je even kijken wat er is?' Mrv. Jacky keek me serieus aan. 'Ja is goed, doe ik.'

Ik rende naar de wc. Waar ze waarschijnlijk toch wel was.

En ja hoor, Ze zat ingedoken in de hoek. Ik zakte langzaam naast haar op de grond. Ik omhelzde haar.

'Sorry, ik had het niet moeten zeggen.'

Ze ging met haar hand over haar gezicht.

'Het geef niet, ik vind het gewoon moeilijk om iemand te verliezen waar je zielsveel van houd.'

'Ik snap het. Maar weet je dat die gene waar je van houd, altijd bij je is.

En als je daar ik geloof dan kom je erwel overheen.'

'Mijn moeder is 2 weken geleden gestorven aan hartaanval.' 'Oh schat! Maar hoe zit het nu thuis dan? Ik vind het zo zielig voor jou.' 'Dankje voor de meeleving.'

We liepen samen terug naar het klaslokaal. 'en weer over?'

'Ja.' Senna lachte als een boer met kiespijn.

En gingen terug op onze plek zitten.