BHATKAL KENTINDE KÜÇÜK BİR KİSHORE...

202 51 64
                                    

Marisha ile guruvar sokagina dogru ilerliyorduk. Yurumekten sikilmis ve yorulmustum . Icimden marisha'ya kufur bile edebilirdim. Ama hayir, bu gun olmaz;bu gun marisha cok uzgun. Sessizce yanagindan akan su damlalarini siliyor. Bu damlalari hic sevmiyorum. Cunku ne zaman anneme sinirlenip kussem bu damlalar yanagimi gidikliyor . Gercekten hic hos degil. Marisha kurbaga yutmus gibi sesler cikariyordu. Aglarken cikan seslerdendi.
Marisha ellerimden tutup cekistiriyordu. Hala hizli adimlarla yuruyorduk. Onu eve gidince ispiyonlamayi dusunurken nihayetinde koprunun basinda aniden durdu. Eliyle yanagindaki su damlalarini tek hamlede sildi. Ellerimi tutup onume diz coktu. Marishanin yanagindan kucuk bir damla daha suzuldu. Elimi yanaginda gezdirip su damlasini sildim.

Amaland:marisha! Kes artik aglamayi! Neden agladigini bile soylemedin. Soylesene neden agliyorsun?

Fisilti gibi cikan sesimle konusmaya devam ettim

Yoksa o gun Gracy ile parktaki kucuk cocuga attiginiz tekme yuzunden anneme sikayet edecek diye mi korkuyorsun?
Merak etme marisha, sucu ben ustlenebilirim, gercekten.

Marisha:hayir kishore 'm...(kucuk cocuk) sorun keske bu olsa ama ne yazikki degil...

marisha yi ilk kez boyle goruyordum. Ona ne oluyor boyle ?
Sesi bozuk bir plak gibi titrek cikiyor.

Amaland:dinle marisha. Sana soz veriyorum eger aglamazsan ellerimden cekistirip yol boyunca beni yuruttugunu anneme anlatmayacagim. Lutfen aglama...

Lafimi bitirdigimde marisha daha cok agliyordu. Surekli yutkunuyordu. Elimi cenesinin altina koyup:

Bana bak mirasha! Dedim. Gozlerimin icine bakinca devam ettim:
Her ne icin agliyorsan elbette bir cozum yolu bulunur. Bu yuzden aglamayi kes tamam mi? Hadi soyle bana viridianam. (marisha icin uzuldugumde ona viridianam derdim)
Marisha son kez elleriyle goz yaslarini sildi. Ayaga kalkacak gibi oldu, kalkamadi. Sendeledi.
Amaland:marisha; eve gec kalacagiz , annemi ozledim ben hadi gidelim. Dedigimde Marisha gozlerini simsiki kapadi . Actiginda aglamamak icin kendisini zor tuttugunu hissedebiliyordum. Nihayet dogrulup konusmaya basladi.:
Marisha: bak kishorem, annemiz uzun bir yolculuga cikti. ..
O yuzden... eve . Git-tigimizde , bir daha bizimle olamayacak...

Marishaya inanmak istemiyordum. Annem beni birakip bir yere gitmeyecegine soz vermisti. Anneler kishorelerini birakip bir yere gitmezlerdi ki...

amaland: sana inanmiyorum marisha! Annem kishoresi olmadan hic bir yere gitmez. Bana soz vermisti. Hayir! Sen cok igrenc bir yalancisin! Diyip ellerinden kurtuldum. Marisha cok sessizdi. Sadece susuyordu.
Gozlerini devirip ayaga kalkti.

Marisha: Kishore cok uzgunum. ama yapabilecegimiz birsey yok hayat boyle, katlanmak zorundayiz. Dedi.

beni kendine dogru cekip kollarinin arasina aldi. Ben ona sarilmak istemiyordum, sadece annemi gormek istiyordum. Marishayi son gucumle itip kosmaya basladim. Annem cok fazla uzaklasmis olamazdi.
Buralarda bir yerde olmaliydi. Hindistanin bhatkal kentini terk edip gitmismiydi yoksa? Oyleyse sadece bu kenti degil kishoresini de terk etmisti...

Hayir diye fisildadim, anneler kishorelerini birakip gitmezler!
Koprunun bitimindeki patika yola dogru kosmaya basladim. Bu yolu biliyordum. Annemle cok kez gelmistik.

Hatta karsi kosede yere dusup bacagimi kanatmistim. Annemin sesi yankilandi kulagima"merak etme kishorem . Simdi yarabandi yapistiracagiz ve hissetmeyeceksin bile." Anneme sesini duyabilecek kadar yaklasmistim. Onu bulabilirdim. Hemen kosmaya devam ettim kosarken farketmeden carptigim banki gorunce tekrar duydum annemin sesini "kishore! Bank varken cimenlerde oturmak da neymis gel otur bakayim annenin yanina" durdum.
Artik kosamiyordum. Annem cok hizli kaciyor onu yakalayamiyorum. Aglayarak banka oturdum. Ama simdi annem yanimda oturmuyordu, onu goremiyordum bile. Annemi simdiden cok ozlemistim.
Kurbaga sesi cikarir gibi oluyordum.
Aglarken hep bu ses cikardi agzimdan. Annem hickirik derdi. Hickirarak agliyordum . ama yanimda beni teselli edebilecek tek varligim yoktu. Gozlerim yaniyordu aglamaktan, yapayalniz bir sekilde haykirmaya basladim belki bir umit duyar sesimi, belki geri doner hic bitmeyecek olan yolcugundan...
"Annne! Annnnnneeeeee! Nerdesin!!! Seni cook ozledim anne ! Kishoreni birbasina mi birakacaksin?

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Dec 17, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

EŞSİZ İNANÇHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin