The Queen of Gangsters is the Mysterious Geek.

Prologue

**Alliyah/Danilla's POV**

Akala ko kilala ko na sarili ko. Sino ba talaga ako? Bakit ganito mata ko? Bakit nagiging violet minsan?

Sa bawat araw na lumilipas, mas lalo akong naguguluhan sa sarili ko. Bakit ganito ang nangyayari sa akin? Kailangan ko umuwi sa Pinas. Kailangan ko malaman ang lahat. Kailangan kong matuklasan ang mga sagot sa mga tanong na matagal nang bumabagabag sa akin. Hindi na ako makakapagpatuloy ng ganito, puno ng mga katanungan at walang kasagutan.

Ano ba nangyari 7 years ago? Ano ang tunay na dahilan sa pagkawala ni Mommy? Bakit ang bilis kong matuto sa pakikipaglaban? Kahit kailan, hindi ko pa naranasan na maging ganito. Parang may kakaibang lakas na dumadaloy sa aking katawan tuwing nakikipaglaban ako. Pati sa sarili kong pagkatao, duda ako.

Bakit palagi kong napapanaginipan ang aksidente ni Mommy? Sa bawat gabi, ang eksena ng aksidente ay paulit-ulit na naglalaro sa aking isipan. Ang sakit, ang takot, at ang kalungkutan ay parang mga multong hindi ko matakasan. Ang boses ni Mommy, ang huling tinig niya bago siya nawala, ay palaging bumabalik sa akin.

Bakit ako inilayo ni Daddy sa Pilipinas? Ano ang tinatago niya sa akin? Bakit hindi niya ako madalaw? Parang nawalan ako ng pamilya. Parang may malaking bahagi ng pagkatao ko ang nawawala, at hindi ko alam kung saan ko ito hahanapin.

Ako ba talaga ang dahilan ng pagkamatay ni Mommy? Hindi ko matanggal sa isipan ko ang tanong na ito. Ang bawat araw na lumilipas, lalo akong nadudurog sa pag-aalala at pagsisisi. Kung hindi ko sana ipinilit na pumunta sa park noong araw na iyon, buhay pa sana si Mommy. Kasalanan ko ba talaga?

---

Nagdesisyon akong umuwi sa Pilipinas. Kailangan kong hanapin ang mga sagot. Hindi ako mapapanatag hangga't hindi ko nalalaman ang buong katotohanan. Sa bawat hakbang na papalapit sa bahay na iniwan namin pitong taon na ang nakakaraan, nararamdaman ko ang pagbalik ng mga alaala—mga alaala ng kaligayahan at sakit.

Sa bahay ng mga lola ko, nakita ko ang isang lumang kahon. Isa itong kahon na puno ng mga lumang litrato at sulat. Habang tinitignan ko ang bawat litrato, nakita ko ang mga larawan namin ni Mommy. Masaya kami, puno ng buhay at pag-asa. Pero may isang larawan na tumawag ng pansin ko—isang larawan na hindi ko maalala kung kailan kinuha. Sa likod ng larawan, may nakasulat na "Para sa aking pinakamamahal na anak, Alliyah. Alamin mo ang katotohanan."

Ano ang ibig sabihin ni Mommy? Anong katotohanan ang tinutukoy niya? Sa loob ng kahon, may nakita akong isang maliit na diary. Diary ni Mommy. Binuksan ko ito at nagsimulang magbasa. Sa bawat pahina, unti-unti kong natutuklasan ang mga lihim na matagal nang itinago sa akin.

"Alliyah, alam kong darating ang araw na matutuklasan mo ang mga sagot sa iyong mga katanungan. Hindi ko sinasadya na itago sa iyo ang katotohanan, pero ginawa ko ito para sa iyong kaligtasan. Sana patawarin mo ako."

Hindi ako makapaniwala sa aking mga nabasa. Ako ay bahagi ng isang lahi ng mga mandirigma? Ito ba ang dahilan kung bakit mabilis akong matuto sa pakikipaglaban? Ito ba ang dahilan kung bakit nagiging violet ang aking mga mata?

Nagpatuloy ako sa pagbabasa.

"Nangyari ang aksidente dahil sa isang grupo ng mga taong nais tayong saktan. Mahal na mahal ka namin, at gagawin namin ang lahat para maprotektahan ka."

Bigla kong naintindihan ang lahat. Ang mga tanong na matagal nang bumabagabag sa akin ay unti-unting nagkaroon ng kasagutan. Hindi ko kasalanan ang pagkamatay ni Mommy. Namatay siya dahil sa pagmamahal niya sa akin, at sa pagnanais niyang maprotektahan ako. Pero may isang tanong pa rin akong gustong masagot—ang katauhan ko?

Nagdesisyon akong hanapin ang mga taong tinutukoy ni Mommy sa kanyang diary. Kailangan kong malaman ang buong katotohanan tungkol sa aking sarili. Kailangan kong matuklasan ang aking tunay na pagkatao. Lumakad ako papunta sa mga lugar na tinukoy ni Mommy sa kanyang mga sulat. Ang bawat hakbang ay puno ng kaba at pag-asa.

Ako si DEATH. Magaling ako sa lahat ng bagay at ako ang QUEEN OF THE GANGSTER.