Zin

1.BÖLÜM ..... İHANET

Geri dönüş yolundaydı genç kız memleketine 2 yıl sonra ilk dönüşüydü. Gidişi geldi aklına sol tarafında hissettiği sızıyı yok sayamıyordu yine başlamıştı. Her seferinde dedi içinden her seferinde aynısı olacak alışacaksın ne kadar zor olsa da Alışacaksın kaderin buymuş dedi abisinin sürdüğü arabanın yolcu koltuğunda belki bu kadar sıkmasa kendini her şey daha kolay olurdu ama sıkıyordu. Kıymak istiyordu kendine ve tiksiniyordu kendinden. Belki de bu yüzden uzun uzun bakamıyordu aynaya mide bulantısı bu yüzdendi. Araba yolların asfaltından dolayı sallanıyordu. Genç kız ne kadar lüks bir arabanın içinde olsa bile rahatsız olduğunu hissediyordu. Yeni yapılacak yol için çoğu yolun asfaltının kırılmasından dolayı sarsılıyordu. Sessizdi gelmemek için kendini parçalasa da Abisini ikna edememişti. Arka koltukta uyuyan arkadaşları olmasa yol boyunca kendine çektireceği eziyeti düşündü ölümden beterdi. Eve yaklaştıkça heyecanı artıyordu. Annesini, babasını, küçük kardeşini ve canından çok sevdiği kuzeni Rukeni çoktandır görmemişti. Özlemişti herkesi ailesini, sevdiklerini, toprağını, evini kısacası herkesi özlemişti. Aklına gelen isimle yüzü düştü genç kızın gene başlamıştı. Derin bir nefes almaya çalışmıştı nefesi tıkanmıştı boğazına hızla elini çantasına atıp Astım ilacını eline alıp dudağına götürüp ilacı başlığına bastırıp ilacın ciğerine gitmesini sağlayınca rahat bir nefes almıştı genç kız kronik astımdı yıllardır. İlacını yanından ayırması kesinlikle yasaktı hiç beklemediği bir anda atakları tutabiliyordu bu da hayatını zorlaştırıyordu ağır atakları vardı ama sadece 2 defa gerçekleşmişti. O anları hatırlamak bile genç kızın kendini kötü hissetmesini sağlıyordu. Gözleri istemsiz doluyordu şimdi olduğu gibi... Hızlıca kafasını salladı iki yana abisi onu böyle görmemeliydi. Kendini toplamalıydı. Başka çaresi mi vardı. Hayat ona bu rolü vermişti fazlası yoktu işte... Ne kadar kötü olsa bile gülümsemek zorundaydı yüreği çığlıklar atsa da sesini kimseye duyurmamak zorundaydı. Rolünü iyi oynuyordu genç kız birkaç kişi hariç hiç kimse içinde kopan fırtınaları bilmiyordu. Böylesi en iyisiydi onun için bilselerdi ne olurdu diye düşünmüyor tahmin bile yürütemiyordu. Arka koltuktaki arkadaşlarına doğru dönüp '' Benay,Esin '' diye adlarını seslenmişti. Sesindeki heyecanı bastıramamıştı. Arkadaşları hafifçe kalkmış ve yüzlerini aynı anda buruşturmuştu. Genç kız hafifçe tebessüm etmişti bu tatlı tabloya... Arkadaşları çok destek olmuştu bunu çok iyi biliyor ve unutmuyordu. Arkadaşları kendilerine gelince tebessüm eden arkadaşlarını gören iki kız mutlu olmuşlardı istemsizce belki dediler içlerinden belki bu buradaki son tebessümü. İki kız aynı anda kafalarını sallayıp bu düşünceden arındırmışlardı kafalarını. Genç kız iki arkadaşının benzerliklerine kahkaha atmamak için zor tutmuştu kendini... Genç kız burada sesli gülmenin hoş karşılanmadığını iyi biliyordu. Urfa dedi genç kız arkadaşlarına doğru derin bir nefes alıp cümlesine devam etti.'' Hoş geldiniz memleketime evime yuvama Urfa'ma.'' Genç kız mutlulukla dile getirmemişti. Acı vardı cümlesinin arkasında bunu sadece onu çok iyi tanıyanlar anlardı. Benay ve Esin anlamışlardı. Lakin ellerinden gelen hiçbir şey yoktu. Burası onun eviydi. Gelmek zorundaydı elbet bir gün gelecekti. Ne kadar ertelemek istese de gerçek buydu. Abisi arabayı durdurup '' Hadi Zin .'' demesiyle genç kız abisine doğru kafasını tamam anlamında salladı. Abisini çok severdi lakin abi demezdi aralarında 2 yaş olduğu için adıyla seslenirdi. ''Hadi kızlar Devran ağa bekletilmeye gelmez.'' dedikten sonra arabadan hızla inip heyecanını bastırıp konağın kapısının önünde durdu. Ailesini özlemişti. Ama heyecan vardı fazlasıyla inşallah seni görmem dedi genç kız fısıltı gibi arkadaşları yanına gelip güç vermek istercesine elini omzuna koyup hafifçe sıktılar. Genç kız gerçekten güç almıştı kapıyı çaldıktan sonra kapı hemen açılmıştı. Gözüne hemen çarpan kişiyle gözleri dolmuştu . Baba demesine kalmadan elini öpmek için eğilmişti fakat babası izim vermemiş sarılmıştı inci tanesine... Babasının tek kızıydı. Kızını çok severdi yaşlı ağa gözünden bir damla düşmüştü genç kızın babasına düşkünlüğünü bütün Urfa bilirdi. Derikan aşiretinin yaşlı ağası kızını kendinden ayırmış gözünün yaşını silip '' Xer hati keçamın.(Hoş geldin kızım.)'' Dedi. Genç kız '' Xere Xuda teve ağam.(Allah'ın rahmeti üzerine olsun ağam. Anlamında fakat hoş bulduk için kullanılır.)'' Dediğinde annesi Feris xanım kızının arkadaşlarını içeri davet etmişti. Bu kızları kendi kızından ayırt etmiyordu yaşlı kadın. Genç kız babasından ayrıldıktan sonra annesinin yanına varmıştı. Elini öpüp başına koymuştu. Feris hanım kızına '' Hoş geldin Zinamın,keçamın.'' (hoş geldin Zin'im, kızım) annesinin sesi titremişti. Özlemişti tüm aile kızlarını Üniversitenin hemen bitmesi için dua ediyorlardı. Kızlarının hemen dönmesini istiyorlardı. Genç kız annesine sımsıkı sarılmıştı . Özlemişti memleketini ve memleketini güzelleştiren insanlarını... Genç kız kendisine doğru gelen kardeşini görünce Annesinden ayrılmış kardeşine doğru hızlı adımlarla ulaşmış hemen kucaklamıştı Rojhat'ını özlemişti. 14 yaşındaydı ama boyu ablasının boyu kadardı nerdeyse. Kokusunu içine derin derin çekmişti en çok da onu özlemişti çünkü çok uzun zaman olmuştu görmeyeli 6 aydan fazlaydı işte bundan emindi. Gözleri dolmuştu Rojhat'a çok düşkündü. Kardeşinin ikinci annesiydi bir nevi... Onu her zaman korur kollardı genç kız ne olursa olsun asla yalnız bırakmazdı. Genç kız ile kardeşini ayıran en yakın dostu olmuştu. Yüzünü Ruken'e çeviren Zin ağlayan arkadaşıyla tuttuğu göz aşlarını daha fazla tutamamıştı. Gözyaşları arasında bir birine sımsıkı sarılan iki genç kız mutluluğu özlemi, sevgiyi ve üzüntüyü bir arada yaşamıştı. Zorlukla ayrılan kızlar mutluluklarına diyecek yoktu lakin gözyaşları hala durmamıştı. Teyzesine bakınan Zin Ruken'e doğru dönüp '' Hani Xalte (Teyze) Heja nerede?'' diye sorunca Ruken annesinin ona söylediği sözleri bir bir söylemişti . '' Zin dedi ki ' Ben onun mu ayağına gidecekmişim o gelecek.''' Dediğinde istemsizce kıkırdamıştı teyzesini çok severdi Genç kız. Teyzesi de en az kendi kızı kadar severdi yeğenini...