ზოგჯერ საკუთარ თავს არ ეკუთვნი და , როცა მრავალ ფაქტორსა თუ ადამიანზე დამონებული ხდები , ერთად–ერთი გამოსავალი მორჩილებაა და ბედთან შეგუება.
მძიმე , ტრაგიკული და ბნელი დღეებით სავსე ბავშვობის ტკივილი სამომავლოდ იჩენს თავს და როცა დახმარების ხელს გაგმოგიწვდიან , რათა წამოდგომაში დაგეხმარონ , მალევე საზღაურის გადახდა მოგიწევს, რომლის ფასი გაცილებით დიდი იქნება , ვიდრე მიღებული ხსნის ღირებულება.
– კიდევ დიდი ხანი უნდა იტირო ?! – გაისმა მამინაცვლის საზარელი ხმა, რომლის გაგონებისას კუთხეში მიყუჟული ბავშვი ერთიანმა ცახცახმა აიტანა . ალკოჰოლის სუნით გაჟღენთილი ჰაერი თანდათან იპყრობს მის პატარა სივრცეს, სადაც ეგონა , რომ უსაფრთხოდ იყო – როდემდე უნდა ვითბინო შენი არსებობა ? – ბოტოტა თითებით საყელოში ჩაებღაუჭა და მთელი მრისხანება გადმოანთხია . და ყოველ დღე ასე : ტკივილი, თმენა, გაუსაძლისი პირობები, მორჩილება.
– გთხოვთ მაპატიეთ, გთხოვთ მაპატიეთ – უსუსური ბგერები ვერ აღწევდნენ გაბოროტებული გულის ფსკერამდე, სულს არ უძრავდნენ . გაავებული სურვილით შეპყრობილი დაუნანებლად ამჩნევდა მის ქათქათა კანზე თითებისა და ქამრის კვალს.
– ჯერ არა, ჯერ არ მოსულა ამის დრო – ამრეზად გადახედა ბავშვს და ისევ კუთხეში მიაგდო – დედაშენთან დაწუწუნება არ გაბედო, უთხარი , რომ წაიქეცი. - სავარძელში ჩაჯდა და ჩვეულად სიგარეტს მოუკიდა.
იმის იმედით, რომ ეს აღარ განმეორდებოდა, რომ ერთ დღეს გაიღვიძებდა და ის სახლში აღარ დახვდებოდა, დაუყოვნებლივ უქნევდა თავს და დედის მომლოდინე კვლავ კედელს ეკვროდა.
– ჰიონ – ამოღერღა გოგონამ და კარადის უკან მიმალულ ბიჭს გადახედა. ტუჩებზე თითი მიიდო, მინიშნებით გააფრთხილა ,რათა მას ხმა არ ამოეღო. მუხლისჩოქებზე გაცოცდა საპირისპირო მხარეს და 7 წლის უმცროს ძმას მთელი სხეულით ჩაეხუტა.
YOU ARE READING
"შავი საბელი"
Fanfictionზოგჯერ საკუთარ თავს არ ეკუთვნი და , როცა მრავალ ფაქტორსა თუ ადამიანზე დამონებული ხდები , ერთად-ერთი გამოსავალი მორჩილებაა და ბედთან შეგუება.
