Dinala ko si Jessie sa kanila, mataas kasi ung lagnat niya..
At hanggang ngayon..
Nakapikit parin siya...
Inaalala ko ung mga nangyare nung gabing yun...
Malakas ang hanging at ulan...
Basang basa ako at may hinahanap..
si Jessie..
Hindi ko parin maintindihan yung naramdaman ko sa kanya.
At pilit kung iniisip,
Ang bawat sandaling..
Kayakap niya ako sa dampi at bawat pagpatak ng ulan...
*pagdating ko sa school*
Nakita ko si Marta, Maraming taong pumapaligid sa kanya at may mga teachers...
Lumapit kaagad ako at eto ang mga narinig ko..
"Congrats Marta!"
"Ang galing mo Marta!"
"Wow ang ganda naman nun Marta!"
At biglang may sinabi ang english teacher namin...
"Congrats Marta! If you can give me a thinkgs like that again, I will give you a perfect grade for my subject!"
Talaga po sir?! Sure bibigyan ko pa po kayo ulet. :) sagot ni marta.
Nang bigla akong tinawag ni marta...
"Kyle! May goodnews ako! sabay tayong maglunch ha? may sasabihin ako sayo." :)
(Hindi ako nag alinlangan na sagutin kaagad yung sinabi niya)
Ahm ok sige sabay tayo. Mamayang lunch :)
Iniisip ko.. Ano kaya yun?
(Sobrang saya ko ngayon! unti unti ko na siyang napapalapit sakin) :)
*lunch time*
Naglalakad ako at hinahanap si Marta...
"Kyle! Dito nireserve na kita ng upuan" :D
Salamat! Ay oo nga pala anu yung sasabihin mo?
"Yung ginawa mong sonnet! Nagustuhan nila! Ahm pede pa bang humingi ng favor ulet? Kung okay lang" ;)
Talaga?! Sure kahit kelan pwede! Ahm anu un? :D
(Tuwang tuwa ako dahil makakasama ko nanaman siya at hindi lang yun, ako pa ang makakatulong sa kanya.) :)
"Oo sobrang ganda nga ih. Ahm isang sonnet ulet! For the project lang naman" ;)
OO BA! Ahm tommorow meet tayo? :)
"Sure!" ;)
*kinabukasan*
"Kyle!" :)
Marta! :D
At eto palagi kaming magkasama ni marta...
Nagtatawanan...
Naglalaro....
at nagkukulitan... :)
Sobrang saya ko na talaga ngayon!
Ung para bang inaasam asam mo na tao....
Ay kasama mo na ngayon..
Diba ang saya nun?
Ung nangangarap ka lang sa kanya nung una tapos...
Unti unti ng natutupad...
Hay ang saya..
Sobrang saya...
Isang araw pinuntahan namin ni Marta si Jessie para kamustahin...
Nakahiga parin siya...
Nanghihina..
At hindi niya parin binubukas ang mga mata niya..
Sabi nung mommy niya..
Ganan daw talaga siya kapag sobrang lungkot at biglang nagkaroon ng mataas na lagnat..
Hay.. Best kelan ka ba magigising?
Siguro kapag nakita mo ako ngayon magiging masaya ka..
Kasi alam mo ang saya saya ko ngayon...
Yung kinekwento ko sayong babae..
Yung bang...
Hanggang tingin lang ako..
Tapos sa isang pagkakataon pala...
Eto na siya ngayon.. Kasama ko..
Best kelan ka ba magigising?
Namiss mo na tuloy ang lahat ng masasayang nangyari..
Best....
(Hindi parin siya umiimik at kahit galaw lang ng mga kamay niya..)
Sige po... Aalis na po kami..
Sabihin nyo nalang po na dinalaw siya ng bestfriend niya...
Si kyle.....
