Beautiful Monster

Chapter 3: These two evils

Chapter 3: These two evils
"Wala na tayong pera?" Para bang nabingi ako sa narinig ko. Nakahanda na ang mga maleta nina Dad pati na rin ng step mom ko paalis sa bahay namin. "Wala ka na ring trabaho?" Hindi ko alam kung anong nagyayari! "Wala na rin sa 'tin tong bahay?"

Napasapo ako sa noo ko, "You're Vice President of Sagisaka's Company! You've been working for them for almost 20 years! Anong nangyari?! Can't someone just explain this situation to me?!" Nanghihina ako. Iniisip ko palang na wala na kaming pera para bang hindi ko na kayang i-take. I grew up with fame and money. Tapos bigla nalang mawawala na parang bula. Ngayon pang magcocollege ako sa isang elite university.

"Napagbintangan ako anak." Kita ko ang lungkot sa mata ng aking ama, "They don't believe me. Ako raw ang nagnakaw ng sampung bilyon sa bangko ni Mr. Sagisaka. Pati yung negosyo natin, naapektuhan. Pasensya ka na anak. Noong isang buwan ko pa 'to pinoproblema pero hindi ko lang masabi sayo dahil ayokong mag-alala ka...." Napasapo ito sa noo kaya naman pinainom ito ng tubig ng stepmom ko.

I took a deep breath, "Eh pano 'yan? San tayo titira?"

--

"Are you kidding me!?"

I woke up with a disappointment in my face. "Seryoso?! Dito tayo titira?!" I knew this place and this house. Dito pumanik ng pamamanhikan si Dad kay Julia na stepmom ko.

"We have no choice."

Saad ni habang binababa ang mga gamit ko. "You think I'll live here? No way, Dad." Pagmamatigas ko. "May graduation is in four days. The names who pass will be posted tomorrow night. If I pass, I'll study there. Then you're telling me to live here?! Are you sick or what?!"

"You'll study here."

"I'll take the bus instead."

"Then go commute for 3 to 4 hours."

I mouthed 'shit' then went inside in that small, old-fashioned house. Seryoso talaga?! As in dito talaga?! I look at the ceiling and damn!

"Daddy daddy! I think spider man lives here!"

"Shut up, Iron!" Inis kong binato yung bag ko sa may sofa, "Can't someone just clean up that disgusting web?! Dad, ang alikabok! Baka asthmahin ako nyan!" Napakamot nalang ng ulo sa akin si Dad. Lapit ng lapit sa akin yung step brother ko na siyang lalong kinaiinit ng ulo ko.

Dahil nakatulog ako sa sofa, nagising na ako ng mga bandang-alas syete. Sakto na naghahain ang step mother ko. Nginitian ako nito at sinabihan na kakain na. Lumapit ako sa lamesa at nakita ang mga pagkain na hindi ako pamilyar. "Wala bang steak?" I shook my head, "Yung nirequest ko na salmon? Asan?" Still looking the salmon in the dining table, "Ba't wala?"

"Hindi na kasi kaya ng budget yun anak e."

I sarcastically laughed, "Ano? Anak? Hahaha." Hinampas ko ng malakas ang lamesa dahilanan para may malaglag sa sahig na baso at mabasag ito, "Ikaw ang malas sa pamilya namin! And that child –" I pointed my finger on Iron. I got caught off guard because his eyes are watered. He's just a 5 year old boy who always sees the bad side of me. I took a deep breath, "You think I' m a fool to believe you that he's my brother?!"

"IRENE! WHAT ARE --"

I didn't let Dad finished and ran to my room. I cried all night. Ayoko dito. Gusto kong bumalik sa Manila. I want to be with my friends. I want to hang-out with them. I want to party all night long. I want my life back. I want everything to go back to where it was.

Ilang minuto rin akong nakatitig sa kisame ng kwarto ko at iniisip kung paano ko ba haharapin ang buhay na 'to. Anong nagawa ko para mangyari 'to sa pamilya ko? I'm a princess. I'm Irene Desylvia. Why everything turns upside down?