ေသာင္ကမ္းပါးကိုတတိတိတိုက္စားေသာလိႈင္းမ်ားလို အခ်ိန္သည္ စိတ္ကိုတတိတိတိုက္စားသည္။
မုတ္သံုမိုးဦးကဲ႕သို႕လတ္ဆတ္လန္းဆန္းေသာ တစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္မွသည္ ေလနီျကမ္းေရာေသာ မိုးေလျပည္လိုအစိုးမရလႈပ္ခတ္ေသာ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္သို႕ေရာက္ရွိလာေသာမင္းသားေလးသည္လည္း ႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္ေသာရင္ခုန္မႈကေလးကို သခင္မသိေစရန္ သိုဝွက္ထားျမဲပင္။
စံအိမ္ေတာ္တြင္ေနထိုင္ေသာ သံုးႏွစ္တာကာလအတြင္းသခင္ေလးႏွင့္ သူကေလး၏ ဆက္ဆံေရးသည္ တိုးတက္မႈဟူ၍တိတ္ိပပမရွိသည္မွာအမွန္ပင္။
အျမဲတေစေမ်ွာ္ျကည့္ရင္း ရင္ခုန္မႈမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကေလးဆန္သည့္ အခ်စ္တို႕ကိုသြယ္ဝႈိက္ေဖာ္ျပခ်င္ခဲ့ေသာ္ျငား သူကေလး၏ရင္ဖြင့္ရာသည္ အျပာေရာင္သမ္းေသာမိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွ ႏြဲ႕ေႏွာင္းျငိမ့္ေအးစြာစီးဆင္းေသာ ခ်ယ္ရီေခ်ာင္းကေလးသာျဖစ္ခဲ႕သည္။
ညစဥ္ညတိုင္းခ်ယ္ရီေခ်ာင္းေဘးေက်ာက္ကလပ္ေလး၏ရင္ခြင္ကို သခင္ေလးရင္ခြင္အမွတ္ႏွင့္လဲေလ်ာင္းရင္း ျကယ္စင္တခ်ိဳ႕ကိုတိုင္တည္ကာ ရင္ခုန္မိေသာ အျပဳအမႈလႈပ္ရွားမႈတ္ုိ႕၏ သခင္အား လြမ္းေမာစြာ ဖြင့္ဟဝန္ခံမိသည္။
သူ မျကားႏိုင္ေသာ္ျငား ရွိပါေစ။
သူ မသိလိုက ေနပါေစ။
သူ ရက္စက္လိုက ရက္စက္ပါေစေလ။
ျငိမ့္ေအးေသာ ခ်ယ္ရီေခ်ာင္းႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ျကယ္စင္စုတို႔ကိုသက္ေသတည္ႏိုင္ပါသည္ေလ။
Yeol ဆိုေသာ မင္းသားငယ္ေလးသည္ သူ၏သခင္ေလးအေပၚတြင္ တိမ္းမက္ယစ္မူးစြာ ေပ်ာ္ဝင္ပါ၏။
ေႏြးေထြး လိႈက္ေမာစြာရင္ခုန္ပါ၏။
ခ်ိဳသာ ရႊင္ျကည္စြာ တြယ္တာပါ၏။
သခင္ေလးသာ ျပံဳးမည္ဆိုလ်ွင္ ဘာမဆိုလုပ္ခ်င္စိတ္ရွိေသာေကာင္ေလးပါေလ။
ျဖတ္သန္းခဲ႕ေသာကာလမ်ားတြင္ နာျကင္ရခ်ိန္မ်ားလဲရွိပါသည္။
ညစဥ္ညတိုင္း သခင္ေလး အိပ္စက္မွ အိပ္ခြင့္ရေသာ Yeolအတြက္ သခင္ေလး အိပ္ေဆာင္တြင္ ညဥ့္နတ္သမီးေလးမ်ားအခစားေရာက္ေသာအခါ ေယာက်ာ္းေလးတန္မဲ႕ခန္းေဆာင္အျပင္တံခါးဝကိုမွီရင္းမ်က္ရည္က်ရပါသည္။
သူသည္ သခင္ေလးအတြက္ ညဥ့္နတ္သမီးေလးမ်ားေလာက္ေတာင္ အေရးမပါဟူေသာ အမွန္တရားသည္ ဆိုးဝါးစြာ ေကာင္ေလး၏ ရင္ကို ထိခိုက္နာျကင္ေစေလသည္။
