Wattpad' e koyduğum ilk hikayem falan filan. Beğenin, yorum yapın falan filan.
"Büyük bir kalabalık gelecek Darcy. Gelen grubun mola vereceği yerin bizim kasaba olacağı söyleniyor."
Elimdeki bira şişesini kötü bakışlar atarak bekleyen adamın torbasına koymaya çalışırken yüzümü buruşturdum. Buraya büyük bir grubun ya da büyük bir kalabalığın geleceğine aklım ermiyordu, inanmıyordum. "Emin misin şerif? Yani gerçekten bizim bizim kasaba da mı konaklayacaklar? Burada Düzgün bir otel bile yok."
Gözlerini devirdiğini hissedebiliyordum. "Sadece annene haber ver ve haber verebildiğiniz kadar kişiye haber verin."
Cevap vermeden telefonu kapattım ve pantolonumun arka cebine sıkıştırdım. Kızgın adamın satın aldıklarını koymaya devam ederken bir yandan da sohbet etmeye çalışıyordum. Çünkü bilirsiniz, adam pek iç açıcı değildi. "Gerçekten bu kasabaya birilerinin gelebileceğine inanıyor musun? Northwest kasabasına?"
Cevap vermeye tenezzül etmeden arkasını dönen adam bir şeyler homurdanıp yerinden düşecek gibi duran kapıyı ittirerek dışarı çıktı. Böylelikle bende marketin arka kısmındaki mola odası gibi duran -mola odası dışında her şeye benziyor.- odaya geçip uğrayan turistlerin bıraktığı kitaplardan birini alıp okumaya başladım.
Gerçekten nasıl ve ne zaman uyuduğumu hatırlamıyordum. Uyanmam ise gülüşme, kıkırdama, ve yabancı bir sesle olmuştu. Annemin şehir merkezine gittiğini hatırlayınca ışık hızıyla yerimden fırladım ve hemen kasanın olduğu yere gittim. Pekala, gördüğüm şeyse biraz ilginçti. Küçük kardeşim, Dorothy, karşısında ki en az yirmi yaşındaki bir adamla gülüşüyordu.
Yanlarına gidip Dorothy' i görünebilmesi için koyduğumuz basamaktan indirdim ve kaşlarımı kaldırdım. "Buyurun?"
Adam çatık kaşlarla beni süzerken bende onu süzmeye başladım. Garip saç şekli, kirli sakallar ve düşük bel pantolon, diye geçirdim içimden. Uğrayıp, birkaç bira alıp giden serserilerden biri olmalıydı.
Bakşıları anlamsızca yumuşarken hafifçe gülümsedi. "Ben boya arıyordum ve tek marketin burası olduğunu söylediler. Ben ve arkadaşlarım bir süreliğine ormanın içindeki bir kulübeye yerleştirdik ve ben orayı biraz canlandırabileceğimi düşündüm." Bu sefer kaşlarımı çattığımda ne istediğimi anlar gibi tekrar gülümsemişti. "Bu arada ben Liam."
