Soygun Var! -DefÖm-

1|Korkunç Kedicik

Multimedia'da, hikayemizi yazarken ilham aldığımız şarkı var. Adı Atiye- Soygun Var. Dilerseniz dinleyebilirsiniz. İyi okumalar! Umarız beğenirsiniz. :)

-Defne-

Yorgunluktan bitkin düşmeme rağmen, elbisemin eteklerini tutarak yokuş yukarı çıkan ailemin peşinden koştum. Onlar sebepsizce durakladığında, hızlı adımlarla yanlarına yetiştim.

"Bir şey söyleyeyim mi Nihan, ben çok yoruldum." diye sitem ettim, eğilip ellerimi dizlerime koyarken.

"Ben de kız, ben de."

"Var ya Serpil teyzeyle, o son halayı patlatmayacaktım. Benim koptu belim!"

"Ee abla, ben sana dedim artık oynama diye. Dinlemedin ki beni." diyerek söze karıştı Esra.

"Sen sus kız, ekmek arası! Ayrıca senin bu gelinliğin hali ne Nihan! Kuyruğu kapkara olmuş bunun."

"Ee olur tabi. Kız süründü ordan oraya. Defne iki dakika rahat bırakmadın ki kızı."

"Doğru dedin valla Türkan." dedi Nihan'ın annesi, anneannemin laflarına karşılık.

"Yok ya, ben bu yaşlıları anlayamıyorum." dedim, damatlığının içinde bitkinlikle süzülüp giden abimle göz göze geldiğimde.

Nihan'ların evinin önüne geldiğimizde, Nihan ve Serdar önce bir süre birbirleriyle bakıştılar, ardından bizlere döndüler. Sevgili Endam Teyze bunu görmemiş olmalı ki, umursamadan gidip evinin kapısını açtı. Ardından Nihan'a seslendi.

"Hadi Nihan, ne duruyorsun kızım orada? Girsene içeriye."

"Dur bakalım orada Endam Hanım, nereye gidiyorsun elindeki altınlarla?"
diye gürledi anneannem bir anda.

Elimle yüzümü kapatırken, söylenmeyi ihmal etmedim tabii ki.

"Çattık, iyi mi?"

Endam Teyze, anneannemi boşta bırakmamak için, lafını söylemeyi ihmal etmedi.

"Ne varmış, Türkan Hanım? Giderim istediğim yere."

"Hayır efendim, gidemezsin. O altınlar oğlan evinde kalacak."

"Hahayt, niyeymiş o canım?"

"Nazlanma da, ver artık şu altınları Endam Hanım."

"Gel de al, sıkıyorsa!"

·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·.·

Biz evin yolunu tutmuşken, anneannem hala daha galibiyetinin kutlamasını yapmakla meşguldü.

"Yaa Endam Hanım... Öyle sıkmayla olmuyormuş bu işler. Gördünüz mü nasıl alınır altınlar?"

"Tamam anneanne anladık. Aldın altınları. Amma da uzattın ha! Nihan'da eve gitti zaten."

"Nihan mı? Ne yapacaksın ki sen Nihan'ı?" dediğimde abim önce tip tip bana baktı. Ben mevzuyu anlayıp gülmeye başladığımda ise beni susturmaya çalıştı.

"Ahahah, ulan abi! Ben de dedim ki, bunun başına taş mı düştü de Nihan'ı merak ediyor. Meğerse senin için fesatmış be."

"Sussana kızım! Anneannem duyacak şimdi."

"Ne konuşuyorsunuz siz bakayım orada fısır fısır?"

Ben hızla ekmek arasının ağzını kapatırken, anneannemi abim yanıtladı.

"Yok bir şey anneanne. Her zaman ki Defo işte. Defolu defolu konuşuyor."

"Ne var be, yalan mı?" diye fısıldadım sinirle evin kapısından içeriye girerken.