The punk and the ballet dancer (Camren)

Part 2

Οι ανάσες της ήταν γρήγορες και κοφτές. Είχε χάσει πλέον το μέτρημα από το πόσες φορές είχε ολοκληρώσει τη χορογραφία της. Την ολοκλήρωνε μόνο για να την ξεκινήσει ξανά. Σκούπισε με μια πετσέτα τον ιδρώτα που είχε σχηματιστεί στο μέτωπό της. Αυτή ήταν η ευκαιρία της. Η μοναδική ευκαιρία να διεκδικήσει το όνειρό της. Τουλάχιστον αυτό έλεγε στον εαυτό της, ότι ο μόνος λόγος που προσπαθούσε να πάρει αυτή την υποτροφία ήταν για να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Οι ώρες περνούσαν και η Camila παρέμενε κλεισμένη μέσα στην αίθουσα χορού της σχολής, που αγαπούσε σίγουρα, περισσότερο από το σπίτι της. Προσπαθούσε να είναι συγκεντρωμένη σε κάθε κίνηση του κορμιού της και να σφραγίσει έξω από το μυαλό της τις αρνητικές σκέψεις. Η αλήθεια είναι πως αυτή η υποτροφία ήταν πολλά παραπάνω από ένα όνειρο. Θα της πρόσφερε την ελευθερία που τόσο ζητούσε και οι κλειστόμυαλοι γονείς της πεισματικά της στερούσαν. Η θέση που διεκδικούσε ήταν ένα εισιτήριο για μια νέα ζωή, μόνο δική της. Ένα εισιτήριο για τη Νέα Υόρκη. Όταν έφτασε έξω από την είσοδο του σπιτιού της ήταν αργά το απόγευμα και η κούραση φαινόταν στα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Ευτυχώς οι δικοί της θα έλειπαν για το Σαββατοκύριακο και μπορούσε να απολαύσει μερικές από εκείνες τις σπάνιες στιγμές ηρεμίας. Μετά το ντουζ, ξάπλωσε κατευθείαν στο κρεβάτι της και μόλις λίγα λεπτά αργότερα είχε αποκοιμηθεί. Δύο μέρες την χώριζαν μόνο από τη μέρα που θα καθόριζε τη ζωή της. Είτε θετικά είτε όχι.

Η Lauren για το υπόλοιπο της Κυριακής αποφάσισε πως άξιζε να δώσει στον εαυτό της μερικές ώρες ξεκούρασης. Δεν είχε καμία όρεξη να ακολουθήσει τα κορίτσια στη βόλτα τους στο εμπορικό. Σίγουρα η πολυκοσμία ήταν κάτι που την ενοχλούσε από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Ήταν και ένας από τους λόγους που είχε τη συνήθεια να απομονώνει τον εαυτό της όποτε ένιωθε την ανάγκη. Πίσω στην Ελλάδα είχε βρει το δικό της ασφαλές μέρος. Μακριά από όλους και όλα όσα ένιωθε ότι της έπνιγαν την ελευθερία της. Αποφάσισε πως ήταν ώρα να βρει το «σημείο» της και εδώ. Στο νέο της σπίτι. Τη Νέα Υόρκη. Αποφάσισε πως το μόνο μέρος που θα της χάριζε φύση σε σχετικά κοντινή απόσταση από την εστία και το πανεπιστήμιο θα ήταν το central park. Η διαδρομή δεν ήταν μεγάλη, ήταν ιδανική για τη Lauren. Άφησε το μυαλό της περιπλανηθεί καθώς εκατοντάδες άνθρωποι την προσπερνούσαν βιαστικοί, παρά το γεγονός ότι ήταν Κυριακή και έπρεπε με κάποιον τρόπο να ξεχαστεί. Καθώς το βλέμμα της άγγιζε τα ψηλά κτήρια και προσπερνούσε τα δεκάδες καταστήματα η σκέψη της έτρεχε πίσω στην Ελλάδα.