GİZEMLİ ÇOCUK

2.Bölüm

Sabah alarmın o iğrenç sesiyle gözlerimi açtım. Kalkıp çabucak hazırladım zaten geç kalmıştım. Apar topar evden çıktım ve otobüse yetiştim. Kısa bi yolculuktan sonra okula hızlı adımlar attım. Her adımında sanki biri bana daha çok yaklaşıyor gibiydi. Adımlarımı daha da hızlandırdım. Daha sonra adımların sesi kesildi ve usulca arkama baktım, kimse yoktu. Gözlerimi okulun bahçesinde dolaştirdim. Beden solunun orada siyah kapşonlu bi çocuğun benim olduğum tarafa baktığını fark ettim. Korkmalı miydim ? Hemen önümü dönerek okula girdim. Sınıfa çıktım. Özür dileyip sırama geçtim. Pencereden dışarı baktım o çocuk hala bana bakıyordu. Kafamı sırama koydum ve gözlerimi kapattım.

Birinin beni dürtmesiyle gözlerimi araladım . Bu Kayla 'ydı.
" Uyan uykucu öğlen oldu " dedi tebessüm ederek .

" Ah dün gece çok geç yaptım ondan çok uykum vardı. Kantine inelim mi ? Kurt gibi açım."

" Beklediğim cevap tam da buydu ."

Birlikte kantine indik yemeklerimizi alıp boş masallardan birine oturduk. Kayla heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatıyordu. Ona odaklanamıyordum çünkü aklımda o çocuk vardı. Birkaç gündür beni takip eden çocuk. Belki de hepsi tesadüftü ama bu kadar tesadüf de fazla değil miydi ?

" Nur sen beni dinlemiyorsun? " dedi suratını aşarak.

" Canım kusura bakma dün gece hiç uyumadım ."

"Bir şey mi oldu? Sabahtan beri çok dalgınsın. "

Sadece gülümsemekle yetindim. Kayla nin da ısrarıyla bahçedeki banklardan birine oturduk. Onun gözü her zamanki gibi Alp 'deydi. Evet evet tam tamına 2 senedir onu gözlüyordu. Bende sıkkınca bahçede top oynayan çocukları izliyordum. Top benim ayak ucuma geldi. Eğilip almak için bir hamle yaptım ve aynı anda biriyle kafalarımız tokuştu.

"Immmm ben çok üzgünüm sadece topu atacaktım. "

Yeşil gözleriyle bana gülümsedi.
"Sorun değil asıl ben özür dilerim. Adım Ekin. Ya senin nedir? "

Benimle arkadaş olmaya mi çalışıyordu bu tatlı çocuk. Elimi uzatarak " ben de Nur. Memnun oldum. " dedim. Elimi sıktı ve "saçların çok bakımlı ve uzun ,onları sevdim " dedi . Hemen ellerimi çekerek teşekkür ettim o da gitti. Kafamı kayla'ya çevirdiğimde sinsice gülüyordu. O sırada ağacın arkasından bana öldürücü bakış atan kapşonlu çocukla göz göze geldik. Onu ilk defa bu kadar yakından görüyordum. Kumraldi. Kahverengi gözlere sahipti ve uzun bir boya. Onu incelediğimi fark edince hemen kendimi topladım. Bana son bi bakış atıp otoparka yürüdü. Ben de onun ardından gitmeye karar verdim. Sorunun ne olduğunu ona soracaktım.

Neredeyse 10 dakikadır yürüyorum. O önde ben arkada. Evet okuldan çıkmış orman gibi bir yere ilerliyorduk. Omzunun üstüne bakış attı ve durdu. Kalbim ağzımda atıyordu resmen. Ben de durdum. Sonra gülümseyerek önüne döndü ve ilerlemeye başladı. Benim de gelememii istiyor gibiydi . Ama onu tanımıyordum. Ben ne yapıyordum böyle. Hiç tanımadığım birini takip ediyordum. Üstelik bu ormanda tek biz vardır ha bir de kuşlar sanırım. Telefonum çalmaya başladı arayan Kayla'ydi. Geri dönmem gerekiyordu ama onu da merak ediyordum sorunun ne olduğunu ona soracaktım. Arkasına döndü ve bana baktı. Bana 1 adım atınca ben de geri adım attım, bu davranışı beni ürkütmüştü. Korktuğumu görünce kafasıyla bi yeri gösterdi. Otobüs geçiyordu. Kafamı hızla aşağı yukarı sallayıp otobüse ilerledim . Otobüse binene kadar bana bakmıştı.ben de ona. Binip eve geldim . Ve hemenn odama geçtim. Bu yaşananlar artık dha da ürkütücü olmaya başlıyordu. Birisiyle konuşmam belki de en doğrusuydu.