5SOS Imagines

2~ Nothing Like The Rain, Luke (Dutch)

"Wat, weet niemand waar ze is?"
Luke was juist terug backstage gekomen na de soundcheck en jij was nergens te bekennen. Geen enkel crewlid had jou gezien nadat de jongens het podium opgegaan waren. Luke keek in elke kamer in de uitgestrekte gangen. Hij zocht tussen de dekens die op de vloer van de kleedkamer lagen, waar jij vaak sliep, checkte elke toilet en speurde door de plaats waar hapjes van de catering stonden, alles wel 3 keer.

Uiteindelijk, tegen de bevelen van de security in, sneakte hij door de achterdeur van het concertgebouw, lukraak spattend door alle plassen naar de tourbus.

De deur achter hem dichtslaant en jou opschrikkend van waar je opgekruld op de stoel achter de chauffeur's stoel zat.

"Ugh, je liet me schrikken" roep je. Luke ademde diep, zijn spieren eindelijk relaxend bij het zien van jouw gezicht.

Hij hield jouw beide handen in de zijne, jouw zachte huid strelend met zijn duimen, "Wat doe je hier helemaal alleen?" "Het was erg luid binnen en ik wilde graag de regen horen."

Een zachte grijns verscheen op zijn gezicht, een van Luke's favoriete dingen van jouw was hoe jij kon genieten van de simpelste dingen. Veel mensen zouden helemaal verliefd worden op de "glamour" dat deze levensstijl met zich mee bracht, maar jij niet.

Hij zou je de wereld willen geven maar alles wat jij wilde was bij hem in de buurt zijn; slaperige nachtelijke gesprekken voeren in zijn bunk -waar shitbag op geschreven stond-, samen verloren lopen in vreemde steden, vanaf het balkon kijken hoe zijn gezicht oplichtte wanneer een nieuw publiek de tekst terug zong naar hem, ga zo maar door.

Je zette jezelf terug in je nestje en trok je knieën tegen je borst. Regendruppels racede samen naar beneden over het getinte glas, een verre uitbarsting van bliksem verlichte tijdelijk de schemering en flitste een vluchtige zilveren gloed over je gezicht. Je kon Luke's meedogenloze blik door je ziel voelen snijden als hij in het gangpad stond, kijkend hoe sereen en mooi je er uit zag in dat kleine moment.

Hij legde zichzelf achter jou, tegen de achterkant van de stoel. Zijn slungelige ledematen om jou heen geslagen, zoals een vlinder in een cocon. Een fijn, bijna nostalgisch gevoel overspoelde je bij de sensatie van ruw gezichtshaar over jouw jukbeen. Luke zag jou met jouw hoofd op zijn schouder vallen, je ogen sluitend, genietend van de stilte en de regen tikkend op het dak. De trance waar je hem in bracht was plots voorbij doordat jij onverwachts een kusje plaatste onder zijn oorlel. Direct plaatste hij vele kusjes over jouw nek en elke centimeter van jouw gezicht waar hij bij kon. Luke's armen drukken zichzelf dichter om jouw ribbenkast, om zo de ruimte tussen jullie twee te verkleinen.

In het begin leek het jou een vreselijk slecht idee, jij me op tour, je leven voor een half jaar achter je laten. Luke wist dat hij niet zo vaak als dat hij wilde bij je kon zijn maar jij hielp hem te leren ok te genieten van alle tijd die jullie samen hadden; elkaar inademen als zuurstof en elk aspect van elkaar absorberen zoals zonnestralen.

Een abrubte donderslag liet elke spier in jouw lichaam aanspannen, een van Luke's handen wrijvend over jouw onderarm, jou eraan laten denkend dat hij er was, en jij veilig was. In jouw ooghoeken zag je zijn "dorky" lach. Hij bracht zijn mond dichter bij jouw oor, een rasperig gefluister dat onder het geluid van de regen door kwam mompelde: "Nothing like the rain" / "Niets zoals de regen"

Hier in het Nederlands, ik weet niet waarom maar deze vond ik echt heel mooi. Jij hopelijk ook xxx