Αρχές Σεπτεμβρίου...
Αρχές Σεπτεμβρίου και οι δρόμοι της Αθήνας είναι γεματοι, σχεδόν ολοι (οι περισσότεροι δηλαδή) έχουν επιστρέψει απο τις διακοπές τους.
Παντού ακουγοντουσαν οι φωνές των οδηγών, οι κόρνες των αυτοκινήτων, τα καθημερινά βρισιματα και οι φωνές των μικρών αλλά και μεγάλων παιδιών που πήγαιναν στο σχολείο. Συνηθισμένη Αθήνα σκέφτηκε η Camila, χαμένη μέσα στις σκέψεις της πηγαίνοντας σε ενα απο τα αγαπημένα της μέρη.
Το σχολείο ναι το σχολείο μπορεί για τα περισσότερα παιδιά να είναι μια καταδίκη αλλά για την Camila ηταν αλλιως, εκεί χανόταν μέσα στα βιβλία, την μουσική, την ζωγραφική, τον χορό ηταν ενα σημαντικό κομμάτι της ζωής της.
Μια εβδομάδα έχει περασει απο τότε που τα σχολεία άρχισαν και η Camila περίμενε με ανυπομονησία να έρθει η/ο καινούργια/ος καθηγήτρια/ης.
Πήγαινε σε μουσικό σχολείο ηταν μια απόφαση που είχε πάρει η ιδια απο μικρή ηλικία και δεν το είχε μετάνιωσει ποτέ.
Αφού έφτασε άφησε το ποδήλατο της στην συνηθισμένη της θεση, δίπλα από το αυτοκίνητο του πολυαγαπημένου της καθηγητή της ζωγραφικής τον κύριο Gosling.
'Καλημέρα' είπε στους τρείς κολλητους της τον Troye, την Dinah και την Ally στο μέρος που βρισκόντουσαν παντα πίσω απο τις τουαλέτες. 'Καλημέρα' της απάντησαν, ο Troye χαρούμενος όπως πάντα και η Dinah και η Ally αγουροξυπνημενες αφού ηταν ακόμα πολύ πρωί για αυτές.
Η Camila άφησε την τσάντα της κάτω και πήρε ενα τσιγάρο απο το πακέτο που είχε ο Troye, δεν ηταν οτι κάπνιζε συνέχεια και ειχε εθιστεί σε αυτό απλα είχε γίνει η καθημερινότητα της.
'Έχετε ακούσει τίποτα για το αν έχει ερθει η καινούργια ή ο καινούργιος καθηγήτης/ρια της μουσικής;' ρωτησε ενω φύσηξε όλον τον καπνό 'μπα δεν εχω ακούσει κάτι' μίλησε πρωτη η Dinah έχοντας το χερι της πανω απο τα ματια της γιατι την ενοχλούσε ο ήλιος. Φυσικά και δεν θα είχε ακούσει τίποτα πάντα η μουσική ηταν ενα απο τα πρωτα μαθήματα που ξεκινούσαν στο μουσικό σχολείο και τώρα αυτό άλλαξε, η Camila δεν άντεχε άλλο η μουσική ηταν το αγαπημένο της μάθημα μέσα απο αυτή ηταν ο πραγματικός της εαυτός και τώρα τι; έτσι θα συνεχιζόταν; 'μακάρι να είναι κανενας ωραίος τουλάχιστον' είπε η Ally η οποία δεν ηταν συνηθισμένη στο να μιλάει έτσι ή τουλάχιστον δεν το έδειχνε μπροστά στους αλλους το πονηρό της το μυαλό 'ατσα τι εξελίξεις είναι αυτές Ally μου;' ρωτησε ενθουσιασμενα η Dinah και την επιασε απο το κεφάλι 'ε τι μονο εσεις θα φλερταρετε;'
'Εζησα για να το ακούσω και αυτό βγαλτε την βίντεο παιδιά' πήγε να βγάλει το κινητό απο την τσέπη της όμως το κουδούνι την πρόλαβε.
Όλοι μπήκαν μέσα στις τάξεις. Και τα τέσσερα παιδιά ανήκαν στο ίδιο τμήμα έτσι ολο αυτό ηταν ακόμα πιο διασκεδαστικό για αυτούς, βέβαια δεν είχαν διαλέξει και η τέσσερις τα ίδια μαθήματα. Το μονο κοινο μάθημα που είχαν όλοι μαζί ηταν η μουσική, ο χορός και τα υπόλοιπα μαθήματα που δεν τους ενδιέφεραν τόσο πολύ.
'Camila πάω να κάτσω με την Kenzi οκ;' της ειπε στο αυτί η Ally και της έδωσε ενα μεγάλο φιλί στο μάγουλο ξέροντας οτι δεν θα της θυμώσει που την άφησε να κατσει μονη της. Ο Troye με την Dinah κάθονταν στο πισινό θρανίο και η Camila μονη μπροστά πρωτη κιόλας, στα αλήθεια όμως δεν την ενοχλούσε ίσα ίσα που της άρεσε κιόλας.
'Καλημέρα' είπε μια νεαρή κοπελα...πολλοί την περνούσαν για 17-18 αλλά η πραγματική της ηλικία ηταν 23. Όλοι είχαν μείνει άφωνοι είχαν κοκαλωσει με το ζόρι μπορούσαν να αναπνεύσουν που λέει ο λόγος απο την τόση ομορφιά της, τα μακριά μαυρα μαλλια της, το ωραίο σωμα της, τα σαρκώδη χείλη της και το κυριότερο απο όλα τα μάτια της. Αχ αυτά τα ματια πράσινα με διαφορες αποχρώσεις μέσα τους, σου θύμιζαν την φύση και αν τα κοιτούσες παραπανω απο δυο λεπτα ήσουν χαμένη...χαμένη μαζί της. Μονο ενα κορίτσι δεν της είχε δώσει σημασία και αυτό το κορίτσι ηταν η Camila, ίσως δεν την είχε δει ή απλα δεν της είχε δώσει σημασία 'καλημέρα' άρχισαν να ακούγονται οι πρωτες φωνές των παιδιων.
Η κοπελα κατευθύνθηκε προς την έδρα και όλα τα παιδιά είχαν ενα βλέμμα απορίας μέσα τους 'τι κάνει αυτή;' 'γιατί παει να κάτσει στην έδρα του καθηγητή;' 'να της πω να κάτσει μαζί μου;' 'αν δεν την ρίξω στο κρεβάτι να μην με λένε Jack' σκέφτηκαν κάποιοι απο μέσα τους και έκατσαν στις θέσεις τους 'Λοιπον για να το πάρουμε απο την αρχή εχει γινει ενα μικρό μπέρδεμα με το πρόγραμμα και δεν έχετε χορό αυτήν την ώρα.
Το όνομα μου είναι Lauren Jauregui και απο εδώ και πέρα θα είμαι η νέα σας καθηγήτρια μουσικής' έδωσε ενα πλατύ χαμόγελο στα παιδιά και είδε διάφορες εκφράσεις στα πρόσωπα τους, καποιες ηταν χαρούμενες, κάποιες απορημένες και κάποιες έκπληκτες.
Στο άκουσμα θα είμαι η νέα σας καθηγήτρια μουσικής η Camila σήκωσε το κεφάλι της πάνω
Μα πως; μα πως δεν της έδωσα σημασία τόση ωρα επιτέλους ήρθε.
Ένιωσε ενα κομμάτι να ζωντανεύει μέσα της ένιωθε κάτι παραπάνω απο απλα χαρούμενη 'και είναι τιμή μου που φέτος θα δούλεψω μαζι σας, έχω ακούσει τα καλύτερα για εσάς και θέλω να πιάσουμε δουλεια κατευθείαν αλλά αυτό δεν γίνεται αμέσως πρώτη μερα δεν λέει' σήκωσε το ενα φρύδι και έπιασε τον κατάλογο με τα ονόματα των παιδιών. Έριξε ενα γρήγορο βλέμμα καθώς το έριξε φαινόταν οτι ηταν αφοσιωμένη σε αυτό που έκανε, το άφησε πανω στο γραφείο και κοίταξε το κορίτσι που καθόταν στην πρώτη θέση... της χαμογέλασε και έκανε ενα βήμα μπροστά.
~~~~~
#TheGame #greekfanfic
New storyyy❤❤
Σας αρέσει; ❤❤❤
Συγνώμη για το οποιοδήποτε λάθος Vote, comment, follow plz❤❤
