"Chat_Noir_A: hurra! *tańczy waka-waka
Ladybuug: nie podniecaj się tak
Ladybuug: bo cię krowa zgniecie (͡° ͜ʖ ͡°)
Chat_Noir_A: a ciebie zgwałci"
Ta książka to RAK.
On - model, sława, chodzący ideał.
Ona - niezadrna, skromna dziewczyna.
Czy znajdą w...
I trochę mniej aktywni: @NataliaKosowska @irwinowa123 @Sylixa
Kończyłam projektować mój strój, przeznaczony dla płci męskiej. Była to biała koszulka i zielone spodnie. Oczywiście nie obyło się bez dodatków na koszuli. Muszę przyznać, że efekt bardzo mi się podobał. Zauważyłam, że wszystkie wielkie projektantki kładły obok projektu: swoje zdjęcie z podpisem kartkę z informacją, dla kogo ma być strój oraz kilka nici dos szycia*
Dlaczego miałam być gorsza? Postanowiłam zrobić dokładnie tak jak one. Wyjęłam zdjęcie z portfela, podpisałam je, a następnie położyłam pod moim projektem. Dopisałam, że strój stworzony jest dla Jake'a Smith'a. W sumie, nic o nim nie wiedziałam. Natomiast gdy próbowałam się o niego zapytać, odpowiedź zawsze brzmiała "mega ciacho". Phi. Adrien jest lepszy.
Wyszłam z garderoby. Miałam ruszyć w kierunku widowni, jednak coś mi przerwało. Zobaczyłam Chloe która wręcz lepiła się do Adriena. Naklejka normalnie. HGVGYVYUGYUHGYGYGYUO Uduszę ją
Gdy zaczęłam zbliżać się do dziewczyny, on lekkim ruchem odepchnął ją i powędrował do garderoby. Uważnie oglądał każdy strój. Dlaczego?
Po paru minutach znajdowałam się już w drugim rzędzie na widowni. Pierwszy był przeznaczony dla celebrytów, albo takich lalek Barbie jak Chloe. Z niecierpliwością czekałam na występ Jake'a i Adriena. Z jednej strony chciałam zobaczyć mój projekt na kimś sławnym a z drugiej..bardziej zależało mi na Adrienie. Ech, te emocje. Prowadziły mnie do czarnej pustki.
Pokaz się zaczął. Z uwagą oglądałam każdy strój i musiałam przyznać, że moja krracja była pchełką w porównaniu z tamtymi. Masakra. A Adrien prawdopodobnie ją widział. Życie jest nie fair.
W końcu przyszedł czas na Jake'a. Wyciągnęłam komórkę, by zrobić zdjęcie mojemu projektowi.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Że co..!? - wykrzyknęłam zdziwiona. Parę osób mnie uciszało, ale nie to się liczyło. Nie wyszedł w mojej kreacji. Pewnie była ZBYT badziewna, by zaprezentować ją na pokazie. Ba, przecież to projekt głupiej nastolatki. Miałam łzy w oczach. Jeszcze nigdy nie było mi tak smutno. M
ogłam zapomnieć o karierze projektantki. Na zawsze.
*** *nici zwarte i gotowe
Rozdział smutny. Trzeba trochę oderwać się od szczęścia i przedstawić też przykrą sytuację.
