Voices of Angels
Coreen's POV
"Let's go!" Nagulat ako sa ng magsalita sa Harris. Busy kasi ako kakapindot ng cellphone ko. Nauna kasi akong natapos kumain kesa kay Sandoval. Sobrang gutom na talaga kanina. Nagtatakang tumingala ako sa kaniya kasi nakatayo na siya at inaantay ang magiging sagot ko.
"Huh? Where are we going?" Di ko mapigilan ang pagkunot ng noo ko lalo na ng makita ang nakakalokong ngiti niya.
"Basta. Just come with me." Nataranta ako ng hilahin niya ang kamay ko patakbong lumabas ng canteen. Buti na lang at walang nakaharang sa dinaanan namin kundi kawawa, sa laki ba naman ng lalaking humihila sa akin. Tsk. Pero hindi maiwasan ang mga nakakamatay na tingin ng mga batang studyante sa akin lalo na nung mga mukhang sinapian kanina sa van. I just rolled my eyes and run with this guy pulling me excitedly. He was so ecstatic and giddy to where we were going that he can't slow down. Ano ba nakain nito? At saan kami pupunta?
Hila hila pa din niya ako hanggang tuluyan na kaming nakalabas ng building ng orphanage. Tuluy tuloy lang kameng naglalakad hanggang makita namin ang hall na may mga taong abala sa pagkakabit ng mga banderitas at pagaayos ng hall. Narinig ko sa canteen kanina na mamayang hapon ang opening ng anniversary celebration nila.
Akala ko doon kami pupunta pero nilagpasan lang namin ang hall at tuluy tuloy pa din sa paglalakad. Hindi pa din ako kinakausap ng kasama ko pero mahigpit pa rin ang hawak niya sa kamay ko. Tiningnan ko ang magkawak naming mga kamay I don't know why but I felt comfortable while he's holding my hand at nahahawa na din ako sa excitement niya. Maya maya naramdaman kong bumagal ang kanyang paglakad at tumigil sa harap ng isang arko. Tumingala ito at nakangiting binasa ang nakasulat. 'Falls of Love' he mouthed. Tiningnan ko siya with confused look but he seemed so amazed on what was written above that he didn't notice me staring at him.
Sabay ng pagtingin ko sa tinitingnan niya ay ang marahang paggalaw ng kanyang kamay na nakahawak sakin. He gently intertwined ou fingers and pressed like telling and assuring me that he was just there standing next to me. Nilingon ko siya pero nanatili siyang nakatingin sa taas na at nakangiti. Hindi ko mapigilan ang pagmasdan ulit siya. The word handsome was an understatement. He was beyond that. And when he smiles something inside me makes me want to stare more at his gorgeous face. Wait. Ba't ba napupunta dun ang mga iniisip ko? This cannot be. I shaked my head to erase the weird thoughts.
"Can we enjoy the moment while we are here?" Nagulat ako sa sinabi niya pero di pa rin siya nakatingin sakin. Nagugulahan ako sa mga nangyayari at sinasabi niya pero hindi ko mahanap sa sarili ko ang pagtanggi. What is happening to me? Napansin niya siguro pananahimik ko kaya dahan dahan siyang yumuko at tumingin sa akin. His eyes was mesmerizing and pleading at the same time. Or it was just me?
Hindi niya na ulit ako inantay makasagot and gently pulled me again with our fingers still intertwined. Tumama ang kaliwang braso ko sa kanang braso niya at parang may kuryenteng dumaloy sa sistema ko sa biglaang pagdikit ng mga ito. Geez! Ano yun? Agad akong lumayo at patay malisyang tiningnan ang nasa aming likuran.
Mga nakahilerang matatayog na puno na mukhang tree tunnel ang mga nadaanan namin. Nagtataka man pero hindi ko mapigilan ang paghanga sa nakikita. May mga nakatanim na sunflower sa pagitan ng bawat puno at mga paru-parong naglalaro sa ibabaw nito. Tumigil ako para lalong pagmasdan ang mga sunflower na sumasabay sa ihip ng hangin. Napansin siguro ni Harris ang patigil ko kaya tiningnan din nito ang tinitingnan ko. I glanced at him with 'can we stay for a while' look. Tinitigan niya ako ng matagal hanggang unti unting sumilay ang ngiti sa kanyang labi. Nang makuha ko ang ibig sabihin ng ngiti niya ay hindi ko napigilan ang ngiting kanina ko pang pinipigilan.
"Thank you Harris." I squeaked and he just winked and smirked at me.
"Nah! Let's just include it in your list of debts" And he laughed joyfully. Kung sa ibang pagkakataon maasar ako but as of the moment I can't help but laugh with him.
