Jill's POV
*knock knock*
Nagulat ako sa biglang pagkatok sa pinto ng kwarto ko. Sabado ngayon at mag aalas nwebe pa lang umaga. Kadalasan tanghali na ako lumalabas ng kwarto lalo na pag araw na walang pasok tulad ngayon.
"Mam Jill gising na po kayo? May naghahanap po sainyo…"
Naputol ang pagiisip ko sa biglang pagsalita ni Manang Rosa. Wala naman akong inaasahang bisita ngayon. Sa pagkakatanda ko kausap ko pa lang sila Charlie at wala naman silang sinabi na pupunta sila ngayon. Who would that be?
*knock* *knock*
"Mam Jill?" tawag ulet ni Manang
Napatingin ulet ako sa may pinto contemplating to go out or not. Tinatamad pa kasi ako gusto kong bumalik sa pagkakatulog. Maya maya narinig ko ang pagbuntong hininga ni Manang at parang may kinakausap na siya sa labas. Siguro akala niya natutulog pa talaga ako at pinapakiusapan na lang ang kung sino man na naghahanap sakaniya. Nahiga ulet ako. Ayoko pa talaga lumabas.
"Jillian I know you're awake!"
Napabangon ako sa biglang pagsigaw ng isang pamilyar na boses ng lalaki sa labas. Fudge! Anong ginagawa niya dito? Ano na naman ang kailangan niya? Kinabahan siya ng hindi niya maintindihan. Matagal na din mula ng huling pagpunta niya dito. In an instant parang bumalik lahat ang mga alaala ng nakaraan. Alaala na matagal bago niya nagawang kalimutan. Her long dark days, her crying moments, her sufferings, her first heart break. She loved him more than anything and he almost became her everything but too soon, her everything changed, her fairytales ended and her heart broke into million pieces. Noon niya naradamdaman ang totoong sakit. Sakit na kahit alam niyang maraming nagmamahal sakaniya ay hindi nila kayang tanggalin ang totoong nararamdaman niya. Na sa bawat araw na nakikita niya ang taong minahal niya ay hindi niya pa rin mapigilan ang sarili na mahalin ito. Masakit na kapag nakikita niya itong masaya at may kasamang iba. Masakit na hindi man lang nito pinaintindi sa kaniya ang mga nangyari at parang wala lang ang lahat. Masakit na hindi siya gumawa ng paraan na kausapin siya at itama ang mga nangyari at lalong masakit na malaman mong hindi ka naman talaga minahal ng taong minahal mo ng sobra sobra.
Matagal bago siya bumalik sa dati. She did everything just to move on and continue but deep inside her she knew that once he asked for a second chance she would still accept him with all her heart and that she would willing to trust him again. Crazy But she waited for nothing and ended hurting herself again. No Macky asked for second chance, No Macky asked for her forgiveness, No Macky tried to talk to her and No Macky said “I love you, love” again. Then that's it pinilit niyang kalimutan ang ang lahat at nagawa niya. She learned how to smile whole heartedly again, she could even look into his eyes without crying and she's ok seeing him with somebody else until one day...
"Miss you know where the Registrar's office is?" halos hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya makilala niya ang boses at maamoy ang pamilyar na pabango na yun. Pinilit niyang ngumiti at humarap sa kanya. Bakas ang pagkagulat at lungkot sa gwapong mukha nito.
"Y-you cut your hair" It's more than a question than a statement na halos pabulong na nga ito.
At that very moment gusto niya itong yakapin. She missed him being this close. Yes. She cut her hair the moment she decided to totally move on. Macky really wants her hair long, it’s the reason why she maintained her hair after they broke up expecting him to return but he didn't. When she finally decided to cut it, she cut it short enough to disappoint him. And she did it. She could taste the disapproval on his look. But why? I manage to look at him straight and saw glints of longing in his eyes or it was just me.
